Αν δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα, σαλαμοποίησέ το. Στη νεοπασοκική του εκδοχή, το αξίωμα θα μπορούσε να τεθεί και ως εξής: Αν δεις ότι ελλοχεύει για σένα ένα ασήκωτο δίλημμα, καρεκλοποίησέ το.
Καρεκλοποίηση στην περίπτωση του ΚΙΝΑΛ σημαίνει προληπτικό κούρεμα του ερωτήματος για τις κυβερνητικές συνεργασίες. Προτού αισθανθεί το βάρος του διλήμματος της κυβερνησιμότητας, ο Νίκος Ανδρουλάκης προσπαθεί μεθοδικά να το στενέψει στα μέτρα μιας αρχηγικής φιλοδοξίας. Το «από μας δεν θα δει πρωθυπουργική καρέκλα ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας» είναι όχημα της επιχείρησης απεγκλωβισμού.
Πώς; Ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ δεν αρνείται τις συνεργασίες. Ξέρει ότι αν πορευθεί με την τακτική του σκαντζόχοιρου, θα είναι πολύ εύκολο για το πρώτο κόμμα να του χρεώσει την ευθύνη για τις δεύτερες κάλπες. Εμείς θέλαμε, εκείνος δεν ήθελε. Συμφέρει, λοιπόν, να λέει ότι εκείνος θα συναινούσε σε μια συνεργασία, υπό τον όρο ότι δεν θα ηγούνταν της κυβέρνησης ο αρχηγός του πρώτου κόμματος. Το ΚΙΝΑΛ ήθελε, αλλά ο Μητσοτάκης (ή ο Τσίπρας, για τους πιο ευφάνταστους) προτίμησε να σώσει την καρέκλα του.
Η θεμιτή προσδοκία του Ανδρουλάκη είναι να προσπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αποκαθιστώντας την πασοκική κυριαρχία στην Κεντροαριστερά. Στο ΠΑΣΟΚ η πλειοψηφία θεωρούσε και θεωρεί ότι δεν πρόκειται να πετύχουν την επαναφορά τους, αν συνεργαστούν ξανά με τη Ν.Δ. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε πάλι μόνος όλο το πεδίο της αντιπολίτευσης.
Κουρεύοντας το δίλημμα για κυβερνητική συνεργασία.
Παρότι θα είχε ξανά και ξανά ηττηθεί, στο μετεκλογικό τοπίο θα εξασφάλιζε κεντρικό ρόλο – με τον Τσίπρα ή χωρίς. Ο μόνος τρόπος να πάρει μια δεύτερη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ διαστάσεις στρατηγικής έκλειψης, είναι να μη μείνει μόνος στην αντιπολίτευση.
Υπάρχει όμως και μια δεύτερη, αντίρροπη προϋπόθεση για την πασοκική παλινόρθωση: Να μη φυλλορροήσει το κόμμα στη δεύτερη κάλπη, όπου κινδυνεύει να θεωρηθεί άγονη επιλογή – ψήφος που δεν οδηγεί σε σχηματισμό κυβέρνησης.
Ετσι ο Ανδρουλάκης καλείται να συμβιβάσει δύο κατ’ αρχήν αντιφατικούς στόχους: Πρώτον, να μην μπει σε κυβερνητικό συνεταιρισμό· και, ταυτόχρονα, να μη χρεωθεί ο ίδιος το αδιέξοδο.
Η φόρμουλα που φαίνεται να έχει επιλέξει είναι να κάνει στον Μητσοτάκη μια πρόταση συνεργασίας, την οποία ο παραλήπτης δεν θα μπορεί να αποδεχτεί. Ο τρίτος προτείνει στον πρώτο να αποποιηθεί την εντολή που θα του έχει μόλις δώσει η πλειοψηφία των ψηφοφόρων.
Στην ουσία πρόκειται για συνέχεια της γεννηματικής στρατηγικής σε πιο εξεζητημένη συσκευασία. Η προκάτοχος του προέδρου του ΚΙΝΑΛ έλεγε ωμά ότι το κόμμα της δεν αντέχει να σηκώνει άλλο κυβερνητικές ευθύνες. Ηθελε να μείνει αμέτοχο. Ο Ανδρουλάκης έχει κάνει πιο έντεχνη την ίδια υπεκφυγή.
