«Αντε ντούα». Στ’ αρβανίτικα πάει να πει «επειδή έτσι μ’ αρέσει», πιο απλά «κάνω ό,τι γουστάρω». Ηταν φράση-καραμέλα τού, εκ των πλέον φαύλων δημόσιων προσώπων του νεοελληνικού κράτους, Δημητρίου Βούλγαρη. Ο ιδιοφυής Υδραίος διετέλεσε πρόκριτος και δήμαρχος του νησιού, πληρεξούσιος σε Εθνοσυνελεύσεις, μετέπειτα πολλάκις υπουργός και οκτώ (8) φορές πρωθυπουργός της υπό αναστήλωση χώρας. Υπήρξε σφοδρός «αντικαποδιστριακός» παίζοντας σημαίνοντα ρόλο στην έξωση του Οθωνα και στα μετέπειτα γεγονότα – ένας σχετικά άγνωστος εμφύλιος. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης οσμίστηκε ότι ο Βούλγαρης (για κάποιο διάστημα μέλος της κυβέρνησης του γερο-μπουρλοτιέρη) ήταν ικανός για όλα: αδίστακτος, καιροσκόπος, αυταρχικός, μετρ στο ν’ ανακατώνει την τράπουλα συσχετισμών στη Βουλή, προβαίνοντας σε κραυγαλέα νομοθετικά πραξικοπήματα· κι όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν, μαγείρευε ανάλατες εκλογές «βίας και νοθείας».
Το περίφημο άρθρο «Τις πταίει» του Χαρίλαου Τρικούπη που άνοιξε τον δρόμο για την «αρχή της δεδηλωμένης» φωτογράφιζε τον Γεώργιο Α΄ για τις αναντίρρητα «ελέω Θεού» επιλογές του –ανάθεση πρωθυπουργίας, υπουργικά οφίτσια– αλλά το ποτήρι της τρικυμίας είχε ξεχειλίσει λόγω Βούλγαρη. Αμέτρητοι, ωστόσο, έπιναν νερό στο όνομά του. Τα ρουσφέτια, οι διορισμοί, οι πάσης φύσεως τακτοποιήσεις, η παράκαμψη κάθε θεσμικής διαδικασίας υπέρ ημετέρων, αλλά και δυνάμει ψηφοφόρων αντιπάλων που θα αναβαπτίζονταν σε οπαδούς του οργίαζαν.
Ο Τζουμπές ήταν ασυγκράτητος. Με αυτό το προσωνύμιο τον στόλισαν συναινετικά (χλευαστικά) εχθροί και φίλοι. Ο λόγος; Η ενδυματολογική εμμονή με τον μακρύ έως αστραγάλων επενδύτη (πείτε το και παλτό) που φορούσαν οι κοτζαμπάσηδες, ως σήμα κατατεθέν αρχοντιάς. Ο Βούλγαρης, σύμφωνα με μαρτυρίες, αποχωριζόταν τον τζουμπέ στο κρεβάτι, κάπου αλλού, ή υπό συνθήκες αποπνικτικής ζέστης.
Παρά τις αποκαλύψεις βεντάλιας σκανδάλων, το πολιτικό τέλος του Δημητρίου Βούλγαρη ή «άντε ντούα» ή Τζουμπέ επήλθε βροντωδώς με τα «Σιμωνιακά», το 1875. Δύο υπουργοί του –ο ένας Δικαιοσύνης και γαμπρός του– δωροδοκήθηκαν πλουσιοπάροχα από ανυπόμονους ιερωμένους για να πριμοδοτήσουν την εκλογή τους σε χηρεύουσες μητροπόλεις. Ο αιρετικός Εμμανουήλ Ροΐδης σχολίασε: «Αν ουδέν άλλο προκύψει όφελος εκ της ανακρίσεως περί των επισκοπικών, η νεοελληνική γλώσσα θέλει τουλάχιστον πλουτισθή διά νέας λέξεως: εις τον μητροπολίτην προστεθεί και ο μιτροπωλητής».
Οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές, οργίζοντας και σκανδαλίζοντας πιστούς, αλλά και μέγα πλήθος αχάριστων ευεργετηθέντων από τον Τζουμπέ. Στη δίκη που ακολούθησε οι υπουργοί, αφού πρώτα αντήλλαξαν γροθιές ειλικρινούς μετανοίας, καταδικάστηκαν σε φυλάκιση, ενώ η Ιερά Σύνοδος έθεσε τους «υποψήφιους» μητροπολίτες σε τριετή αποχή από την άσκηση πνευματικών καθηκόντων.
Ο πελατειασμός, η ρουσφετοκρατία, οι ανήλιαγες διευθετήσεις, δέχθηκαν τόσο ισχυρό πλήγμα, από το οποίο ουδέποτε συνήλθαν. Εφέτος εορτάζουμε ενωμένοι την επέτειο 150 χρόνων από τα καθαρτήρια Σιμωνιακά που συγκλόνισαν τον τόπο.
