Μέχρι τη δεκαετία του ’80 η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας απείχε από τη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση του πλανήτη λόγω της διπλωματικής της διαμάχης με την Ταϊβάν. Από το 1984 στο Λος Άντζελες, όμως, μέχρι σήμερα έχει συγκεντρώσει 727 μετάλλια (78 από αυτά στην ενόργανη γυμναστική) σε Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Μένοντας πιστή στο όραμα του Μάο Τσετούνγκ, ο οποίος θεωρούσε ότι οι επιτυχίες στα σπορ θα τόνωναν το πρεστίζ της χώρας του, αποτελεί εδώ και χρόνια μία από τις αδιαμφισβήτητες υπερδυνάμεις του αθλητισμού.
Η πορεία, όμως, προς αυτό το «θαύμα» μόνο εύκολη δεν υπήρξε, αφού χρειάστηκε πρώτα να εκπονηθεί ένα τιτάνιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με περισσότερα από 3.000 αθλητικά σχολεία σε όλη την κινεζική επικράτεια, στα οποία η διαβίωση ήταν «ασκητική» και οι κανόνες άγγιζαν τη στρατιωτική «πειθαρχία» – ιδιαίτερα, μάλιστα, σε αθλήματα όπως η ενόργανη γυμναστική όπου οι επιδόσεις έρχονται μέσα από τις βαθμολογίες των κριτών. Ο βραβευμένος Βρετανός Τομ Στόνταρτ κατάφερε σε μια σειρά φωτογραφιών του 1993 να αιχμαλωτίσει το πνεύμα αυτών των σχολών, ρίχνοντας φως στην υπερπροσπάθεια, την ένταση και την καταπόνηση που προκαλεί το κυνήγι της τελειότητας με όχημα το ανθρώπινο σώμα.
Το μεγαλύτερο τίμημα σε όλα αυτά; Η θυσία της παιδικής, ακόμα και κάποιες φορές της νηπιακής ηλικίας των αθλητών.
