Πόλη

Σε εκείνα τα όχι πολυσύχναστα δρομάκια στη σκιά των μεγάλων λεωφόρων, θα συναντήσεις τα άσημα σπίτια για τα οποία κανείς δεν θα μπει στον κόπο να τα εντάξει σε έναν οδηγό της πόλης.

Η πρόσφατη πυρκαγιά στην Εριουργία αποδεικνύει την ολιγωρία, την πολυαρχία, τη γραφειοκρατία και εντέλει την απουσία ενδιαφέροντος για τα ιστορικά κτίρια.

Το όνομα «Κεραμεικός» και μόνο αρκεί για να βυθιστεί κανείς σε μια ρομαντική καταβύθιση στην ιστορία των αθηναϊκών συνοικιών. Σε εκείνο το τρίγωνο που σχηματίζει η Κωνσταντινουπόλεως με την Ιερά Οδό, όσα σπίτια επιβιώνουν από την παλιά γειτονιά είναι εκεί για να απελευθερώνουν τους ατμούς μιας ατμόσφαιρας.

Παρατηρείται αυξημένη ζήτηση για τη διοργάνωση, κυρίως, μουσικών εκδηλώσεων μεγάλου βεληνεκούς, με ό,τι αυτό σημαίνει για όσους ζουν στις παρακείμενες περιοχές κατοικίας.

Πριν από 70 χρόνια, η οδός Πανεπιστημίου κοντά στα Χαυτεία είχε μια εντελώς διαφορετική όψη και ατμόσφαιρα. Μια παλιά φωτογραφία από την παρέλαση της 25ης Μαρτίου 1955 μας οδηγεί στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, σε μια περίοδο ανάταξης της Αθήνας και σε ένα κλίμα οικονομικής ανασυγκρότησης.

Στην οδό Σύρου 22, πάνω από την Επτανήσου, στην Κυψέλη, διασώζεται μια παλιά διπλοκατοικία.

Ο ταξιτζής έχει βγάλει τον αγκώνα απ’ το παράθυρο και έχει όρεξη για κουβέντα. Μιλάει έχοντας τη σιγουριά που του παρέχει το γνωστό «πτυχίο» του πανεπιστημίου του δρόμου, του μεγαλύτερου και παλαιότερου όλων.

Σε όλη την Αθήνα, δεν υπάρχει άλλο αστικό ξέφωτο σαν την πλατεία Αιγύπτου. Στη συμβολή της Πατησίων με την Αλεξάνδρας, αυτή η μεγάλη πλατεία, κόμβος και άξονας, φορτωμένη και κακοποιημένη, διατηρεί ωστόσο τη μεγαλοπρέπεια του παρελθόντος με έναν τρόπο που σε υποχρεώνει να την προσέξεις.

Βαθιά μέσα στην ενδοχώρα της συνοικίας του Γκύζη, καθώς συνεχίζουμε τον περίπατό μας από την περασμένη Κυριακή, νιώθουμε εκείνη την αύρα του χρόνου, του όχι και τόσο μακρινού, καθώς μας τυλίγει και επιβάλλει έναν τρόπο θέασης της πόλης.

Τα σημάδια που άφησαν οι σφαίρες από τις μάχες των Δεκεμβριανών είναι ακόμη ορατά στο «σώμα» της γειτονιάς του κέντρου. Ενα οδοιπορικό.

Οι ιστορίες για τα μετόπισθεν της λεωφόρου Αλεξάνδρας ποικίλλουν ανάλογα με ποια πλευρά επιλέγει κανείς να ερευνήσει. Χαμηλά στη λεωφόρο, από το Πεδίον του Αρεως και πάνω, ανοίγουν δεξιά η ενδοχώρα του Μουσείου και πιο πάνω η Νεάπολη.