Και με τον πρόεδρο της Βουλής. Και με τον πρωθυπουργό. Και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και με τον Αρχιεπίσκοπο. Με όλους είχε φωτογραφηθεί ο επιμελητής του τόμου «Τεχνητή νοημοσύνη: ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία και κράτος δικαίου». Πόζαρε μαζί τους, χαμογελαστός και ευθυτενής, κρατώντας με καμάρι τον τόμο.
Ετσι, σαν τοποθέτηση προϊόντος μέσα στο προϊόν, εμφανίστηκε και η Ν.Δ. στην παρουσίαση που οργάνωσε στο Ωδείο ο βουλευτής Ευριπίδης Στυλιανίδης. Εδώ και καιρό η εκδήλωση είχε προσβληθεί από παραπολιτική ελεφαντίαση. Σε αυτήν είχαν προσκληθεί ο νυν και οι πρώην πρόεδροι της Ν.Δ. Στην ταξιθεσία της πρώτης σειράς, όπως τελικά αποκρυσταλλώθηκε το απόγευμα της Τετάρτης, ξεχώριζε η θέση που άφησε κενή με το όνομά του ο Αντώνης Σαμαράς. Ξεχώριζε όμως και η υπερήφανη παρουσία του νέου γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας και του προέδρου της Βουλής, που κάθονταν ανάμεσα στον Καραμανλή και τον Μητσοτάκη.
Σε αυτό το ανθρώπινο μπουκέτο νόμιζε πως έβλεπε κανείς συνοψισμένη τη Νέα Δημοκρατία μετά τις ευρωεκλογές του 2024 – μετά την πρώτη αναμέτρηση από το 2019 στην οποία το κόμμα είδε τη δύναμή του να υποχωρεί σημαντικά, παρά την πρωτιά του.
Η ταξιθεσία του Ωδείου και η αρχιτεκτονική του κόμματος.
Οι ευρωεκλογές ήταν το πολιτικό ξέφωτο που αναζητούσαν οι αποξενωμένες από τον Μητσοτάκη παλαιοκομματικές δυνάμεις για να διεκδικήσουν το μερίδιό τους στην εξουσία (του). Αν κρίνει κανείς από την εικόνα του Ωδείου, το πέτυχαν: Ο Νικήτας Κακλαμάνης –επιτηδειότατη φαιά υψηλότης των γαλάζιων ατάκτων– πήρε το αξίωμα το οποίο εξαρχής εποφθαλμιούσε: την έδρα δίπλα στην κουδούνα του βουλευτηρίου. Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος –μόνιμη φωνή στο δεξιό ψαλτήρι– ορίστηκε στη χηρεύουσα θέση του γραμματέα. Ο Στυλιανίδης άρμεγε, επιτέλους, την προσοχή που τόσο του είχε λείψει στα ορεινά. Ακόμη και ο απών είχε εκμαιεύσει τη διαγραφή, που αφήνει τώρα την πολιτική του ιδιοσυγκρασία να επιστρέψει στις ακρώρειες του μοναχικού της πεπρωμένου.
Το κόμμα του Ωδείου φαινόταν έτσι να έχει βρει τη χαμένη του ισορροπία: εκείνοι ήθελαν από τον Μητσοτάκη να μην τους σνομπάρει. Τον βρήκαν μετά τον Ιούνιο του 2024 αποδυναμωμένο. Εκείνος τους έδωσε τίτλους και φιλοφρονήσεις, χωρίς πραγματική ισχύ (αν εξαιρέσει κανείς τον παράγοντα που απέσπασε το χαρτοφυλάκιο της Κομισιόν). Εξαγόρασε έτσι την ανοχή τους, αποδεικνύοντας εκ του αποτελέσματος ότι οι διαφορές στη Ν.Δ. δεν ήταν τόσο «ιδεολογικές». Ηταν κυρίως διαφορές πλασαρίσματος, που, για να νομιμοποιηθούν και να εκδηλωθούν, παίρνουν σε δεύτερο χρόνο ιδεολογικό επίχρισμα.
Αυτή η συμβιωτική αλληλοπεριχώρηση θα συνιστούσε μια ωραία ατμόσφαιρα. Θα εξασφάλιζε στο Μαξίμου την εσωκομματική νηνεμία που έχει ανάγκη για να διαπλεύσει το δυσκολότερο μέρος της οκταετίας. Ομως, τα πρόσωπα που χώρεσαν στο κάδρο δεν είναι εκείνα που απειλούν πραγματικά τη νηνεμία.
