Η Μαρία Καρυστιανού ήταν σαφής: «Πάμε για κάτι πολύ μεγάλο». Συνεπώς, να θεωρούμε βέβαιο πως θα μπει μπροστά στο υπό ίδρυσιν κόμμα. Εξίσου σαφής είναι η δήλωσή της πως δεν θα συνεργαστεί με πολιτικούς που εκπροσωπούν το παλιό. Για αυτόν τον λόγο και προσφάτως φέρεται να απέρριψε συνεργασία με πρώην πρωθυπουργό, όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ. Με βάση όλες τις δημοσκοπήσεις, η εμφάνιση του κόμματος Καρυστιανού θα αναταράξει όλο τον χώρο της αντιπολίτευσης, αφήνοντας το κυβερνών κόμμα αλώβητο.
Σύμφωνα με την εταιρεία Marc, το ΠΑΣΟΚ θα χάσει το 13,2% της δύναμής του, ο ΣΥΡΙΖΑ το 28,6%, η Ελληνική Λύση το 34,9%, το ΚΚΕ το 20,6% και η Πλεύση Ελευθερίας το 39,4%. Σημαντικές απώλειες που ώθησαν τον γ.γ. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα να δηλώσει πριν από λίγες μέρες πως «υπονόμευση του αγώνα των θυμάτων των Τεμπών θα μπορούσε να γίνει αν δημιουργηθεί κόμμα από την κ. Καρυστιανού». Την αντίθεσή του σε αυτό το ενδεχόμενο εξέφρασε και ο Πάνος Ρούτσι, γνωστός για τις σχέσεις του με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, της οποίας το κόμμα θα δεχθεί το πιο ισχυρό πλήγμα.
Το κοινό στο οποίο απευθύνεται προσβλέπει σε αυτήν ως την τιμωρό του πολιτικού μας συστήματος. Οι νεο-αγανακτισμένοι δεν ενδιαφέρονται για πολιτικές, ενδιαφέρονται για κάθαρση.
Συγχρόνως –και αυτή είναι μία ακόμη ενδιαφέρουσα παράμετρος– το εν λόγω κόμμα πιθανόν να βάλει σε δεύτερες σκέψεις τον Αλέξη Τσίπρα. Τόσο αυτός όσο και η κ. Καρυστιανού έχουν σε μεγάλο βαθμό κοινό ακροατήριο, κάτι που θα δυσκολέψει σημαντικά την επίτευξη του στόχου του να πρωταγωνιστήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το νέο, άφθαρτο και ομιχλώδες είναι πολύ πιο ελκυστικό από το παλιό, φθαρμένο και αποτυχημένο. Ετσι, ο πρώην πρωθυπουργός ενδεχομένως να πάει πίσω τον σχεδιασμό του, κινούμενος στην ασφαλή λογική τού «βλέποντας και κάνοντας». Διαφορετικά, αναλαμβάνει ένα ρίσκο το οποίο μπορεί να ακυρώσει πλήρως τη δυναμική επανεμφάνισή του και να τον αφήσει με μοναδικό κέρδος του την «Ιθάκη».
Αιωρείται το κοινό και τετριμμένο πλέον ερώτημα, κατά πόσον ένα κόμμα χωρίς καμιά συγκεκριμένη πολιτική πρόταση για τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας μπορεί να αντέξει στον χρόνο. Κατά πόσον ένα κόμμα με μοναδικό όπλο του την τραγωδία των Τεμπών μπορεί να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Οπως έχω γράψει, το κοινό στο οποίο απευθύνεται η κ. Καρυστιανού προσβλέπει σε αυτήν ως την τιμωρό του πολιτικού μας συστήματος. Οι νεο-αγανακτισμένοι δεν ενδιαφέρονται για πολιτικές, ενδιαφέρονται για κάθαρση. Κουβαλώντας μια κεκτημένη οργή, βρίσκουν την έκφρασή τους σε μια πονεμένη μητέρα, θύμα και αυτή των δικών τους θυτών.
Από την άλλη πλευρά, είναι θετικό το γεγονός πως το κόμμα Καρυστιανού θα ενσωματώσει όλους αυτούς στο πολιτικό σύστημα, καθώς αντισυστημικό κοινοβουλευτικό κόμμα δεν νοείται. Οι κραυγές μοιραία θα μετατραπούν σε πολιτικό λόγο, έστω εμβρυακό, έστω άναρθρο, με θεσμική όμως ενδυμασία.
