Να σκοτώνεις αμάχους είναι πράξη ανήθικη, βάρβαρη. Και θεωρητικά κολάσιμη, με βάση το δίκαιο του πολέμου, θεμελιωμένο στην Πρώτη Συνθήκη της Γενεύης, του 1864. Δύο χρόνια νωρίτερα ο Ελβετός πολίτης Ερρίκος Ντυνάν είχε εκδώσει το βιβλίο «Μια ανάμνηση από το Σολφερίνο». Ιστορούσε εκεί, ως αυτόπτης μάρτυς, το μακελειό της μάχης στο Σολφερίνο της Λομβαρδίας ανάμεσα στους Αυστριακούς και στις συνασπισμένες δυνάμεις Γαλλίας και Πεδεμοντίου. Πάνω από 40.000 οι νεκροί και αναρίθμητοι οι τραυματίες, πολλοί από τους οποίους πέθαιναν αβοήθητοι· ουδείς προλάβαινε να τους νοιαστεί. Συγκλονισμένος ο Ντυνάν, συνειδητοποίησε την ανάγκη να συγκροτηθεί μια ανεξάρτητη οργάνωση, που να βοηθάει δίχως εθνική μεροληψία όσους τραυματίζονταν στα πολεμικά πεδία. Από τη φιλάνθρωπη ιδέα του γεννήθηκε ο Ερυθρός Σταυρός. Για τη δημιουργία του ο Ντυνάν τιμήθηκε με το πρώτο Νομπέλ Ειρήνης, το 1901.
Ενα Νομπέλ που τώρα το ορέγεται ο Ντόναλντ Τραμπ. Παιδαριωδώς αυτοθαυμαζόμενος, αυτοπροτείνεται με το γνώριμο ετσιθελικό στυλ του για ένα βραβείο που έχασε τη μισή αξία του το 1973, όταν δόθηκε στον Κίσινγκερ. Αριθμεί μάλιστα εφτά πολέμους, που υποτίθεται ότι τερματίστηκαν χάρη στην προσωπική του «γοητεία». Η σχέση του με την αλήθεια είναι τόσο στενή όσο και η σχέση του με την ηθική.
Τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας θα τον τερμάτιζε σε πέντε-δέκα μέρες ο Τραμπ. Μα ο απολυτάρχης Πούτιν δεν σαγηνεύτηκε από το κόκκινο χαλί της Αλάσκας και το αίμα εξακολουθεί να ρέει. Αίμα στρατιωτών και αμάχων, αφού τα ντρόουν σκορπίζουν αδιακρίτως τον θάνατο. Ο Αμερικανός πρόεδρος, πάντως, εμφανίζεται βέβαιος ότι χάρη στο νέο σχέδιό του για τη Γάζα, που δεν προορίζεται πια για Ριβιέρα αλλά για προτεκτοράτο με «προβλεπτή» τον εγκληματία πολέμου Τόνι Μπλερ, θα λήξει ένας πόλεμος «τριών χιλιάδων ετών», κατά την παλαιοδιαθηκικής εμπνεύσεως χρονολόγησή του.
Η αντιπαλότητα Παλαιστινίων και Εβραίων έχει βαθύ παρελθόν, η ερμηνεία της όμως με βάση τη Βίβλο ή το Κοράνιο μόνο συσκοτιστικά λειτουργεί και μόνο τους εκατέρωθεν φονταμενταλιστές εξυπηρετεί. Η σύγκρουση των δύο λαών δεν άρχισε στις 7.10.2023. Εκείνη τη μέρα όμως η Χαμάς βαρβάρισε, σκοτώνοντας 1.200 Ισραηλινούς, αμάχους στη συντριπτική τους πλειονότητα, και παίρνοντας 251 ομήρους.
Η ευκαιρία του Μπίμπι
Ισως κάποτε ο Νετανιάχου δικαστεί για τον λήθαργο των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, που φημίζονται σαν άγρυπνες και παντογνώστριες. Δύο χρόνια πριν, ωστόσο, κατάλαβε πως η επιδρομή της Χαμάς τού προσφέρει τη μοναδική ευκαιρία να υλοποιήσει το εφιαλτικό όνειρο πολλών (πλην όχι όλων) Ισραηλινών: να αφανίσει, διά της «αυτοάμυνας», τον παλαιστινιακό λαό, να δημιουργήσει το «Μεγάλο Ισραήλ», κατακτώντας εδάφη, και να «νομιμοποιήσει» αναδρομικά το απαρτχάιντ, τους εποικισμούς, την κατοχή. Ανάλογο εφιαλτικό όνειρο, ο αφανισμός των Εβραίων, τρώει το μυαλό πολλών (πλην όχι όλων) Παλαιστινίων. Ο Νετανιάχου δήλωσε εξαρχής ότι αναλαμβάνει στρατηλάτης «στον πόλεμο του πολιτισμού κατά της βαρβαρότητας». «Δεν είναι μόνο δικός μας πόλεμος, είναι και δικός σας. Είναι πόλεμος του πολιτισμού εναντίον της βαρβαρότητας», έλεγε στις 13.11.2023 στο CNN. «Είμαστε αντιμέτωποι με τέρατα» επαναλάμβανε τα Χριστούγεννα του 2023. «Δεν πρόκειται μόνο για μάχη του Ισραήλ εναντίον αυτών των βαρβάρων, αλλά και για μάχη του πολιτισμού κατά της βαρβαρότητας».
Ο Αμερικανός πρόεδρος εμφανίζεται βέβαιος ότι χάρη στο νέο σχέδιό του για τη Γάζα, που δεν προορίζεται πια για Ριβιέρα αλλά για προτεκτοράτο με «προβλεπτή» τον εγκληματία πολέμου Τόνι Μπλερ, θα λήξει ένας πόλεμος «τριών χιλιάδων ετών», κατά την παλαιοδιαθηκικής εμπνεύσεως χρονολόγησή του.
Προχθές, στο Euronews, εισήγαγε μια ηρωικότερη εκδοχή του μοτίβου: «Ελπίζω ότι η Ευρώπη θα αλλάξει κατεύθυνση. Δίνουμε τη μάχη του ελεύθερου κόσμου για να εμποδίσουμε τους βαρβάρους να εισβάλουν στην Ευρώπη». Εν τω μεταξύ, η κατεύθυνση της Ευρώπης εξυπηρετεί απολύτως τα σχέδια της ακροδεξιάς κυβέρνησης του Ισραήλ, παρά τις άτονες εκκλήσεις για «αυτοσυγκράτηση» ή την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, που εξαντλείται στο πεδίο της ρητορικής.
Ιδού κάποιοι «πολιτισμένοι» αριθμοί: Από τις σφαίρες και τις βόμβες έχουν σκοτωθεί πάνω από 67.000 Παλαιστίνιοι, ο ένας στους 33 δηλαδή, έχει δε τραυματιστεί ο ένας στους 14. Στην καταμέτρηση δεν συνυπολογίζονται οι θαμμένοι κάτω από τα ερείπια που παράγει καθημερινά η πολεμική μηχανή του Ισραήλ. Τα σκοτωμένα παιδιά, τα ονόματα των οποίων δημοσίευσε προχθές ο Guardian, ξεπερνούν τις 20.000: κάθε ώρα σκοτώνεται ένα. Περί τους 500 πέθαναν από πείνα· λιμοκτονήθηκαν. Κάθε οικογένεια ξεριζώθηκε τουλάχιστον μία φορά.
Ερευνα του περιοδικού Lancet κάνει λόγο για «υγειοκτονία», αναδεικνύοντας τη «σκόπιμη στοχοποίηση των υποδομών και του προσωπικού υγειονομικής περίθαλψης»: έχουν σκοτωθεί 1.500 υγειονομικοί στις 772 επιθέσεις κατά νοσοκομείων. Στοχοποιημένοι και οι δημοσιογράφοι: Εχουν σκοτωθεί περίπου 300, περισσότεροι (σύμφωνα με το πρόγραμμα «Κόστος του Πολέμου» του Πανεπιστημίου Μπράουν) απ’ όσους σκοτώθηκαν συνολικά στον Αμερικανικό Εμφύλιο, στους δύο Παγκόσμιους, στην Κορέα, στο Βιετνάμ, στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν μετά τις 11.9.2001.
«Γενοκτονία»
Στις 19.11.2023 παρέθετα εδώ αποσπάσματα άρθρου του Αμερικανού Ομέρ Μπάρτοφ, καθηγητή Σπουδών για το Ολοκαύτωμα και τη Γενοκτονία (New York Times, 10.11.2023): «Ως ιστορικός της γενοκτονίας, πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι αυτή τη στιγμή συντελείται γενοκτονία στη Γάζα, αν και είναι πολύ πιθανό να γίνονται εγκλήματα πολέμου, ακόμα και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. […] Η μεγαλύτερη ανησυχία μου, παρακολουθώντας τον πόλεμο Ισραήλ – Γάζας, είναι ότι υπάρχει πρόθεση γενοκτονίας, που μπορεί εύκολα να γείρει προς γενοκτονική δράση. […] Στις 9.10.2023 ο υπουργός Αμυνας του Ισραήλ είπε: “Πολεμάμε ανθρώπινα ζώα και ενεργούμε ανάλογα”, μια φράση που υποδηλώνει την απανθρωποποίηση, πράγμα που έχει γενοκτονική ηχώ. […] Αυτή είναι η στιγμή να υψώσουμε τη φωνή μας, προτού η ηγεσία του Ισραήλ βυθίσει τη χώρα και τους γείτονές της στην άβυσσο. Υπάρχει ακόμα χρόνος για να σταματήσουμε το Ισραήλ από το να αφήσει τις ενέργειές του να μετατραπούν σε γενοκτονία».
Είκοσι μήνες μετά, στις 15.7.2025, ο Μπάρτοφ επανήλθε στους NYT με αλλαγμένη τη θέση του (το άρθρο αναδημοσιεύτηκε στην «Κ», 27.7.2025): «Το αναπόφευκτο συμπέρασμά μου: το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία εναντίον του παλαιστινιακού λαού. […] Διδάσκω σπουδές γενοκτονίας επί ένα τέταρτο του αιώνα. Τη διακρίνω όταν τη βλέπω». Είχαν μεσολαβήσει οι αριθμοί της φρίκης, τεκμηριωτικοί ενός απάνθρωπου πολεμικού ήθους. Και η περίσκεψη. Και η θλίψη. Ετσι, με πόνο, άλλαξε η γνώμη του Μπάρτοφ. Και εκατομμυρίων άλλων, όπου γης.
