Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Κάλλιο πέντε και στο χέρι. Οποιος ζητάει τα πολλά… Σε αυτό το επίπεδο γνωμικής κοινοτοπίας θα μπορούσε να ταξινομήσει κανείς τη δήλωση του Νίκου Δένδια από το βήμα της Βουλής ότι «θα ήθελε κάτι περισσότερο» για τους όρους του SAFE. Ο υπουργός Αμυνας εξήγησε ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να πετύχει «κάτι περισσότερο» («δεν υπήρχε δυνατότητα αρνησικυρίας»). Εξήγησε επίσης ότι υπάρχει ρητή δέσμευση της Κομισιόν πως απαιτείται ομοφωνία για τις αποφάσεις εφαρμογής του SAFE. Αρα; Τι σημαίνει «ήθελε περισσότερο»; Σημαίνει «όπως θα θέλατε και εσείς κάτι περισσότερο, όπως θα θέλαμε όλοι εδώ». Σημαίνει ότι ο κόσμος είναι κακός, αλλά δεν έχουμε καλύτερο.
Στον Δένδια καταλογίζεται ότι υπέπεσε πάλι σε κριτική κατά της κυβέρνησης στην οποία μετέχει, όταν ένιωσε την ανάγκη να επισημάνει ότι «δεν διαπραγματεύτηκα εγώ» το SAFE. Είχε όμως ήδη ξεκαθαρίσει ότι, υπό τους παρόντες συσχετισμούς στην Ε.Ε., δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Ο υπουργός πάντως διαπραγματεύτηκε το πρόγραμμα φθηνών δανείων για την ευρωπαϊκή Αμυνα. Το διαπραγματεύτηκε αφανώς, αλλά σκληρά, και μάλιστα σε δύο φάσεις. Πρώτον, το διαπραγματεύτηκε με τον εαυτό του. Ο Δένδιας της 29ης Μαΐου δήλωνε στον Μυστρά ότι το πρόγραμμα είναι «κανονισμός – κερκόπορτα» διά του οποίου η Τουρκία θα μπει στην Ευρώπη. Εκείνος ο Δένδιας φαίνεται ότι διαπραγματεύτηκε ανηλεώς με τον όψιμο υπουργό Αμυνας που έφτασε να διαπραγματεύεται με το υπουργείο Οικονομικών δημοσιονομικό χώρο, προκειμένου να εκμαιεύσει την ελληνική συμμετοχή στο πρόγραμμα.
Μπαίνοντας στο SAFE από την κερκόπορτα.
Είχε μεσολαβήσει η συνειδητοποίηση ότι αν η Ελλάδα έμενε έξω από το SAFE, εκτός από τα χρηματοδοτικά οφέλη του, θα έχανε και τη δυνατότητα να έχει λόγο στις αποφάσεις. Κινδύνευε να αυτο-ακρωτηριαστεί από παλαιολόγειο γόητρο.
Η δεύτερη διαπραγμάτευση (του Δένδια με το Οικονομικών) ήταν το ίδιο επιτυχημένη με την πρώτη (του Δένδια με τον εαυτό του). Στην αρχή, λένε, το υπουργείο Αμυνας προσέκρουσε στον αρχιλογιστή της οδού Νίκης που ανοίγει το λάπτοπ του, προτάσσει τα excel και λέει σε όλα «όχι». Με λίγη επιμονή όμως δημιουργήθηκε ο χώρος (με τη μεταφορά ήδη προϋπολογισμένων προγραμμάτων σε δάνεια 1,2 δισ. από το SAFE).
Προς τι λοιπόν η τόσο στυφή υποδοχή αυτής της ενδοκυβερνητικής επιτυχίας; Η εκδοχή ότι ο υπουργός ενοχλήθηκε επειδή η συμμετοχή στο SAFE ανακοινώθηκε με πρωινή πρωθυπουργική ανάρτηση και όχι από τον ίδιο στη Βουλή είναι πολύ ρηχή για να είναι αληθινή.
Η εξωτερική πολιτική έχει φτάσει να νοτιστεί τον τελευταίο καιρό τόσο πολύ από τις αναθυμιάσεις της εσωτερικής –βλέπε και εσωκομματικής– κουζίνας, που μπορεί εύκολα να υποβάλλεται σε προκρούστειες ασκήσεις παραπολιτικής ψυχολογίας. Είναι δύσκολο να είσαι και insider και outsider. Δύσκολο να μη ζαλιστείς στην περιστρεφόμενη κερκόπορτα που σε άγει από τον ρεαλισμό στα νταούλια και από τα νταούλια στον ρεαλισμό.
