Μην τον περιμένετε μόνο στο τέλος. Ο Αντίχριστος υπάρχει εδώ και τώρα, πριν από τα έσχατα της Ιστορίας. Είναι το κακό, που απεργάζεται μια μονολιθική παγκόσμια εξουσία. Αλλοτε ήταν το ισλαμικό χαλιφάτο, μετά ο Υπαρκτός με τον «διεθνιστικό» ιμπεριαλισμό του. Τώρα, ο Αντίχριστος είναι o woke σοσιαλισμός και προφήτης του η Γκρέτα Τούνμπεργκ. Αυτή εκπροσωπεί το «μυστήριον της ανομίας», που θέλει να σταματήσει την τεχνολογική πρόοδο για να μας επιβάλει παγκόσμια «πράσινη» απολυταρχία.
Εντάξει, η θεωρία δεν βγάζει και πολύ νόημα, ιδίως στη συνοπτική εκδοχή της, που αναγκαστικά παρασιωπά τον μυθολογικό πλούτο του πρωτοτύπου. Ομως, έχει σημασία ότι τον φόβο του εγκόσμιου Αντίχριστου, από τον οποίο καλείται να μας προστατεύσει στο παρόν ένας «κατέχων» (αναχαιτίζων το κακό), δεν τον κηρύττει κάποιος βουλευτής του Νατσιού ούτε κάποιος από τους γεροντάδες που κάνουν face control για το ποιο πολιτικοί δικαιούνται να πατήσουν τον Αθω. Τη σύζευξη της μεταφυσικής με την τρέχουσα πολιτική επιχειρεί ένας από τους πλουσιότερους επενδυτές στον κόσμο: ο Πίτερ Τιλ. Ο Τιλ δεν είναι μόνο σπόνσορας των νέων τεχνολογιών –ο πρώτος που έβαλε τα λεφτά του στο Facebook– αλλά και πρόδρομος του τραμπισμού στη Σίλικον Βάλεϊ – υποστηρικτής του Τραμπ, από το 2016.
Ο Τιλ έδωσε μια συνέντευξη αποκαλυπτική –με όλες τις έννοιες της λέξης– στους New York Times, όπου μεταφέρει τις συζητήσεις του με τον Ελον Μασκ. Εξηγεί πώς συζητούσαν το όραμα αποικισμού του Αρη και της μετατροπής των ανθρώπων σε διαπλανητικό είδος. Εξηγεί επίσης γιατί χρειάζεται να αποχαλινωθεί η τεχνολογική πρόοδος προκειμένου να ξεκολλήσει η ανθρωπότητα απ’ αυτό που εκείνος αντιλαμβάνεται ως πολιτισμικό τέλμα. Αναλύει την πίστη του ότι φορέας αυτής της φρενήρους αποχαλίνωσης μπορεί να είναι ο Τραμπ – στον οποίο σε άλλη συνέντευξη έχει απονείμει και το χρίσμα του «κατέχοντος» τον Αντίχριστο.
Οι ολιγάρχες που μπλέκουν τη μεταφυσική με την πολιτική.
Παρακολουθούμε το ξεκατίνιασμα του Τραμπ με τον Μασκ σαν παραπολιτική σαπουνόπερα. Μας διαφεύγει έτσι ότι κάτω από τη σκηνή των κατακλυσμιαίων συγκινήσεων που παράγει ο τραμπισμός, μια ομάδα πολύ πλούσιων και πολύ ισχυρών ολιγαρχών απεργάζονται κάτι πολύ περισσότερο από τον υπερ-πλουτισμό τους: Θέτουν σε εφαρμογή ένα μεσσιανικό σχέδιο που δεν φιλοδοξεί απλώς να μετασχηματίσει την αμερικανική δημοκρατία, αλλά να μεταμορφώσει το ανθρώπινο είδος.
Ναι, ακούγεται σουρεαλιστικά υπερβολικό. Αλλά όταν ο Τιλ ερωτάται «τι είναι τελικά αυτή η συζήτηση ότι μέσω της τεχνητής νοημοσύνης κατασκευάζεται μια θεϊκή μηχανή; Είναι σκέτη φαντασιοκοπία; Μόδα; Χίμαιρα; Είναι κάτι που τον ανησυχεί;». «Um, yeah», κομπιάζει. «Τι; Θα προτιμούσε να επιζήσει το ανθρώπινο είδος, έτσι δεν είναι;».
«Uh…». Είναι πολύ σύνθετο το ζήτημα, λέει. Ισως προτιμούσε το σενάριο των υπερανθρώπων που θα είναι χειραφετημένοι από τα σώματά τους. Ολοι θυμόμαστε ποιο ήταν το τελευταίο καθεστώς που είχε πάρει τη θεωρία του υπερανθρώπου στα σοβαρά. Θυμόμαστε;
