Σε καμιά δεκαριά χώρες της Ευρώπης, στην Πολωνία, την Αγγλία, την Ολλανδία, την Ισπανία, τη Γερμανία, την Αυστρία, τη Γαλλία, ακόμη και στην Ισλανδία, αλλά και στους αντίποδες, την Αυστραλία, ακροδεξιοί οργανωμένοι σε τάγματα ασφαλείας περιπολούν εξοπλισμένοι στους δρόμους των πόλεων κυνηγώντας μελαψές κεφαλές. Για να τις απειλήσουν, να τις εκφοβίσουν, να τις εκβιάσουν. Να κλέψουν όσα χαρτιά νομιμότητας έχουν στις τσέπες τους οι μετανάστες, να τους απογυμνώσουν, να κάνουν τη ζωή τους κόλαση. Στις ΗΠΑ, την Ουγγαρία και την Ιταλία οι πολιτοφυλακές αυτού του τύπου περιττεύουν. Το έργο τους, το έργο της κατατρομοκράτησης των προσφύγων και των μεταναστών, νόμιμων και παράτυπων, το έχει αναλάβει η ίδια η πολιτεία – ο Τραμπ, η Μελόνι, ο Ορμπαν. Οι δεινοί διώκτες και συκοφάντες του Αλλου, όποιου δεν είναι ΙΛΧ: Ιθαγενής Λευκός Χριστιανός.
Στην Ελλάδα έχουμε παράδοση στις περιπολίες «ελληνοψύχων», είτε μέσα σε πόλεις και χωριά είτε στα σύνορα. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 αυτό –τότε που είχε επικρατήσει η φρικαλέα μόδα να πυροβολούν οι εθνοφύλακές μας Αλβανούς για ένα καρπούζι ή για μια κότα– έως το 2017, όταν στον Εβρο περιπολούσε ο τότε ευρωβουλευτής Γιάννης Λαγός, στέλεχος κάποτε της Χρυσής Αυγής. Και έως το 2023, όταν κάποιος προσφυγοφάγος νταής «είχε φορτώσει 25 κομμάτια» σε τρέιλερ, τάχα επειδή ήταν εμπρηστές.
Σήμερα; Σήμερα περιττεύουν και στη χώρα μας οι πολιτοφυλακές των ξενηλατών. Τη δουλειά την έχει αναλάβει και εδώ η ίδια η βαριά πλευριτωμένη πολιτεία. Ποια δουλειά; Να τρομοκρατήσει, να αναιρέσει δικαιώματα, να στερήσει ελευθερίες. Εν ολίγοις, «να κάνει κόλαση τη ζωή των λάθρο, των εισβολέων». Ετσι τους χαρακτηρίζει πλέον, συλλήβδην, και έτσι τους αντιμετωπίζει. Ο πρωθυπουργός επέλεξε ως υπουργό Μετανάστευσης και Μη Ασύλου τον κ. Βορίδη πρώτα κι έπειτα τον κ. Πλεύρη όχι σαν ανάχωμα στις μεταναστευτικές ροές, αλλά σαν ανάχωμα στη διαρροή ψηφοφόρων προς την Ακροδεξιά. Γι’ αυτό και δεν ακούσαμε τον νυν υπουργό να ισχυρίζεται ότι όσα έλεγε αρκετά χρόνια πριν, όταν ενηλικιωνόταν στον ΛΑΟΣ, για τους σωφρονιστικά αναγκαίους θανάτους μεταναστών ήταν «υπερβολές» και «παρεξήγηση». Δεν του ζητήθηκε αρμοδίως να απολογηθεί. Κάθε άλλο. Η ρητορική του αυτή θεωρήθηκε προσόν μέγα, αν όχι μοναδικό. Αρκεί όμως ο υπουργικός τσαμπουκάς για να καμφθεί το διεθνές και το ενωσιακό δίκαιο; Κάπως περίεργα δεν «μένουμε Ευρώπη»;
