O πρωθυπουργός προανήγγειλε την αποστολή τις προσεχείς εβδομάδες ψηφιακού ερωτηματολογίου σε τέσσερα εκατομμύρια πολίτες, με τη συμπλήρωση του οποίου θα κληθούν να αξιολογήσουν υπηρεσίες του Δημοσίου. Μια διαδικασία που θα επαναλαμβάνεται τακτικά και σε υπηρεσίες πρώτης γραμμής, όπως τα νοσοκομεία, ο ΕΦΚΑ και τα ΚΕΠ, για να υπάρξει ένα ανοιχτό κανάλι ανατροφοδότησης που θα βελτιώνει τις παρεχόμενες υπηρεσίες του κράτους.
Καλή η πρωτοβουλία από πλευράς επικοινωνίας. Ομως γιατί χρειάστηκε να περάσουν έξι χρόνια για να ερωτηθούν οι πολίτες; Γιατί δεν έγινε νωρίτερα ώστε να έχει αρκετό καιρό μπροστά της η κυβέρνηση να διορθώσει τα κακώς κείμενα;
Επιπλέον, τι χρειάζονται τα ερωτηματολόγια αφού όλοι ξέρουμε ότι το ελληνικό κράτος παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο – με εξαίρεση κάποιες υπηρεσίες που έχουν ψηφιοποιηθεί τα πρώτα χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη; Η κρατική μηχανή εξακολουθεί να κινείται σε ρυθμούς χελώνας, δεν ενδιαφέρεται για τη γρήγορη εξυπηρέτηση του πολίτη και νοιάζεται κυρίως για τη μακαριότητα των δημοσίων υπαλλήλων.
Μπορεί με τις νέες τεχνολογίες να είναι εύκολο, πλέον, για έναν πολίτη να κλείσει ραντεβού με έναν γιατρό του ΕΦΚΑ, ας προσφύγει όμως κάποιος στα δικαστήρια για μια απλή αστική υπόθεση και θα δει ότι η ημερομηνία εκδίκασής της πάει για το 2032. Το απλούστερο – ας πάρει κάποιος τηλέφωνο στην ΕΥΔΑΠ για να δηλώσει ότι έσπασε μια σωλήνα έξω από το σπίτι του και θα δει πόσες ημέρες θα χρειαστεί για να αποκατασταθεί η βλάβη. Πόσο μάλλον για πιο πολύπλοκα ζητήματα – όπως παράπονα για μια υπηρεσία ή για τη συμπεριφορά κάποιου υπαλλήλου. Εκεί διαπιστώνει κανείς στην πράξη ότι η κρατική μηχανή πάει ακόμη με τον… αραμπά.
Εξάλλου, χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. Παραδείγματα καλής λειτουργίας του κράτους υπήρξαν και δεν χρειάστηκε κανένα ερωτηματολόγιο για να τα αντιληφθούμε. Ο κ. Χατζηδάκης μέσα σε λίγους μήνες έλυσε το τεράστιο πρόβλημα των περίπου 200.000 συνταξιούχων που περίμεναν χρόνια και χρόνια τα ασφαλιστικά ταμεία να βγάλουν τις συντάξεις τους. Και πέτυχε πάλι σε χρόνο-ρεκόρ τη σύνδεση των ταμειακών και των POS με το υπουργείο Οικονομικών –που παρέμενε στα χαρτιά από το… 2012– χτυπώντας καίρια τη φοροδιαφυγή πολλών ελευθέρων επαγγελματιών.
Επίσης, ο κ. Πιερρακάκης μέσα σε λίγους μήνες μεταμόρφωσε κάποιες υπηρεσίες του Δημοσίου σε ηλεκτρονικές εξαφανίζοντας τις ουρές και τη χαρτούρα, την περίοδο της πανδημίας της COVID-19 σχεδίασε και υλοποίησε την πιο φιλική και αποτελεσματική πλατφόρμα εμβολιασμού στον κόσμο, ενώ με συνοπτικές διαδικασίες προχώρησε στη νομοθέτηση λειτουργίας παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στη χώρα.
Αλλά και ο κ. Χρυσοχοΐδης έδειξε ανακλαστικά όταν σε μερικές εβδομάδες δημιούργησε την 24ωρη υπηρεσία προστασίας και φιλοξενίας γυναικών που έχουν πέσει θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Με 58 παραρτήματα σε όλη τη χώρα και με panic button για ώρα ανάγκης για τα θύματα – εκατοντάδες γυναίκες φιλοξενούνται κάθε μήνα στις δομές για την προστασία τους.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση παρά την πολιτική της κυριαρχία φάνηκε φοβική με την ανάληψη πολιτικού κόστους ή απλώς –ιδιαίτερα μετά το 41% του 2023– στρογγυλοκάθισε αυτάρεσκα στις δάφνες της και δεν προχώρησε, παρά μόνο σε ελάχιστες, σε μεταρρυθμίσεις. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της διαλυμένης κρατικής μηχανής ήταν η τραγωδία στα Τέμπη που έδειξε ανάγλυφα τις παθογένειες του Δημοσίου, τη γύμνια του πελατειακού ΟΣΕ, το πολύ κατώτερο των περιστάσεων μάνατζμεντ της Hellenic Train, με αποκορύφωμα τη θανάσιμη αδυναμία συνεργασίας σταθμαρχών και μηχανοδηγών.
Ετσι, προσδοκίες που δημιούργησε η κυβέρνηση από το 2019 για τη μεταμόρφωση του ελληνικού κράτους σε ευρωπαϊκό διαψεύστηκαν γρήγορα, ενώ η ελπίδα του κόσμου ότι με την επιστροφή στην κανονικότητα και την ανάπτυξη το βιοτικό του επίπεδο θα φθάσει γρήγορα εκείνο του 2008-2009 δεν επαληθεύτηκε.
Ο μέσος μισθός σήμερα –μετά και την προχθεσινή αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ– προσεγγίζει περίπου τα επίπεδα του μέσου μισθού πριν από τα μνημόνια. Ομως το κόστος ζωής (τρόφιμα, ενέργεια και τα ενοίκια που είναι πλέον απλησίαστα) έχει ξεφύγει. Και η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων που ζουν, σύμφωνα με την «Εργάνη», με περίπου 1.200 ευρώ μεικτά τον μήνα (1.000 ευρώ καθαρά) πιέζεται ασφυκτικά. Και εκφράζει με κάθε ευκαιρία αυτή την απογοήτευσή της, όπως έδειξαν όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις αλλά και τα μαζικά συλλαλητήρια με αφορμή τα Τέμπη.
Η κυβέρνηση έχει δύο χρόνια μπροστά της για να κάνει όσα δεν έκανε στα προηγούμενα έξι. Να προχωρήσει, έστω και τώρα, σε τολμηρές αλλαγές στο κράτος που θα βελτιώσουν την καθημερινότητα του πολίτη. Να προσελκύσει σοβαρές ξένες επενδύσεις στη χώρα. Να πάρει μέτρα για την εξεύρεση φθηνότερων σπιτιών στις μεγάλες πόλεις. Και να ενισχύσει πραγματικά το εισόδημα της μεσαίας τάξης.
