Μια επέτειος, εξ ορισμού, προκαλεί εκ των υστέρων κρίσεις και αξιολογήσεις. Η ίδια η έννοια της επετείου παραπέμπει στην αναδρομικότητα. Εχουμε όλα τα δεδομένα μπροστά μας και με το ψυχρό βλέμμα τού εξ αποστάσεως παρατηρητή μοιράζουμε εύσημα ή ψόγους, βρίσκουμε στρατηγικές κι εκεί που δεν υπάρχουν και με το πέρασμα του χρόνου γινόμαστε πολλές φορές πιο επιεικείς απέναντι στους πρωταγωνιστές. Κάπως έτσι ξαναγράφεται η Ιστορία.
Και όλοι όσοι ζήσαμε τότε από πρώτο χέρι τα γεγονότα, εξοργιζόμαστε με αυτά που ακούμε και διαβάζουμε δέκα χρόνια μετά. Λες και το 2015 κατοικούσαμε σε άλλον πλανήτη και δεν βλέπαμε τι γινόταν επί ένα ολόκληρο εξάμηνο. Σήμερα, που το τέλος του έργου είναι γνωστό, κάποιοι έχουν μείνει αποκλειστικά σε αυτό. Στο χάπι εντ, που μόνο τέτοιο δεν ήταν, καθώς έφερε το τρίτο, το αχρείαστο και το πιο επαχθές μνημόνιο. Απλώς γλιτώσαμε τα χειρότερα και τώρα μας ζητούν να πούμε και ένα «ευχαριστώ» σε όλους αυτούς που μας έφεραν σε εκείνο το σημείο πριν από την καταστροφή.
Επειτα από 50 χρόνια οι επόμενες γενιές μπορεί να μάθουν αλλιώς τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015. Η Αριστερά ειδικεύεται στην επανασυγγραφή της Ιστορίας.
Προσωπικά ποτέ δεν τους κατηγόρησα πως εξαπάτησαν τους πολίτες. Οντως πίστευαν αυτά που έλεγαν και κυρίως είχαν δεσμευθεί στη συγκεκριμένη πορεία λόγω μιας ιδεοληπτικής ρητορείας από την οποία δεν μπορούσαν, και να ήθελαν, να αποδεσμευθούν. Οταν κατηγορείς τους αντιπάλους σου πως είναι «γερμανοτσολιάδες», είναι όντως δυσβάστακτο στη συνέχεια να προσχωρήσεις στις πολιτικές τους. Τι θα πεις στον κόσμο που σε ακολουθεί; Η συλλογική αυταπάτη, η αδυναμία ανάλυσης του συσχετισμού των δυνάμεων, η άγνοια των κανόνων του παιχνιδιού, οδήγησαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στο αδιέξοδο του δημοψηφίσματος. Την άλλη μέρα, ο τότε πρωθυπουργός πέταξε λευκή πετσέτα στο Προεδρικό Μέγαρο, καθώς αντιλήφθηκε ότι με τους τακτικισμούς του έπαιζε στα ζάρια όχι μόνον την Ελλάδα, αλλά και την πολιτική του επιβίωση.
Με ή χωρίς πρακτικά, με Μέρκελ ή χωρίς αυτήν, τα γεγονότα δεν αλλάζουν διότι υπάρχει ακόμα νωπή η μνήμη τους. Επειτα από 50 χρόνια οι επόμενες γενιές μπορεί να μάθουν αλλιώς τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015. Η Αριστερά ειδικεύεται στην επανασυγγραφή της Ιστορίας.
