Πόλη

Μία από τις πιο συναρπαστικές εφαρμογές που καθιστούν εφικτές οι σύγχρονες, υψηλής ταχύτητας συνδέσεις στο Διαδίκτυο είναι αναμφισβήτητα το λεγόμενο «live streaming», η ζωντανή μετάδοση δηλαδή ενός γεγονότος απευθείας σε οποιαδήποτε συσκευή (κινητό, τάμπλετ, Η/Υ) με πολύ μικρό και συχνά μηδενικό κόστος.

Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για την προσέλκυση κινηματογραφικών παραγωγών ήταν σημαντικά, αλλά για να αποδώσουν πρέπει να αντιμετωπιστεί και από τον αρχαιολογικό κόσμο το ζήτημα πιο ανοικτά. Να αποτινάξει το ΚΑΣ τη ρετσινιά του δύσκαμπτου οργάνου με αναχρονιστικές απόψεις.

Α​​πό ένα άνοιγμα στην πόρτα του ώς τώρα κλειστού και ερειπωμένου διατηρητέου διώροφου στην οδό Τσάμη Καρατάσου 4, μπορούσα να περιεργαστώ ό,τι είχε απομείνει από ένα διαλυμένο εσωτερικό. 

Το Open House Athens ανοίγει την πόρτα δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων. Το Σαββατοκύριακο ανήκει στην Αθήνα και στα 95 κτίρια που μας καλούν να γνωρίσουμε τις ιστορίες τους.

Υπήρξαν περίπου είκοσι χρόνια στις αρχές του εικοστού αιώνα, από τον Μακεδονικό Αγώνα ώς την εγκατάσταση προσφύγων στη Μακεδονία, που η Θεσσαλονίκη άλλαξε βαθιά και τελεσίδικα. Αν σταθεί κανείς μόνο στην εικοσαετία 1903-1923, θα δει συνταρακτικά γεγονότα που άλλαξαν για πάντα την πόλη.

Π​​ολλές φορές όταν βλέπω τον εγκιβωτισμό του Κηφισού στις εκβολές του στον Φαληρικό Ορμο, με τα τσιμεντένια τείχη και τον αυτοκινητόδρομο για σκεπή, σκέφτομαι έναν υγροβιότοπο με πουλιά και καλαμιές.

Δίπλα στο «Ακροπόλ Παλάς», στην οδό Πατησίων, απέναντι δηλαδή στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, η γωνιακή πολυκατοικία, σε θέση μεγάλης προβολής, βρίσκεται σε στάδιο αποπεράτωσης.

Μ​​ια μικρή πολυκατοικία, ηλικίας περίπου 85 ετών, μου έγνεφε από την απέναντι γωνία. Βρισκόμουν Δροσοπούλου και Θήρας, κοντά στη Φωκίωνος Νέγρη, που ήταν ο προορισμός μου. 

Ξεκίνησε διερευνητικά πριν από πέντε χρόνια στην Τεχνόπολη, συνέχισε στον Κεραμεικό και έπειτα στην 3ης Σεπτεμβρίου.

Α​​νάμεσα στη Φυλής και στην Αχαρνών ένιωθα ότι ξετυλίγονταν ξεχασμένες ιστορίες καθώς έβλεπα τα έρημα σπίτια ή τα παλαιωμένα αστικά διαμερίσματα, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μπορούσε να γίνει ανασύσταση περιβάλλοντος. 

Π​​ερπατούσα στην οδό Καρόρη και το βλέμμα μου σταμάτησε σε ένα κτίριο της δεκαετίας του 1950. Και κοντοστάθηκα γιατί αίφνης, κι ενώ περπατούσα με προορισμό το Μοναστηράκι, το βλέμμα μου αγκυροβόλησε στις επιγραφές με τα χρωματιστά, ανάγλυφα γράμματα που με τύλιξαν με μια αύρα νοσταλγίας.