Πόλη

Υ​​πάρχει ένα τεράστιο ζήτημα στην Αθήνα, γνωστό και οικείο σε όσους γνωρίζουν την πόλη.

Μία φωτογραφία του 1929 που πρόσεξα στο Διαδίκτυο δείχνει την οδό Δεριγνύ προς την Πατησίων. 

Ακριβώς πριν από 171 χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 1846, το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών απέκτησε τον πρώτο του εξοπλισμό, δίνοντας στο νεοσύστατο τότε έθνος αέρα συμπόρευσης με τις προηγμένες χώρες της Δύσης. 

Ανήκω σε εκείνους τους ρομαντικούς που όταν περπατούν στην πόλη ζητούν την πλήρη «εικονογραφία» της. Και η εικονογραφία αυτή είναι ατελής δίχως τις εφημερίδες, τα περιοδικά και τα βιβλία όχι μόνο ως αυτοτελή προϊόντα, αλλά και ως παράσημα αστικού βίου.

H Aριστοτέλους γίνεται Σωκράτους, μετά τη Χαλκοκονδύλη, και από εκείνο το σημείο αρχίζει ο αέρας να γεμίζει «Ομόνοια». Είναι ένα ιδιαίτερο, αθηναϊκό χαρακτηριστικό, παλιό όσο και η πρωτεύουσα και διφορούμενο όσο και η εποχή μας. 

Γ​​ωνία Ερεχθέως και Κυρρήστου στην Πλάκα. Στέκομαι απέναντι και παρατηρώ ένα πολύ παλιό σπίτι που μοιάζει να μην έχει συντηρηθεί ποτέ.

Η οικία της Λέλας Καραγιάννη, με χορηγία της Microsoft, μετατρέπεται σε ανοικτό κόμβο τεχνολογίας και πολιτισμού.

Η οικία της Λέλας Καραγιάννη θα μπορούσε να λειτουργεί ως ένα σπίτι-μουσείο και σύγχρονος χώρος μνήμης.

Ανάμεσα στις πολλές, σιωπηλές και αγνοημένες επετείους, είναι και τα 100χρονα του άλλοτε υψηλότερου κτιρίου της Αθήνας.

Μέσα στα πολλά καλά, με μια πρώτη ματιά τουλάχιστον, του κόνσεπτ «Αύγουστος στην Αθήνα», ανήκει και η παρατήρηση λεπτομερειών της πόλης, τις οποίες τον χειμώνα, μέσα στο «μάλε βράσε» της εργασιακής σεζόν, είτε δεν συγκρατείς είτε απλώς δεν παρατηρείς.

Η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής θα διερευνήσει πώς οι πόλεις θα καταστούν φορείς κοινής ωφελείας, με φυσικούς πόρους και νέες τεχνολογίες.