Αποσπάσματα από το κείμενο του Γιώργου Νταλάρα για το πρωτότυπο βιβλίο «Νίκος Καββαδίας: H Γοητεία του Ταξιδιού».
Δεν πιστεύω στη μαγεία, αλλά ο Καββαδίας για μένα ήταν ο μάγος μου. Αργότερα έμαθα πως δεν έγινε ναυτικός από ανάγκη, αλλά για τη φυγή, για το ταξίδι. Μου μιλούσε γι’ αυτόν η Μαρίνα Καραγάτση, την οποία είχα την τύχη να γνωρίσω και ο πατέρας της ήταν στενός του φίλος. Αυτή η φυγή από την καθημερινότητα, αυτό το όνειρο του ταξιδιού, του να γνωρίζεις άλλους τόπους κι άλλους ανθρώπους, με μάγεψε.
Είναι παράξενο πόσο γρήγορα κατάλαβα όλες τις «άγνωστες» λέξεις των ποιημάτων του. Ισως γι’ αυτό, εκτός από τη μουσική, η μεγάλη μου αγάπη ήταν και η θάλασσα. Οι διάφορες δουλειές του ποδαριού που έκανα παιδί ήταν προσωρινές.
«Εγώ, μάνα, ή θα γίνω μουσικός ή θα πάω στα καράβια!», της το είχα δηλώσει.
Κι αν δεν μπάρκαρα ποτέ, άνθρωπο της θάλασσας λογαριάζω τον εαυτό μου. Γι’ αυτό αγαπάω τον Καββαδία. Ζω με τα ποιήματά του. Για τη γυναίκα, για τις δύσκολες βάρδιες, για την απώλεια, για τη νοσταλγία. Συναντάω την παιδική μου ηλικία κι αντλώ δύναμη κι αγάπη για τους ανθρώπους μέσα από τις αφηγήσεις του για τη θάλασσα. Η θάλασσα είναι εκείνη που ξεπλένει τα δεινά της στεριάς.
Τον διάβασα, λοιπόν, τον Καββαδία πολύ πριν τον τραγουδήσω. «Πληγώθηκα» από τα τραύματα που προκαλούν οι στίχοι του. Γοητεύτηκα από το ατίθασο πνεύμα του και ταξίδεψα μαζί του (…)
Τρελαίνομαι όταν τραγουδάω τα τραγούδια του Καββαδία. Νιώθω την πίκρα, την τρυφερότητα, την ηρεμία και την αγριάδα της θάλασσας, το αλάτι στο στόμα μου. Πώς να περιγράψω τη γοητεία αυτής της φυγής, αυτό το συναίσθημα του να είσαι μέσα στο όριο της μουσικής και μαζί να ταξιδεύεις και να ονειρεύεσαι; Να είσαι στο ναύλο στη γέφυρα και να ονειρεύεσαι το ωραίο γλυκό της Κυριακής;
‼️ Το πρωτότυπο βιβλίο «Νίκος Καββαδίας: H Γοητεία του Ταξιδιού», κυκλοφορεί με την «Καθημερινή» την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου, με αφορμή τα 50 χρόνια από τον θάνατο του ποιητή της θάλασσας.
