Πόλη

Σε ένα κουτί με φωτογραφίες, γνέφει το αύριο όπως το φαντασιώθηκαν κάποιοι άλλοι. Στρώσεις βλεμμάτων, το ένα πάνω στο άλλο και κάπου εκεί, σε μια ρωγμή της στιγμής, συνειδητοποιείς τους ατελεύτητους κύκλους του χρόνου.

Δίκτυα πρασίνου και αξιοποίηση άδειων οικοπέδων προτείνουν ειδικοί στην «Κ».

Μια εφήμερη ιστορία της πόλης είναι η ιστορία που ανάβει και σβήνει κάθε βράδυ πίσω από τα παράθυρα των σπιτιών.

Υπάρχει αυτή η αίσθηση, η μονάκριβη, ξεχωριστή για κάθε περιπατητή, που τον κατακλύζει όταν συναντά αυτό που τον αιφνιδιάζει. Συμβαίνει ιδίως σε εκείνους που ξεκινούν την περιπλάνηση, αν όχι με τη βεβαιότητα, πάντως με την ελπίδα ότι οι κόποι τους θα ανταμειφθούν με ένα καλό εύρημα και ότι τα βήματά τους θα τους οδηγήσουν σε εκείνο το μικρό δρομάκι με τις βουβές ιστορίες.

Σύσταση ομάδας εργασίας για επιτάχυνση του έργου και αποφυγή αστοχιών. 

Πάνω από τον Σταθμό Λαρίσης, σε ένα αστικό τοπίο γεμάτο αντιφάσεις, ο αέρας φέρνει ιστορίες και οι σκιές απλώνουν σε πεζοδρόμια χιλιοπερπατημένα.

Βόλτα στις γειτονιές όπου οι προσφυγικές κατοικίες με τους μοσχοβολιστούς κήπους διατηρούνται αναλλοίωτες στον χρόνο.

Λίγοι, ίσως, μπορούν να βιώσουν αισθήματα πένθους στο άκουσμα της είδησης μιας πυρκαγιάς σε έναν ερημωμένο σιδηροδρομικό σταθμό.

Αναψυκτήρια, πωλητήρια και πρώτος ισολογισμός στην παράδοση-παραλαβή του ΤΑΠΑ.

Συχνά, στους δρόμους των παλαιών συνοικιών, εκεί που η ορμή του εσωτερικού μονόλογου μπορεί να σε κρατήσει στην ασφάλεια ενός πυθμένα, σκέφτομαι πως οι σκιές των παλιών σπιτιών έχουν αυτόνομη ζωή. Ακούγεται παράδοξο, αλλά έχω διαπιστώσει, όχι με έκπληξη, πως πολλοί είναι εκείνοι που βλέπουν την άυλη διάσταση της πόλης, την ιερότητα, δηλαδή, της αστικής εμπειρίας.

Μια ξεχωριστή κατηγορία δρόμων είναι εκείνα τα δρομάκια που αψηφούν κάθε έννοια ορθολογικής ρυμοτομίας. Τα γέννησε η ανάγκη. Τα βρίσκω στις παλιές γειτονιές, εκείνες που σφίγγουν την Ακρόπολη ή τους μυθικούς λόφους της Αθήνας…