Το Μικρολίμανο έχει ομορφύνει. Η ανάπλαση έφερε μια ωραία περαντζάδα, φαρδιά, καθαρή, με θέα στη θάλασσα. Ωστόσο, κάποιες κακογουστιές εξακολουθούν να βρίσκουν τρόπο να τρυπώνουν – ναργιλέδες, μουσική στη διαπασών, τηλεοράσεις σε περίοπτα σημεία. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, το Βαρούλκο κατέβασε ξανά τα τραπέζια του δίπλα στη θάλασσα, όπως τότε που το άνοιξε ο Λευτέρης Λαζάρου στη γειτονιά όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Παρότι πέρυσι το Βαρούλκο έχασε το αστέρι Michelin που κρατούσε για χρόνια, δεν δείχνει να πτοείται. Η κουζίνα εξακολουθεί να στηρίζεται σε άψογα υλικά και καθαρές γεύσεις. Το μενού πατάει γερά στα ψάρια και στα θαλασσινά, με γνώριμα αλλά καλοφτιαγμένα πιάτα. Το ταρτάρ γαρίδας Κοιλάδος με βασιλικό, φέτα, ούζο και χαβιάρι ossetra, που πήραμε για ορεκτικό, είναι δροσερό, με φίνα γεύση, σωστή αλμύρα και ισορροπημένη οξύτητα. Η ελληνική σαλάτα με ντοματίνια, πιπεριές μινιατούρες, κάππαρη, κρίταμο, μους φέτας και τριμμένο χαρούπι στη βάση είναι μια πολύ νόστιμη εκδοχή της χωριάτικης, αλλά θα κέρδιζε πόντους αν είχε κανονικές ντομάτες, ειδικά αυτή την εποχή, που είναι στα καλύτερά τους. Το ψητό καλαμάρι με αβοκάντο, μπροκολίνια και σάλτσα από το μελάνι του είναι ένα από τα πιάτα-σήμα κατατεθέν του Λαζάρου: δύσκολα βρίσκει κανείς αλλού τόσο σωστό ψήσιμο. Οι ταλιατέλες Cipriani με σφυρίδα, κιμά γαρίδας και ντοματίνια ψημένα στον φούρνο έχουν γεύση που μένει, αλλά η υφή των ζυμαρικών –ήταν κολλημένα μεταξύ τους– χαλούσε την τελική εικόνα.
Μικρή αλλά χαρακτηριστική λεπτομέρεια που εκτιμήσαμε: ό,τι είναι κατεψυγμένο στον κατάλογο δηλώνεται ξεκάθαρα, με την επεξήγηση «εκτός εποχής». Δεν είναι κάτι που συναντάς συχνά σε εστιατόρια· δείχνει μια ειλικρίνεια που εμπνέει εμπιστοσύνη που συχνά λείπει από την ελληνική εστίαση. Κλείσαμε το γεύμα με ένα επιδόρπιο από το μενού του pastry chef Θεόδωρου Μωυσίδη: μους λευκής σοκολάτας με χαμομήλι, κομπόστα ροδάκινο, κρέμα μάραθου, μέλι, μπισκότο βρόμης και δροσερό σορμπέ ροδάκινο. Ένα καλοκαιρινό κλείσιμο που λειτούργησε ιδανικά.
Το δυνατό χαρτί του εστιατορίου είναι η θέση του. Η ταράτσα λειτουργεί κανονικά για τους επισκέπτες που θέλουν να βλέπουν τη θέα από ψηλά. Εγώ προτιμώ την περαντζάδα του Μικρολίμανου που είναι γεμάτη ζωή – ζευγάρια, παρέες, ναύτες, Πειραιώτες και επισκέπτες, με τη θάλασσα και τα καΐκια δίπλα σου. Έχει κάτι κομψό και λιμανίσιο μαζί, χωρίς να είναι μια ακόμα απρόσωπη μαρίνα. Και χαίρομαι που το Βαρούλκο ξαναβρήκε τη θέση του εκεί, με τα τραπέζια του σχεδόν πάνω στο νερό.
Βαρούλκο, Ακτή Κουμουνδούρου 56, Μικρολίμανο, τηλ. 210-5228400
Κόστος: 50-60 ευρώ/άτομο (χωρίς τα ποτά)
