Δεν θα πέσετε από τα σύννεφα. Η Ελλάδα δεν είναι υπόδειγμα περιβαλλοντικής υπευθυνότητας. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Καθημερινής, πετάμε κάθε χρόνο περίπου 2 δισεκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια, τα οποία θα μπορούσαμε να ανακυκλώσουμε. Παρότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει σαφείς στόχους για τη μείωση της χρήσης πλαστικού, η χώρα μας όχι μόνο δεν τους πλησιάζει, αλλά μοιάζει να κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση, με μια αίσθηση αισιόδοξης αδιαφορίας. «Θα τα καταφέρουμε, αλλά μπορεί και όχι».
Είναι πλέον πολλά τα μπαρ που σερβίρουν ποτό ή κοκτέιλ σε πλαστικό ποτήρι για take away, στο πεζοδρόμιο, έξω από την πόρτα τους. Από τα ελληνικά πανηγύρια με τα πλαστικά ποτήρια και τα σουβλάκια στα χάρτινα πιάτα μέχρι τα ισπανικά botellon στα πάρκα, η κουλτούρα της υπαίθριας κατανάλωσης αλκοόλ δεν είναι καινούργια, ούτε στην Ελλάδα ούτε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό που είναι καινούργιο είναι η κανονικοποίηση του πλαστικού ποτηριού στα αστικά μπαρ. Από τον COVID και μετά, το take away έγινε συνήθεια, έτσι σήμερα η συνθήκη «πίνω στο χέρι» κοστίζει όσο ένα ποτό εντός μπαρ, βεβαίως χωρίς τη βασική εμπειρία. Εννέα ευρώ για ένα ποτό σε πλαστικό, χωρίς service και σερβιτόρο, χωρίς τραπέζι, χωρίς μουσική, χωρίς στοιχειώδη φροντίδα.
Νέοι επιχειρηματίες νοικιάζουν μια «τρύπα» με συμπαθητικό ενοίκιο, που χωράει λίγους −η άδεια υγειονομικού ενδιαφέροντος εξάλλου αφορά τους καθήμενους−, αλλά σερβίρει πολλαπλάσιους όρθιους – όσοι συγκεντρώνονται στον δημόσιο χώρο που γίνεται η αυλή του. Το πλαστικό βολεύει. Δεν πλένεται, δεν μαζεύεται, δεν σπάει, δεν χρειάζεται χώρο αποθήκευσης. Ακυρώνει τον χωροταξικό σχεδιασμό. Δεν έχει τα ίδια έξοδα, όπως το να στήσεις μια λάντζα, να προσλάβεις λαντζέρη και έξτρα σερβιτόρο που θα συλλέγει τα άδεια γυάλινα. Έτσι, χρειάζεται κυρίως να βρεθεί ο καλύτερος social media manager, με σκοπό να γεμίσει το πεζοδρόμιο. Ποιος να το φανταζόταν πως ένα μαγαζί 15 τετραγωνικά μπορεί να κλείνει με εκατοντάδες ευρώ στο ταμείο κάθε βράδυ; Από την Ασκληπιού, στον Προφήτη Ηλία, μέχρι τη Λουίζης Ριανκούρ και όπως είδαμε και τα σοκάκια των Κυκλάδων, στήνονται λόφοι από πλαστικά σκουπίδια κάθε βράδυ. Η ευθύνη για την απόρριψή τους, μαντέψτε, βαραίνει τον καταναλωτή, όπως και η ανακύκλωσή τους. Αρκούν οι καλές προθέσεις στην περιβαλλοντική κρίση; Αρκεί το περιβαλλοντικό τέλος των 0,09€ που πληρώνουμε από τον Ιανουάριο του 2022 για κάθε πλαστικό σκεύος μιας χρήσης, όσο δεν υπάρχει ρεαλιστικός σχεδιασμός που να αφορά τις επιχειρήσεις εστίασης και τις περιβαλλοντικές τους ευθύνες; Πληρώνουμε πολύ ακριβά κάτι φτηνό, που κάνει μεγάλο κακό.
