Σήμερα ας κάνω μια αναδρομή στο μακρινό 1949, στον περίφημο αποκλεισμό του δυτικού τομέα του Βερολίνου από τους Σοβιετικούς. Λίγοι γνωρίζουν πως οι Αμερικανοί ήταν έτοιμοι να εγκαταλείψουν το Βερολίνο και εκείνος που όρθωσε το ανάστημά του ήταν ο Βρετανός υπουργός των Εξωτερικών Ερνστ Μπέβιν. Το σπάσιμο του αποκλεισμού θα μπορούσε να γίνει μόνον με αερογέφυρα, αλλά υπήρχαν μόνο δύο αεροδρόμια στον δυτικό τομέα, τα αεροπλάνα ελάχιστα και αυτά ταλαιπωρημένα και ελάχιστοι και οι πιλότοι. Για να συντηρηθούν οι κάτοικοι του δυτικού Βερολίνου απαιτούνταν 5.000 τόνοι τροφίμων σε ημερήσια βάση.
Το τιτάνιο έργο ανέλαβε ο Αμερικανός πτέραρχος Γουίλιαμ Τάνερ. Αλλά πέτυχε το ακατόρθωτο. Από την άνοιξη του 1949 οι προμήθειες που έπεφταν από τον στόλο των 375 αεροπλάνων έφτασαν τους 8.000 τόνους ημερησίως, ενώ την ημέρα του Πάσχα μεταφέρθηκαν με την αερογέφυρα 12.499 τόνοι τροφίμων με 1.398 πτήσεις. Τελικά οι Σοβιετικοί αναγκάστηκαν να λύσουν τον αποκλεισμό τα μεσάνυκτα της 12ης Μαΐου 1949, ύστερα από 323 ημέρες.
Κάθε μεγάλη ιστορία κρύβει μέσα της πολλές μικρότερες. Μία από αυτές ήταν και η «επιχείρηση ζαχαρώδη». Τι συνέβη; Ενας 28χρονος υπολοχαγός, ο Γκέιλ Χάλβορσεν, μια μέρα παρατήρησε πως κανένα από τα εκατοντάδες παιδιά που χάζευαν την ατελείωτη πομπή των αεροπλάνων δεν του ζήτησε ποτέ ούτε μία καραμέλα, κάτι ασυνήθιστο γι’ αυτήν την ηλικία. Ετσι, μάζεψε τους πιτσιρικάδες και τους είπε πως την επομένη μέρα θα τους πετούσε από το αεροπλάνο του πολύ μικρά αλεξίπτωτα με ζαχαρωτά. Πιστός στην υπόσχεσή του γέμισε την περιοχή όπου βρίσκονταν οι μικροί φίλοι του με αυτά τα πολύ γλυκά αλεξίπτωτα. Και τις μέρες που ακολούθησαν οι ποσότητες μεγάλωναν και οι πιτσιρικάδες που γεύονταν τα ζαχαρωτά γίνονταν όλο και πιο πολλοί. Ωσπου μια μέρα ένα μικρό αλεξίπτωτο προσγειώθηκε στο κεφάλι ενός δημοσιογράφου, ο οποίος έδωσε μεγάλη έκταση στο γεγονός. Η «επιχείρηση ζαχαρώδη» έκανε τον γύρο του κόσμου και αποτέλεσε βασικό όπλο των Δυτικών στον πόλεμο της προπαγάνδας, καθώς άρχισαν να ρίχνουν τα μαγικά αλεξίπτωτα και στον σοβιετικό τομέα. Οι Σοβιετικοί διαμαρτυρήθηκαν επισήμως γι’ αυτό το «καπιταλιστικό τέχνασμα».
Από το βιβλίο του Τζάιλς Μίλτον «Ρουά ματ στο Βερολίνο», εκδ. Μίνωας.
