«Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών» η χθεσινή. Τα στοιχεία πάντως, τα ελληνικά και τα οικουμενικά, δείχνουν ότι θα περάσουν πάρα πολλές τέτοιες Ημέρες μέχρι να πιστέψουμε πως κάτι όντως άλλαξε. Κάτι βαθιά μέσα μας. Στην ψυχή του καθενός. Και στο σπίτι του. Και στο κοινό μας σπίτι, το παγκόσμιο. Που, ανεξάρτητα από θρησκείες και ιδεολογίες, θεμελιώθηκε πάνω σε μια «αρχή» που αντέχει χιλιετίες: Η γυναίκα είναι είδος κατώτερο, συμπληρωματικό. Μια Εύα, με το ψέμα και την πονηριά στα γονίδιά της.
Δεκαπέντε γυναικοκτονίες έχει καταγράψει έως τώρα το Ελληνικό Τμήμα του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τη Γυναικοκτονία. Κάθε μέρα 51 γυναίκες πέφτουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Μέσα σε έναν χρόνο τα σχετικά περιστατικά αυξήθηκαν κατά 87%. Και, απολύτως βέβαιο, δεν καταγράφονται όλα. Ο φόβος και η συνένοχη οικογενειακή πίεση κρατάει κλειστά πολλά στόματα: «Θα μας ντροπιάσεις στα μάτια του κόσμου, μωρή τρελή;». Κλειστά τα κρατάει και η εύλογη πίστη ότι και στην Αστυνομία αν πας, για να καταγγείλεις τον κακοποιητή σου, δεν θα γλιτώσεις. Στα Αστυνομικά Τμήματα τα αρσενικής κοπής στερεότυπα είναι πανίσχυρα. Και δεν δικαιούμαστε να ελπίζουμε ότι θα υλοποιηθεί επιτέλους μια κοινωνική αξίωση συνομήλικη της μεταπολίτευσης: η επανεκπαίδευση των ενστόλων. Μήπως συνηθίσουν στην ιδέα ότι οι πολίτες έχουν δικαιώματα. Και πρώτα πρώτα οι θεσμικά ή εθιμικά περισσότερο αδύναμοι και απροστάτευτοι.
Και τα οικουμενικά δεδομένα που γνωστοποίησε ο ΟΗΕ, εφιαλτικά είναι. Κάθε μέρα δολοφονούνται 140 γυναίκες. Μία κάθε δέκα λεπτά. Πέρυσι δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 85.000 γυναίκες και κορίτσια παγκοσμίως, οι περισσότερες από συζύγους, συντρόφους και λοιπούς συγγενείς. Και μέσα στο σπίτι τους. Που δεν είναι βέβαια σπίτι τους, «του αντρός τους» είναι. Κι αυτές επίσης, «του αντρός τους» είναι, κτήμα που υποχρεούται να είναι θύμα μη διαμαρτυρόμενο. Οπως και όταν είναι «του πατρός της».
Χθες, μέρα που ήταν, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στο Διαδίκτυο και στις εφημερίδες ένα από τα ισχυρότερα αρρενοπρεπή κλισέ για να υμνηθεί η εκτός έδρας επιτυχία του ΠΑΟ και του ΠΑΟΚ: «καρυδάτη νίκη». Το «καρυδάτος» είναι ο υπερθετικός βαθμός τού «παντελονάτος», που το ακούμε συχνά και στη Βουλή: «Εγώ φοράω παντελόνια…». Δύο επίθετα επιθετικότατα κατά της γυναικείας υπόστασης, προσβλητικά, αφού σαν άξιο, παλικαρίσιο και σπουδαίο παρασταίνουν το αντρικό, μόνο το αντρικό. Αυτή είναι η Φυσική μας. Πάππου προς πάππου.
