Η Αλίνα, ο Σπύρος, ο Παντελής και ο Ανδρέας ανήκουν στην Gen Ζ, δηλαδή όσους γεννήθηκαν από το 1997 έως το 2012. Είναι η γενιά που θα κληθεί να ζήσει σε ένα τελείως διαφορετικό εργασιακό περιβάλλον από αυτό που γνωρίζουμε. Ωστόσο δεν ξαφνιάζονται όταν ακούν πως σε χαρτογράφηση του υπουργείου Εργασίας των νέων δεδομένων της αγοράς εργασίας, και ειδικά των επαγγελμάτων του μέλλοντος, βρέθηκε πως ένας από τους τέσσερις βασικούς πυλώνες που θα έχουν ζήτηση τις επόμενες δεκαετίες στην Ελλάδα είναι η γεωργία και η τεχνολογία τροφίμων. Ολοι τους, φοιτητές του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, χθες το πρωί δούλευαν στο πεδίο, δηλαδή σε χώρο του αγροκτήματος της Πανεπιστημιούπολης, συνολικής έκτασης 250 στρεμμάτων στις παρυφές του Κεραμεικού. Ολοι τους βρέθηκαν είτε από επιλογή είτε από… τύχη σε κάποιο τμήμα του Γεωπονικού, αλλά πλέον «γουστάρουν πολύ», όπως λένε, το αντικείμενό τους.
Η κοινότητα του Γεωπονικού
«Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι και αγροτική χώρα. Ομως και αυτός ο τομέας αλλάζει ραγδαία», λέει στην «Κ» ο 25χρονος Σπύρος Κουρεμπές, μεταπτυχιακός φοιτητής στο Εργαστήριο Φυτικής Παραγωγής και απόφοιτος του Τμήματος Αξιοποίησης Φυτικών Πόρων και Γεωργικής Μηχανικής. «Ο συνδυασμός της παραδοσιακής γεωργίας και της σύγχρονης τεχνολογίας τροφίμων ανοίγει πολλές ευκαιρίες. Η έξυπνη γεωργία και οι καθαρές διαδικασίες επεξεργασίας τροφίμων, δηλαδή νέες γεωργικές τεχνικές, αλλάζουν το επάγγελμα και δημιουργούν προϋποθέσεις για όσους το επιλέξουν», παρατηρεί στην «Κ» ο 27χρονος Παντελής Σταυρόπουλος, υποψήφιος διδάκτωρ με θέμα διατριβής τις καινοτόμες καλλιέργειες, τις ευρωπαϊκές πολιτικές και τη διαχείριση της κλιματικής κρίσης. «Βρέθηκα από τύχη στο πανεπιστήμιο. Αλλά από την επαφή μου με τη φύση, τα αγροκτήματα του ιδρύματος, μου άρεσε πολύ και έφθασα να κυνηγώ τη μέγιστη των σταδιοδρομιών. Είναι παθογένεια το ότι δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση για τα αντικείμενα που προσφέρουν τα πανεπιστήμια», προσθέτει. Αντίθετα, για τον 23χρονο Ανδρέα Ρέκκα το Τμήμα Επιστήμης Φυτικής Παραγωγής ήταν η πρώτη του επιλογή σπουδών. «Μου αρέσει η φύση, να μην είμαι συνέχεια μπροστά στον υπολογιστή, στο γραφείο», λέει.
Η 24χρονη Αλίνα Καλλέργη, πτυχιούχος του Τμήματος Επιστήμης Φυτικής Παραγωγής και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο ίδρυμα, θέλει να κάνει διδακτορικό πάνω στο βαμβάκι. «Ηθελα να σπουδάσω εδώ. Την πρώτη σπίθα μου την άναψε ένας φίλος, που μου είπε πόσο πολλές επαγγελματικές προοπτικές έχει. Δεν το φανταζόμουν. Κάθε μάθημα οδηγεί σε διαφορετικό τομέα: για παράδειγμα, αρχιτεκτονική τοπίου, μεγάλες καλλιέργειες, εδαφολογία, μελισσοκομία, κτηνοτροφία, ανάπτυξη υδάτινων πόρων, άρδευση», λέει.
Η σύγχυση
Φυσικά δεν είναι προαπαιτούμενο να έχεις… χωράφια, όπως λένε τα παιδιά, για να ασχοληθείς με τη γεωργία. «Αρκετοί συγχέουν τον γεωπόνο με τον γεωργό. Είναι δύο ξεχωριστοί τομείς. Ο γεωργός καλλιεργεί, ο γεωπόνος τον συμβουλεύει. Και ο γεωπόνος γνωρίζοντας τις τεχνολογικές εξελίξεις είναι πάντα απαραίτητος», σημειώνει ο Παντελής. «Είμαστε το δεξί χέρι του αγρότη. Στη γεωργία γίνεται σημαντική έρευνα. Προχωράμε στο πεδίο της έξυπνης γεωργίας με τη χρήση της τεχνολογίας», τονίζει η Αλίνα.
«Ο γεωργός πρέπει να έχει ανοιχτές κεραίες. Δυστυχώς πολλοί, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, δεν είναι δεκτικοί σε αλλαγές», συμπληρώνει ο Παντελής. «Με την ερευνητική μας ομάδα έχουμε ταξιδέψει σε πολλά μέρη της χώρας, τελευταία στη Φολόη Ηλείας. Ασχολούμαστε με τα φυτά μεγάλης καλλιέργειας και την αντιμετώπιση των ζιζανίων. Οι μεγαλύτερης ηλικίας παραγωγοί έχουν πείρα, αλλά πολλές φορές είναι δύσπιστοι στο καινούργιο, στα αποτελέσματα των επιστημονικών ερευνών. Φυσικά για να έχουμε νέους παραγωγούς με ανοιχτούς ορίζοντες πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι», δηλώνει ο Ανδρέας.
«Ενας αγρότης φυσικά και πρέπει να ξέρει τα βασικά, όπως πότε θα ποτίσει ή πώς θα αντιμετωπίσει μια ασθένεια. Ωστόσο, πάντα να έχει στο μυαλό του ότι η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει στη δουλειά του. Αρα χρειάζεται να αξιοποιεί το Ιντερνετ για να βρίσκει πληροφορίες, όπως για τα λιπάσματα, το πότισμα, τις καλλιέργειες που ευδοκιμούν στην περιοχή του, τις ασθένειες και τους συνήθεις κινδύνους για τις καλλιέργειες, τις κλιματικές συνθήκες. Υπάρχουν προγράμματα ενημέρωσης που απευθύνονται σε αγρότες έως 40 ετών, αλλά έχουν ελλείψεις, ενώ πολλοί παραγωγοί δεν τα παίρνουν στα σοβαρά», λέει ο Σπύρος που είναι ο μόνος που διαθέτει αγροτική γη –«έχουμε αμπέλια, ελιές, βερικοκιές»– από την οικογένειά του στην Κορινθία.
Από την άλλη, όπως τονίζει ο Σπύρος, «μην ξεχνάμε ότι πρέπει να επιβιώσει οικονομικά. Είναι ευκολότερο όταν έχεις μια μεγάλη γεωργική έκταση. Αλλά οι περισσότεροι έχουν μικρές εκτάσεις, άρα πρέπει να μεγιστοποιήσουν την παραγωγή τους και τα περιθώρια κέρδους, αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες και τα προγράμματα χρηματοδότησης. Ετσι εκτός από ενημέρωση, σημαντική είναι η δημιουργία ομάδων παραγωγών σε κάθε περιοχή για να έχουν μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη. Παρότι η τεχνολογία διευκολύνει τις συνθήκες σε σχέση με παλαιότερα, η γεωργία είναι επίπονο επάγγελμα».
_______________________________________________________________________________
Κεντρική φωτογραφία: Η Αλίνα, μέλος της Gen Z, φοιτήτρια του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, δουλεύει στο πεδίο, σε χώρο του αγροκτήματος της Πανεπιστημιούπολης. Της αρέσει πολύ το αντικείμενό της και όπως και οι συμφοιτητές της που μιλούν στην «Κ», πιστεύει ότι ο συνδυασμός της παραδοσιακής γεωργίας και της σύγχρονης τεχνολογίας τροφίμων ανοίγει πολλές ευκαιρίες, αλλάζει το επάγγελμα και έχει δυναμική για όσους το επιλέξουν. [ΘΩΜΑΪΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ / INTIME NEWS]
