Σε ρόλο Δαυίδ η Ισλανδία. Γολιάθ η Μεγάλη Βρετανία, με νωπά τ’ αυτοκρατορικά μεγαλεία και λελογισμένη υπεροψία. Πεδίο δράσης ο Βόρειος Ατλαντικός. Μήλον της Εριδος οι χρυσοφόρες αποικίες μπακαλιάρων (της ιστορικής οικογενείας των γαδιδών).
Τα συγκρουσιακά επεισόδια ανάμεσα στις δύο νησιωτικές χώρες καταγράφηκαν σε τρεις πράξεις: 1958, 1972-73 και 1975-76, οπότε έλαβε χώρα η μητέρα των μαχών.
Το φιτίλι άναψε όταν η Ισλανδία, απολύτως εξαρτώμενη από την αλιεία, επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια (ν.μ.) ορθώνοντας αόρατο τείχος σε ξένες αλιευτικές δυνάμεις. Η Βρετανία αντέδρασε, ακολούθησαν «προειδοποιητικές βολές», όμως γρήγορα επικράτησαν ψύχραιμες φωνές.
Συμφωνήθηκε οι Βρετανοί ψαράδες να δραστηριοποιούνται σε οριοθετημένες ζώνες (που έγιναν σουρωτήρι) έως ότου, κάποτε, το ζήτημα κατέληγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Οι καχύποπτοι μπακαλιάροι τήρησαν πολιτική ίσων αποστάσεων.
Υστερα από χρόνια, η Ισλανδία επέκτεινε τη ζώνη επιρροής της στα 50 ν.μ. Η Βρετανία απάντησε ξανά, οργώνοντας τα, κατ’ αυτήν, διεθνή ύδατα. Οι αντίπαλοι βρέθηκαν με το δάχτυλο στη σκανδάλη, όταν οι Ισλανδοί χρησιμοποίησαν ένα νέο ανορθόδοξο υπερόπλο: τεράστια ψαλίδια που πετσόκοβαν τα δίχτυα των «εισβολέων». Καθώς η κατάσταση χτύπησε κόκκινο και η Ισλανδία έστελνε τελεσίγραφο αποχώρησης από το ΝΑΤΟ, παρενέβη η Συμμαχία. Επήλθε νηνεμία. Οι Βρετανοί θα ψάρευαν (εκ νέου) εντός περιορισμένων ζωνών, αποδεχόμενοι και πλαφόν στις ποσότητες αλιευμάτων. Οι μπακαλιάροι συνέχισαν να τηρούν πολιτική ίσων αποστάσεων.
Ο γ΄ πόλεμος δεν άργησε να ξεσπάσει όταν η Ισλανδία επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα στα 200 ν.μ. Τα ψαλίδια κοπής διχτυών πήραν φωτιά από τη μία πλευρά, ενώ η άλλη απάντησε με στρατηγικές επακουμβήσεις και διεμβολισμούς σκαφών. Από θαύμα δεν χύθηκε αίμα. Αμέσως, το Ρέικιαβικ απείλησε να βάλει λουκέτο στη βάση του ΝΑΤΟ που έδρευε στο νησί, στρατηγικής σημασίας για την επιτήρηση κινήσεων της ΕΣΣΔ στον Βόρειο Ατλαντικό, ενώ μαινόταν ο Ψυχρός Πόλεμος.
Το ζήτημα διεθνοποιήθηκε, οι φόβοι για τα χειρότερα έγιναν ορατοί, ωστόσο κατόπιν φιλικής προτροπής των ΗΠΑ η Βρετανία, για το καλό της ανθρωπότητας, υπαναχώρησε. Ο στόλος της θα ασκούσε εφεξής τα καθήκοντά του εκτός της ζώνης 200 ν.μ. της Ισλανδίας. Πάνδημη η κοινότητα των μπακαλιάρων ανακουφίστηκε όταν τα νέα μαθεύτηκαν στα βαθιά σκοτάδια. Τουλάχιστον, πλέον, θα μπορούσαν να επιλέξουν πού και σε ποιων δίχτυα θα πιάνονταν.
Το 2017, Ισλανδοί και Βρετανοί βετεράνοι των τριών πολέμων του μπακαλιάρου συναντήθηκαν σε εξαιρετικό κλίμα. Αντάλλαξαν αναμνηστικά δώρα, θυμήθηκαν θερμές ιστορίες καταστρώματος και, αμιλλώμενοι στη ζυθοποσία, τσακώθηκαν γελώντας για το ποια εθνική κουζίνα είναι καλύτερη.
Οι Πορτογάλοι, πάντως, επαίρονται ότι μπορούν να μαγειρέψουν μπακαλιάρους με 1.000+1 τρόπους. Ας τηρήσουμε σιγήν ιχθύος.
