Ένα εμβληματικό καλλιτεχνικό τοπόσημο της Θεσσαλονίκης ανοίγει ξανά στις 4 Σεπτεμβρίου. Ο λόγος για το Θέατρο Αμαλία, σημείο αναφοράς για τη θεατρική ζωή της πόλης, αφού είναι χαραγμένο στη μνήμη των κατοίκων ως η έδρα της θεατρικής ομάδας «Πειραματική Σκηνή της Τέχνης», η οποία ταρακούνησε τα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης από το 1987 μέχρι το 2012, συστήνοντας πρωτοπόρα κείμενα Ελλήνων και ξένων δημιουργών, πολύ πριν γίνουν γνωστοί και γνωστά στις αθηναϊκές σκηνές. Ο εν λόγω χώρος, όμως, πέρασε πολλές περιπέτειες στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης: έκλεισε για τέσσερα χρόνια, επαναλειτούργησε, ερήμωσε και πάλι, έγινε εκ νέου μια προσπάθεια αναβίωσης, η οποία κράτησε μέχρι τον περασμένο χρόνο. Ύστερα, σιώπησε και πάλι για 13 μήνες.
Ο θεατρικός παραγωγός και διευθυντής της εταιρίας TooFarEast Νίκος Μαυράκης μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ. Για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του τμήματος υπήρχε μια ισχυρή σύνδεση με το θέατρο Αμαλία, λόγω του πλούσιου πολιτιστικού του φορτίου, όσο και για το γεγονός πως ήταν μία από τις ελάχιστες θεατρικές σκηνές της πόλης με μια ξεχωριστή ταυτότητα. «Όταν πληροφορήθηκα ότι το Αμαλία κινδυνεύει, στενοχωρήθηκα. Ποιος ξέρει τι θα απογίνει αυτό το μέρος; Ξεκίνησα τότε να διαμορφώνω από το μηδέν ένα πλάνο, συγκεντρώνοντας πληροφορίες και διαμορφώνοντας κώδικές δεοντολογίας για την κατεύθυνση των καλλιτεχνών από την εμπειρία μου στον χώρο της παραγωγής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Άραγε, θα δούλευε;», μοιράζεται με την «Κ».
Κάτι καινούργιο στα θεατρικά δρώμενα
Ο χρόνος θα δείξει αν το πλάνο θα αποδώσει αποτελέσματα και αν η περιοχή, όπου βρίσκεται το θέατρο, θα γίνει ξανά μια θεατρική πιάτσα. Για την ώρα όμως, μαζί με μια ομάδα νέων καλλιτεχνών της Θεσσαλονίκης που εργάστηκε σκληρά για την ανακαίνισή του, καταφέρνει να ανοίξει τις πόρτες του Αμαλία και να δώσει φωνή και βήμα σε νέους καλλιτέχνες που κάνουν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα στον χώρο, αλλά δυσκολεύονται να βρουν κάποια πλατφόρμα έκφρασης.
Ένας από τους στόχους της καλλιτεχνικής ομάδας είναι να προσελκύσουν θεατρικές ομάδες της πόλης και νέους καλλιτέχνες, ώστε να καταστήσουν το «Αμαλία» ως μια πρόγευση της βιοποριστικής ενασχόλησης με τον χώρο. Ένας ακόμη στόχος περιλαμβάνει τη δημιουργία σταθερού προγράμματος με προτάσεις που θα ωθήσουν τους Θεσσαλονικείς να ανακαλύψουν κάτι καινούργιο στα θεατρικά δρώμενα, τα οποία απαρτίζονται κυρίως από παραστάσεις του ΚΘΒΕ και μετακλήσεις αθηναϊκών σκηνών.
«Αυτή η σταθερότητα ευελπιστούμε να έχει δύο αποτελέσματα: (α) να πειραματιστεί το κοινό και (β) να ωθήσει τους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν το έργο τους, δίχως να χρειάζεται να φύγουν από την πόλη. Με αυτόν τον τρόπο, σταδιακά, η Θεσσαλονίκη μπορεί να προσελκύσει και ανθρώπους που θέλουν να ανακαλύψουν και τη θεατρική σκηνή της. Δυστυχώς, το μοντέλο των θεάτρων δεν είναι όπως στο εξωτερικό, όπου είναι αποκεντρωμένο. Σίγουρα πρέπει το κράτος να προβλέπει και να στηρίζει τους πολιτιστικούς θεσμούς, αλλά εξίσου σημαντικές είναι και οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Με αυτόν τον τρόπο, οι καλλιτέχνες θα μπορούν να φέρουν τις ιδέες τους», καταλήγει.
Το εναρκτήριο πρόγραμμα του θεάτρου περιλαμβάνει ένα διπλό καλλιτεχνικό κάλεσμα. Η Κορίνα Βασιλειάδου βασίζεται σε ποίηματα του Κέι Τέμπεστ και δημιουργεί την παράσταση «We are all things». Πρόκειται για μια επαναδιήγηση του μύθου του Τειρεσία, η οποία χρησιμοποιείται ως αλληγορία για τη ρευστότητα του φύλου και της ταυτότητας. Παράλληλα, μετά την Αθήνα, ο Κυριάκος Χριστοδουλόπουλος παρουσιάζει στην Θεσσαλονίκη το «Πυρ, Γυνή και Μπάχαλα». Η σόλο περφόρμανς του αποτελεί ένα ντοκουμέντο με ντραγκ στοιχεία που στηλιτεύει τα συλλογικά τραύματα της ελληνικής κοινωνίας μέσα από την ποπ κουλτούρα και την ματιά της Γενιάς Ζ.
Για περισσότερα, επισκεφτείτε τα social media του θεάτρου Αμαλία σε Facebook (facebook.com/theatro.amalia.skg) και Instagram (instagram.com/theatro.amalia).
