Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε τα «κομμάτια» του, που προέκυψαν από τις πολλές διασπάσεις, έχουν στρώσει «κόκκινο χαλί» αναμένοντας το νέο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Στην Κουμουνδούρου υπάρχουν βουλευτές και στελέχη που θέλουν να βροντοφωνάξουν «Αλέξη, έλα» και δεν μπορούν για λόγους τακτ. Οσοι στο κόμμα είναι προβληματισμένοι απλώς σιωπούν. Σε Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας, ΜέΡΑ25, Κίνημα Δημοκρατίας και στον Κόσμο του Πέτρου Κόκκαλη, είτε αθόρυβα είτε σε υψηλούς τόνους, ο καθένας με τη δική του στρατηγική, ήδη υπολογίζουν τις συνέπειες μιας πιθανής πολιτικής πρωτοβουλίας του πρώην πρωθυπουργού.
Ο ίσκιος των απόντων
Μπορεί η μετάβαση να είναι ομαλή; Στις συζητήσεις που γίνονται στον χώρο των προοδευτικών δυνάμεων επικρατεί το τελευταίο διάστημα η άποψη πως το μεγάλο «αγκάθι» για την επάνοδο του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Σωκράτης Φάμελλος, αλλά το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Αν δεν μπει η Χαριλάου Τρικούπη στο «κόλπο» της Κεντροαριστεράς, κυβερνητική προοπτική δεν μπορεί να υπάρξει. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν συζητά τίποτε άλλο από την αυτόνομη πορεία της «πράσινης» παράταξης. Δεν τρέφει, άλλωστε, τα καλύτερα αισθήματα για τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η εβδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε από τη σχεδόν συντονισμένη επίθεση στη Βουλή του Σωκράτη Φάμελλου, του Αλέξη Χαρίτση, αλλά και του Δημήτρη Κουτσούμπα προς τον Νίκο Ανδρουλάκη για την κίνηση του ΠΑΣΟΚ να ζητήσει επικαιροποίηση του ψηφίσματος του 2015 για την Παλαιστίνη. Οταν στην Κεντροαριστερά τσακώνονται για θέματα που συμφωνούν, πώς μπορούν να διαβάσουν μαζί το μέλλον;
Στον χώρο των προοδευτικών δυνάμεων επικρατεί η άποψη πως το «αγκάθι» για την επάνοδο Τσίπρα δεν είναι ο Σ. Φάμελλος, αλλά ο Ν. Ανδρουλάκης.
Σε Νέα Αριστερά και ΣΥΡΙΖΑ, αν και καταβάλλονται προσπάθειες από στελέχη να γεφυρωθούν οι διαφορές, η πλειοψηφία στην Πατησίων παραμένει αρνητική. Η «Κ» ζήτησε από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να σχολιάσει κατά πόσον το κόμμα του έχει υιοθετήσει μια ελιτίστικη συμπεριφορά που ενδιαφέρεται μόνο για το 3%. Με την απάντησή του έκλεισε την πόρτα τόσο στην Κουμουνδούρου όσο και στον Αλέξη Τσίπρα, επιστρατεύοντας το γνωστό καυστικό ύφος του. «Η Αριστερά που υπηρετώ μόνο ελιτίστικη δεν είναι. Θέλουμε ένα εναλλακτικό πρόγραμμα που μπορεί να κερδίσει και συγχρόνως να είναι αποτελεσματικό, όταν σχηματιστεί μια εναλλακτική κυβέρνηση. Δηλαδή, να αντιμετωπίσει τις ανισότητες, την ακρίβεια, την κλιματική κρίση. Δεν αρνούμαστε τις κεντρώες λύσεις λόγω ελιτισμού. Μας ενδιαφέρει να συζητήσουμε γιατί απέτυχε ο Mπάιντεν και ο Σολτς, γιατί αποτυγχάνει ο Στάρμερ. Μας ενδιαφέρει να συζητήσουμε ποιο μπλοκ δυνάμεων εμποδίζει τον μετασχηματισμό σε μια πιο δίκαιη και βιώσιμη οικονομία και πώς αυτό αντιμετωπίζεται. Οπότε για αυτούς τους λόγους είμαστε σκεπτικοί σε γενικά καλέσματα για ενότητα ή συμπόρευση με έναν χαρισματικό ηγέτη. Οχι γιατί θέλουμε μια πούρα Αριστερά, αλλά γιατί θέλουμε μια Αριστερά που μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του κόσμου με αποτελεσματικότητα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ανοιχτές πληγές
«Βυζαντινά δωμάτια», μεγάλες και μικρές συσπειρώσεις κόστισαν στον ΣΥΡΙΖΑ, και το συνέδριο του 2022 κατά πολλούς ήταν το σημείο καμπής που χώρισε το κόμμα στα δύο. Τα καρφιά μεταξύ των πρώην συντρόφων πλέον είναι συνεχή, δεν φαίνονται με «γυμνό μάτι», αλλά υψώνονται σαν τείχος μεταξύ τους. Ο Κώστας Ζαχαριάδης την Πέμπτη στο Open δήλωσε πως «τα υπερπλεονάσματα είναι συνταγή αποτυχίας». Και μπορεί ο σημερινός εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ να αναφερόταν στο πακέτο της ΔΕΘ που ετοιμάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ωστόσο τα «σκάγια» κατευθύνθηκαν και προς τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και την επιβάρυνση των «μεσοστρωμάτων» και των χαμηλών εισοδημάτων την περίοδο 2015-2019. Με αφορμή αυτή την αποστροφή, η «Κ» ζήτησε και το σχόλιο του κ. Ζαχαριάδη για όσους στον προοδευτικό χώρο αρνούνται τις συνεργασίες, με τον εκπρόσωπο της Κουμουνδούρου να εμφανίζεται ιδιαιτέρως επικριτικός: «Ολοι στην προοδευτική αντιπολίτευση ομολογούν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ανίκανη, αποτυχημένη, διεφθαρμένη, με αντικοινωνικό πρόσημο σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής της, έχει τελειώσει στην κοινωνική συνείδηση. Και όμως η εικόνα της αντιπολίτευσης λόγω του κατακερματισμού και των σεχταριστικών συμπεριφορών δεν αλλάζει. Είναι πλέον σαφές, κανένας μόνος του δεν μπορεί, χρειάζεται υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών. Οποιος αρνείται τις συγκλίσεις, τη συνεργασία, τις συνέργειες, δίνει λίγο ακόμη χρόνο σε μια κυβέρνηση που ήδη θα έπρεπε να είναι παρελθόν. Οι παράλληλοι μονόλογοι και οι μοναδικές αλήθειες δεν οδηγούν πουθενά. Χρειάζεται τώρα ρεαλισμός και όραμα, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε το τοπίο».
Ο πήχυς για Τσίπρα
Στον Αλέξη Τσίπρα ασκείται κριτική για την περίοδο που βρέθηκε δεύτερη φορά στην αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και για την είσοδο του Στέφανου Κασσελάκη στην Κουμουνδούρου με θριαμβευτικό τρόπο τον Σεπτέμβριο του 2023. Παρ’ όλα αυτά, ένα μεγάλο κομμάτι του προοδευτικού χώρου θεωρεί πως ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προσωπικότητα που μπορεί να κοιτάξει στα «μάτια» τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έστω και αν χρειαστεί να χάσει και να βρεθεί για τρίτη φορά στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το λογικό είναι να έχει θέσει κάποιον πήχυ για την πιθανή επάνοδό του, που δεν θα είναι κάτω από το 17,83% του 2023. Οι «παρενέργειες» της «αναμονής» που έχει προκαλέσει στα κόμματα είναι ήδη αρκετές, με τις συζητήσεις για το τι τελικά θα πράξει να φουντώνουν. «Παιδοκτόνος» δεν μπορεί και προφανώς δεν θέλει να γίνει. Ενδεχομένως, πρώην και νυν σύντροφοι που βάλλουν εναντίον του να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή του για να μη χρειαστεί καν να τους απορρίψει όταν και αν έρθει η ώρα. Με τα σημερινά δεδομένα, οποιοδήποτε φθινοπωρινό «ξύπνημα» των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς προς τη γραμμή της συμπόρευσης θα αποτελέσει τη μεγάλη και αναπάντεχη είδηση που θα σπάσει τη μονοτονία και την αδράνεια του χώρου.
Ενα μεγάλο κομμάτι του προοδευτικού χώρου θεωρεί πως ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κοιτάξει στα «μάτια» τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
