Δώσαμε ραντεβού με τη Φαίη Ξυλά σε μια ήσυχη παραλία της Αθήνας, για κολύμπι και κουβέντα. Ήρθε με κόκκινο μαγιό, παρεό και ψάθινο καπέλο. Τα ξανθά μαλλιά της, λίγο ατημέλητα, είχαν σχεδόν το χρώμα του ήλιου. Η εικόνα της θύμιζε κάτι από σύγχρονη Βουγιουκλάκη και ηρωίδα σε ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο. Καθίσαμε στην άμμο και αρχίσαμε να μιλάμε για καλοκαίρια (και όχι μόνο!).
«Μεγάλωσα στην Κέρκυρα, όμως όλα μου τα καλοκαίρια τα έχω περάσει στην Ικαρία, την πατρίδα του πατέρα μου. Εκεί “ζουν” οι πιο δυνατές αναμνήσεις της εφηβείας μου. Την Ικαρία την επισκέπτομαι ακόμα κάθε καλοκαίρι. Με μαγεύουν οι παραλίες της, τα πανηγύρια της. Ο πατέρας μου είχε τρέλα με την ιστιοπλοΐα, οπότε η πιο έντονη καλοκαιρινή μου ανάμνηση είναι να ξυπνάω και να κοιμάμαι σ’ ένα ιστιοπλοϊκό με τη μυρωδιά της θάλασσας. Έχω και δίπλωμα ιστιοπλοΐας. Δεν είμαι ειδική, αλλά τα καταφέρνω. Το καλοκαίρι είναι η εποχή μου, δεν αντέχω τον χειμώνα», μου λέει.
Το φετινό καλοκαίρι τη βρίσκει με μια βαλίτσα στο χέρι να περιοδεύει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, πρωταγωνιστώντας στο πλευρό του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου στον Υπηρέτη δύο αφεντάδων του Κάρλο Γκολντόνι, ένα από τα δημοφιλέστερα έργα της κομέντια ντελ άρτε, το οποίο σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας. «Είμαι χαρούμενη που βρίσκομαι σε μια πολύ δεμένη ομάδα, σ’ ένα έργο που με όχημα το χιούμορ αγγίζει και πιο σοβαρά, πιο σκοτεινά θέματα, με πλάγιο τρόπο. Το γέλιο εναλλάσσεται με τη συγκίνηση, όπως άλλωστε συμβαίνει και στη ζωή, όπου όλα συνυπάρχουν. Πιστεύω πως ειδικά σε δύσκολες εποχές, το γέλιο είναι σωτήριο. Ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές, μπορεί να σε ανακουφίσει. Είναι κάτι βαθιά ανθρώπινο και θεραπευτικό. Προσωπικά, ακόμα και στις πιο άσχημες φάσεις της ζωής μου, δύσκολα δεν θα αστειευτώ ή δεν θα πω κάτι για να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα. Το χιούμορ υπήρξε ανέκαθεν μια μορφή άμυνας για μένα», λέει.
Μου μιλάει με ενθουσιασμό για τον δεκάχρονο γιο της και όσα μαθαίνει από εκείνον. «Η ευθύνη του γονιού δεν περιγράφεται, τη συνειδητοποιείς μόνο όταν τη ζήσεις. Οι γονείς δεν διδάσκουν μόνο, διδάσκονται κιόλας. Από το παιδί μου έχω μάθει να ξεχωρίζω τι αξίζει και να μη στέκομαι στα ασήμαντα. Ξέρεις, τα παιδιά αφήνουν πίσω τους πιο εύκολα ό,τι τα απασχολεί, κι αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα για μας τους ενήλικες».
Η Φαίη είναι μια ήσυχη δύναμη της υποκριτικής, με σταθερές και ουσιαστικές επιλογές στο θέατρο και στην τηλεόραση. Αναρωτιέμαι αν κάνει απολογισμούς, ειδικά σε στιγμές όπως αυτή, που θα τύχει να βρεθεί σε μια απόμερη παραλία, εκείνη και ο εαυτός της. «Κάνω απολογισμούς συχνά, γιατί είμαι άνθρωπος της επανεκκίνησης. Μου αρέσει η εξέλιξη. Δεν μπορώ να μένω στάσιμη. Δεν είχα φανταστεί ποτέ την πορεία που θα ακολουθούσε η ζωή μου. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Μόνο αυτό με γέμιζε. Δεν πορεύτηκα ποτέ με απωθημένα. Δεν είπα ποτέ “θέλω να παίξω αυτόν τον ρόλο”. Δεν λέω να μην κάνεις όνειρα, πιστεύω όμως πως στη ζωή πρέπει να παίρνεις τα πράγματα όπως έρχονται. Aλλιώς, το πιθανότερο είναι να απογοητευτείς. Υπήρξα σίγουρα πολύ τυχερή και όλα κύλησαν ομαλά. Αυτό πάντως που χρωστάω στη δουλειά μου είναι ότι με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο. Το θέατρο σε μαθαίνει να ζεις τη στιγμή και να αντιδράς άμεσα σε ό,τι προκύπτει. Αυτό πέρασε και στη ζωή μου. Πολλές φορές βλέπω ότι οι μηχανισμοί μου στη ζωή είναι πάντα γρήγοροι, όπως στη σκηνή. Βιώνω κάτι, το αντιμετωπίζω και προχωράω», μου λέει, προχωρώντας αργά προς τη θάλασσα για μία ακόμα βουτιά…
*O Υπηρέτης δύο αφεντάδων του Κ. Γκολντόνι, σε σκηνοθεσία Γ. Κακλέα, με τον Β. Χαραλαμπόπουλο και τη Φ. Ξυλά, περιοδεύει ανά την Ελλάδα. Πληροφορίες – προπώληση: more.com
*Ευχαριστούμε το resort One&Only Aesthesis για τη θερμή φιλοξενία της φωτογράφισης.
