Πόλη

Σε μία άλλη χώρα, ακόμη και υπό τις αδικαιολόγητα μακροχρόνιες επιπτώσεις της κρίσης, τα μεγάλα της μουσεία θα έβγαιναν μπροστά για να διοργανώσουν εκθέσεις που θα μπορούσαν να απασχολήσουν τα διεθνή ΜΜΕ.

​​Στις 10 Νοεμβρίου 1929, η Ανθή, η Χρυσή και η Μαρία έστειλαν τη φωτογραφία που είχαν βγάλει ίσως την προηγούμενη μέρα στη «σεβαστή» τους θεία. 

Ε​​να μεγαλόπνοο πλάνο κόστους 40 εκατ. ευρώ αποτελεί τη λύση της Μαδρίτης στο πρόβλημα της ρύπανσης και της αυξημένης κυκλοφορίας.

Τα αριστουργηματικά ξενοδοχεία της Ομόνοιας, τα «δίδυμα» «Μπάγκειον» και «Μέγας Αλέξανδρος», έργα του Τσίλλερ, περιμένουν υπομονετικά την περίφημη αναβίωσή τους.

Οι παλιές φωτογραφίες της Αθήνας, οι οποίες αναπαράγονται και κυκλοφορούν πλέον κατά κόρον στο Διαδίκτυο, δεν υπηρετούν μόνο την ανάγκη της νοσταλγίας.

Κοιτάζω το Γκάζι από ψηλά, αριστερά μου η Ακρόπολη, απέναντί μου το τρένο του ηλεκτρικού που φτάνει στον σταθμό του Θησείου.

Πριν από ενάμιση και πλέον χρόνο, στις 16 Μαΐου 2014, η Περιφέρεια Αττικής σε ανακοίνωσή της δήλωνε αυτάρεσκα πως οι εργασίες ανάπλασης στο Πεδίον του Αρεως ολοκληρώνονται μέσα στο 2015.

Ο Σύλλογος Φίλων Κτήματος Τατοΐου και ο πρόεδρός του, Βασίλης Κουτσαβλής, κινητοποιούνται και προωθούν το έργο διάσωσης και ανάδειξης ενός εθνικού κεφαλαίου.

Η Μπιενάλε της Αθήνας ποντάρει στην «καταραμένη» πλατεία μέσα από ένα διετές, εξελισσόμενο πείραμα με τη συμμετοχή ερευνητών, ακαδημαϊκών, ακτιβιστών, εικαστικών όλου του κόσμου.

Πρόλαβα κι εγώ τις μαγικές βιτρίνες των παλιών αθηναϊκών καταστημάτων. Θυμάμαι την οικογενειακή τελετουργία κάθε Παραμονή Πρωτοχρονιάς στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν «ανεβαίναμε» από τα νότια της Αθήνας στο διώροφο, προπολεμικό σπίτι της θείας μου, στην οδό Μιχαήλ Βόδα, για το ρεβεγιόν της τελευταίας νύχτας του χρόνου.

​Η αποκάλυψη των όψεων του «Ακροπόλ Παλάς» με ώθησε να περπατήσω κατά μήκος της οδού Πατησίων.