Η αρχή είναι υποδειγματική: η προζυμένια πίτα με ταραμοσαλάτα είναι από τις πιο νόστιμες πρώτες μπουκιές της πόλης. Έρχεται ζεστή, ραντισμένη με μπόλικο ελαιόλαδο, κόβεται με τα χέρια και βουτιέται στην αφράτη ταραμοσαλάτα. Δεν υπάρχει τίποτα το περίπλοκο· και όμως, είναι τέλεια. Το εκ πρώτης όψεως άβολο, νοσοκομειακό εσωτερικό έχει καταφέρει με τον καιρό να μετατραπεί σε ένα ηλιόλουστο στέκι. Το Λινού Σουμπάσης και ΣΙΑ έχει δώσει ζωή στη γειτονιά, βάζοντας τη δική του σφραγίδα στην οδό Μελανθίου, το μικρό στενάκι που τα τελευταία δέκα χρόνια έχει μαζέψει όλα τα cool παιδιά της Αθήνας: από μπραντς με κόλλυβα μέχρι μικρά fashion brands.
Ο σεφ του μαγαζιού, Λουκάς Μάιλερ, έχει τη φήμη του μινιμαλιστή. Ξέρει να αφαιρεί και να αφήνει χώρο στις γεύσεις να ακουστούν. Το ψητό μπρόκολο με αγκωνάρι Ολύμπου (πρόβεια γραβιέρα ωρίμανσης δηλαδή) είναι απλό, θρεπτικό και χορταστικό. Φημίζεται επίσης για τα ζουμάτα και σαλτσάτα φαγητά του, καθώς και για τις συμπυκνωμένες γεύσεις που δημιουργεί με εποχικά υλικά, βασιζόμενος σε παραδοσιακές ελληνικές συνταγές. Κάποιες φορές, όμως, η γενναιοδωρία του στις σάλτσες αγγίζει το όριο: το πιάτο με τις καραβίδες και τα ζυμαρικά έχει ωραία πρόθεση, αλλά η πλούσια κόκκινη σάλτσα με μπισκ πνίγει ό,τι θα μπορούσε να είναι μια καραβιδομακαρονάδα με χαρακτήρα. Από την άλλη, ο φρέσκος μπακαλιάρος στα κάρβουνα, μαγειρεμένος στη λογική του φρικασέ, είναι εξαιρετικός. Σάρκα πυκνή και γλυκιά, σάλτσα λεμονάτη, δεμένη υποδειγματικά· ραδίκια σύζουμα, τραγανά και εποχικά, με φίνα πικράδα, που δένουν όλα μαζί σε μια ισορροπία. Αντίθετα, η κακαβιά στο τέλος μάς τα χάλασε. Η γεύση του κακοτσιγαρισμένου κρεμμυδιού, που σκέπασε όλες τις άλλες, και η καθυστέρηση στην κουζίνα μάς άφησε πικρή επίγευση – κυριολεκτικά. Το σέρβις, πάντως, έσωσε τη στιγμή. Η σερβιτόρα άκουσε με προσοχή, χωρίς να χρειαστεί να απολογηθεί, με εκείνον τον τρόπο που σε κάνει να νιώθεις πως μιλάς σε φίλη. Και αυτό είναι θετικό για ένα εστιατόριο που, παρά τη φήμη του, δεν έχει χάσει τον προσιτό χαρακτήρα του. Η λίστα κρασιών έχει πολλές επιλογές σε ποτήρι, ιδανικές και για όσους θέλουν απλώς ένα καλό ποτήρι, αλλά και για εκείνους που θέλουν να γευτούν διαφορετικές επιλογές.
Στα τραπέζια γύρω μας, τουρίστες δοκιμάζουν τον μπακαλιάρο φρικασέ, και αυτό με κάνει να νιώθω μια μικρή περηφάνια: στην Αθήνα, οι επισκέπτες τρώνε πια τέτοια πιάτα και όχι στεγνούς μουσακάδες σε τουριστικά μαγαζιά. Το Λινού Σουμπάσης και ΣΙΑ, σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, παραμένει ένα εστιατόριο που συνδυάζει πετυχημένα τη μαγειρική σκέψη με τη χαλαρότητα. Κάποιες φορές το φαγητό είναι άνισο, αλλά ποτέ βαρετό – και αυτό εξηγεί γιατί εξακολουθεί να έχει τόση απήχηση αυτό το «απλό» εστιατόριο.
Μελανθίου 2, Ψυρρή, τηλ. 210-3220300
Κόστος: 50-60 ευρώ το άτομο (χωρίς τα ποτά)
