Σιφνιός δάσκαλος. Παρουσιαστικό «στεγνό», αγαθή ματιά, με τους προσεκτικούς αναγνώστες να διακρίνουν ένα μόνιμο –σαν κουσούρι– ελαφρύ μειδίαμα στα χείλη. Η μοίρα το ‘φερε ο Κλεάνθης Τριαντάφυλλος να γίνει υπήκοος της σάτιρας και του σαρκασμού. Ποιητής, μεταφραστής, δημοσιογράφος, δούλεψε στην Κωνσταντινούπολη για έντυπα (Κουδουνάτος, Διογένης κ.ά.), αδυνατώντας να βάλει νερό στην καυστική γραφή του. Διώχτηκε κλωτσηδόν από τις οθωμανικές αρχές ανακουφίζοντας και Ρωμιούς φίλους του.
Στην Αθήνα έκλεισε ραντεβού με την Ιστορία. Εξέδωσε, αρχικώς με το ιερό τέρας Βλάση Γαβριηλίδη, την «Πολιτικοσατυρική» εφημερίδα Ραμπαγάς (Αριθμός φύλλου 1, Κυριακή 14 Αυγούστου 1878, τιμάται Λεπτά 10). Πόθεν Ραμπαγάς; Δάνειο από την απαγορευμένη στην Ελλάδα αιχμηρή κοινωνική κωμωδία του Γάλλου Βικτοριέν Σαρντού. Πασίγνωστος κατόπιν και στη χώρα μας από το έργο του «Η Κυρία δεν με μέλλει» με κορυφαίες θεατρίνες μας να ερμηνεύουν τον κεντρικό ρόλο (τυχεροί όσοι πρόλαβαν την Αλίκη Βουγιουκλάκη επί σκηνής).
Κατά διαστήματα στον Ραμπαγά φιλοξενήθηκαν αράδες των Παλαμά, Δροσίνη, και βεβαίως του Σουρή και του Ροΐδη (υπέγραφε ως Λυγξ).
Ο Ρόκκος Χοϊδάς, με Κεφαλονίτικη καταγωγή, Ιταλοσπουδαγμένος, διά βίου ανήσυχος και ευαίσθητος περί τα κοινά, δήλωσε «παρών» στην εκθρόνιση του Οθωνα. Ανώτερος δικαστικός στη συνέχεια, παραιτήθηκε, αρνούμενος συναίνεση σε άνωθεν κατευθυντήριες υποδείξεις. Αργότερα εξελέγη βουλευτής, αξίωμα από το οποίο επίσης παραιτήθηκε όχι πάντως από φόβο μετά την εις βάρος του απόπειρα δολοφονίας.
Λαοφιλής μέσω των πύρινων ομιλιών του υπέρ αδυνάτων, εγκαταστάθηκε σε γραφείο στην «πρώτη γραμμή» μετώπου του Ραμπαγά. Με τον Τριαντάφυλλο κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Από διαβολική σύμπτωση ήταν κι αυτός επιζών απόπειρας εξόντωσής του. Ο Ραμπαγάς έγινε εφιάλτης των τεκμηριωμένα ψευδολόγων πολιτευτών και κυρίως του, ελέω προστάτιδων δυνάμεων, βασιλέα. Βροχηδόν τυπώνονταν άρθρα κατά της «ημετεροκρατίας», των αυλοκολάκων, του αυταρχισμού και της συμπεριληπτικής διαφθοράς, ενώ τα βέλη τους, από καλπάζοντα αντιμοναρχισμό, στόχευαν και τον πολλά υποσχόμενο, διάδοχο Κωνσταντίνο.
Ο Γεώργιος Α΄ αναρωτήθηκε σιωπηλά «Τις πταίει;», οπότε η Δικαιοσύνη βροντωδώς καταδίκασε σε φυλάκιση το ανίερο δίδυμο ως υβριστές του θεσμού και –ακόμα χειρότερο– παραβάτες του Συντάγματος.
Ο Κλεάνθης αποφυλακίστηκε ημιθανής σωματικά και ψυχικά.
Κλειδαμπαρώθηκε, υπό συνθήκες έσχατης πενίας, στο σπίτι του. Την 25η Μαΐου 1889, οι γείτονες άκουσαν έναν ξερό, ανάξιο προσοχής, κρότο. Ηταν ένα ηλιόλουστο ανοιξιάτικο πρωινό· κάποιοι/-ες θα χαρακτήριζαν σήμερα «τρομακτικά όμορφη μέρα». Ο Κλεάνθης Τριαντάφυλλος αθανατίστηκε ως Ραμπαγάς.
Και ο Ρόκκος Χοϊδάς πέθανε ελεύθερος, βαριά ασθενής, λίγο μετά την αποφυλάκισή του. Χρόνια νωρίτερα του είχε προταθεί, με αντάλλαγμα να ρίξει, προφορικώς και γραπτώς τους τόνους, ο διορισμός της κόρης του ως κυρίας επί των τιμών στο παλάτι. Χωρίς, ως ώφειλε, να την ρωτήσει αρνήθηκε, στερώντας από το κορίτσι μια πού τέτοια τύχη.
