Η τεχνολογία δίνει λύσεις. Οταν δεν θέλεις ούτε να πας, ούτε να μην πας σε μια εκδήλωση, η τεχνολογία σου δίνει τη λύση της τηλεσυμμετοχής. Στην εκδήλωση για την εθνική στρατηγική για το κλίμα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν και δεν ήταν εκεί. Παρέστη μόνο η εικόνα του στην οθόνη, όπου προβλήθηκε το βιντεοσκοπημένο του μήνυμα. Δεν έπρεπε να δοθεί η εντύπωση ότι σε μια –έστω και λάιτ– σύναξη στην οποία συμμετείχαν ο Δούκας, ο Φάμελλος και ο Χαρίτσης, απουσίαζε εντελώς ο Ανδρουλάκης. Ετσι, έστω και ως pixel στην οθόνη, ήταν όλοι εκεί: Το «πληθυντικό» ΠΑΣΟΚ, τα ρέστα του ΣΥΡΙΖΑ (Παππάς και Πολάκης στο κοινό), η προεδρική μειοψηφία της Νέας Αριστεράς, ο Κόσμος του Κόκκαλη. Ηταν όλοι εκτός από τον πανταχού παρόντα συγγραφέα της «Ιθάκης».
Θα ήταν εφικτή αυτή η σύναξη, χωρίς την πίεση του εκδοτικού φαινομένου; Θα είχαν αισθανθεί την ανάγκη της συνύπαρξης οι κεφαλές της διεσπαρμένης Κεντροαριστεράς, αν δεν τις είχε παρωθήσει η ισχύς του rebranding; Ο Τσίπρας (και) με το βιβλίο του, δηλώνει ότι δεν έχει κανέναν ανάγκη. Δηλώνει την πρόθεσή του να προχωρήσει, χωρίς να κάνει πάλι το λάθος να μπλέξει με συνιστώσες και ατέρμονες διαβουλεύσεις, χωρίς να χάσει χρόνο και ενέργεια διαπραγματευόμενος με κόμματα, αποκόμματα και συλλογικότητες. Εγώ ειμί ο αστήρ, έλεγε το εξώφυλλο. Και η ακτινοβολία επιβεβαιώνεται στα βιβλιοπωλεία και τα διαδικτυακά καφενεία, όπου την προσοχή μονοπωλεί η αφήγηση του ενός.
Η σύγκριση προκύπτει αβίαστα. Εχει περάσει ένας χρόνος από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης – λόγω της πολυδιάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ωστόσο μέσα στις τέσσερις ημέρες από την κυκλοφορία των τσιπρικών απομνημονευμάτων έχουμε δει πολύ περισσότερο Τσίπρα, απ’ ό,τι έχουμε δει τον Ανδρουλάκη μέσα σε ένα χρόνο. Φταίει μόνο η διαφορά φωτογένειας; Φταίνε τα κακά ΜΜΕ που δεν αγαπούν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ; Φταίει μήπως μια εγγενής ασυμμετρία στην προσωπική γοητεία;
Ενας αρχηγός χωρίς κόμμα. Κι ένα κόμμα με χλωμό αρχηγό.
Οποια απάντηση κι αν δώσει κανείς, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει: Ο Τσίπρας –χωρίς κόμμα, χωρίς έδρα, χωρίς παρόν– εξακολουθεί να προκαλεί πολύ περισσότερη προσοχή απ’ ό,τι το υπαρκτό ΠΑΣΟΚ και όλη η Κεντροαριστερά μαζί. Το επόμενο ορόσημο θα είναι αυτό: Η πρώτη δημοσκόπηση που θα μετρήσει, όχι πια μια «αύρα» Τσίπρα, αλλά τη μετουσίωσή της σε κόμμα.
Αν ο πρώην πρωθυπουργός καταφέρει να μετατρέψει ένα μέρος της προσοχής σε αποδοχή, θα μπορεί να πάρει προβάδισμα στον ανταγωνισμό για τα πρωτεία της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης. Θα έχει αντιτάξει μόνο τα ξέφτια της παλιάς του δόξας. Αλλά θα έχει δείξει ότι αυτά ήταν αρκετά απέναντι σε μια βραχνή και γκρινιάρα αντιπολίτευση, που ούτε θυμό κατάφερε να δρέψει, ούτε προσδοκία να εμπνεύσει.
Ναι, καλό είναι τα βιβλία να μην κρίνονται από τα εξώφυλλα. Αλλά, το βιβλίο του ΠΑΣΟΚ έχει καταδικαστεί από το εξώφυλλό του.
