«Πάω να δουλέψω για τους Ελληνες», έλεγε Γερμανός ασθενής σε νοσοκομείο του Γκελζενκίρχεν. Ηταν τα χρόνια των μνημονίων και σε λίγα μέτρα απόσταση βρισκόταν Ελληνας γιατρός, ο οποίος σήμερα έχει επαναπατριστεί για να εργάζεται μάλλον περισσότερες ώρες, σίγουρα υπό χειρότερες συνθήκες.
Εύλογα, οι στατιστικές που αποκαλύπτουν ότι οι Ελληνες δουλεύουν περισσότερο από τον μέσο Ευρωπαίο δημιουργούν ενστικτωδώς συναισθήματα αυτοεκτίμησης. Δεν θα έπρεπε όμως.
Οι Ελληνες εργάζονται σχεδόν 40 ώρες την εβδομάδα, όταν οι Ολλανδοί εργάζονται σχεδόν 32 ώρες (Eurostat). Στην Ολλανδία, ο μέσος μισθός είναι 3.500 ευρώ. Οι Ελληνες δηλώνουν κάτω από πέντε ημέρες αναρρωτική άδεια τον χρόνο, όταν οι Νορβηγοί δηλώνουν περισσότερες από 25 ημέρες (OOΣΑ). Στη Νορβηγία, ο μέσος μισθός είναι 4.300 ευρώ. Να δουλεύεις περισσότερο και να βγάζεις λιγότερα. Δεν το λες και επιτυχία. Υπενθυμίζεται πως στην Ελλάδα ο στόχος του πρωθυπουργού για την τετραετία είναι μέσος μισθός 1.500 ευρώ.
Στοιχείο διαφοροποίησης στις χώρες του παραδείγματος είναι πριν απ’ όλα η σφιχτή αγορά εργασίας τους, ως παράμετρος που ευνοεί τον απασχολούμενο: ανεργία 3,5% στην Ολλανδία και 4% στη Νορβηγία· ακόμη 10% στην Ελλάδα. Επειτα, δεν υπάρχει η ίδια αγωνία συνολικά από το σύστημα. Οσο μπορεί να το πει κανείς, οι Νορβηγοί και οι Ολλανδοί έχουν λύσει το θέμα της επιβίωσης και οι οικονομίες τους δημιουργούν προστιθέμενη αξία που διευρύνει τις ευκαιρίες τους, όντας καλά τοποθετημένες στον διεθνή ανταγωνισμό, με υψηλότερους δείκτες ενσωμάτωσης τεχνολογίας και παραγωγικότητας. Οι επιχειρήσεις τους είναι πιο αποτελεσματικές με λιγότερο κόπο. Μια άλλη διάσταση είναι επίσης η εμφατική νοοτροπία τους ως προς τη διευκόλυνση της οικογένειας, την οποία ο μέσος εργαζόμενος επικαλείται χωρίς τύψεις για την παροχή ευελιξίας από τον εργοδότη.
Η Ελλάδα, παρά τα εύσημα των εταίρων της για τη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών της, παραμένει στην 25η θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης με βάση την ψηφιακή της ανταγωνιστικότητα. Η παραγωγικότητα της χώρας ανά ώρα εργασίας βρίσκεται στο 44% της παραγωγικότητας της Ευρωζώνης. Στις δεξιότητες με βάση το εκπαιδευτικό της σύστημα κατατάσσεται επίσης χαμηλά, όπως και στις αποδοχές που τις συνοδεύουν στην αγορά εργασίας (ΚΕΠΕ).
Είναι μύθος ότι ο Ελληνας δεν εργάζεται σκληρά· όμως η διαπίστωση ότι εργάζεται περισσότερο και αμείβεται λιγότερο είναι μια άβολη διαπίστωση. Πάντως, μεταξύ μας, πήραμε και στην Ελλάδα τις ανάσες μας. Η μέση ηλικία πρώτης συνταξιοδότησης στη χώρα μας ήταν 57 ετών, όταν στη Σουηδία ήταν 63 ετών (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) το 2012, δύο χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο. Αυτό και αν ήταν ένα προτέρημα…
