Βλέποντας τον Τάσο Λέκκα στη σκηνή, πάντα είχα την αίσθηση ότι «παίζει καλή μπάλα» – πηγαίο ταλέντο, καθαρές ερμηνείες, έξυπνες επιλογές. Δεν περίμενα, ωστόσο, να το διαπιστώσω και κυριολεκτικά, όταν τον είδα να υπερασπίζεται με πάθος την εστία του σ’ ένα μίνι σόκερ. «Αγαπώ το ποδόσφαιρο από παιδί και κάθε Σάββατο παίζω τερματοφύλακας με την ομάδα του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, εδώ όπου κάποτε έπαιζαν μπάλα ο Βέγγος κι ο Κωνσταντάρας! Όπως στο θέατρο, έτσι και στο γήπεδο, όλα είναι θέμα ομαδικότητας. Και τα δύο με έχουν βοηθήσει να καταλάβω πράγματα για τον εαυτό μου: δεν φοβάμαι να αναλάβω ευθύνες, δίνω πάντα τον καλύτερό μου εαυτό, “ιδρώνω τη φανέλα” που λέμε, αντιμετωπίζοντας τα λάθη και τα “γκολ” ως πολύτιμα μαθήματα για να εξελίσσομαι κάθε φορά λίγο περισσότερο», μου λέει χαμογελώντας.
Αν και μετράει μόλις έξι χρόνια στον χώρο της υποκριτικής, έχει ήδη διαγράψει μια εντυπωσιακή πορεία – από το θέατρο και τη δουλειά του με την ομάδα The Young Quill έως την τηλεόραση, με συμμετοχές σε επιτυχημένες σειρές, όπως Αυτή η νύχτα μένει και Το προξενιό της Ιουλίας. Η αναγνωρισιμότητα, όπως λέει, τον αιφνιδίασε, αλλά δεν του φούσκωσε τα μυαλά: «Το πιο περίεργο ήταν ότι ξαφνικά άνθρωποι που με αγνοούσαν ή με έκριναν, άρχισαν να μου μιλούν φιλικά. Κατά τα άλλα, η ζωή μου δεν έχει αλλάξει καθόλου με τη δημοσιότητα. Έχω τους ίδιους φίλους, μου αρκούν τα απλά πράγματα. Μεγάλωσα στην Πάτρα, με αρκετές δυσκολίες, κυρίως οικονομικές. Δεν ξεχνώ από πού ξεκίνησα. Νιώθω περήφανος που έκανα το παιδικό μου όνειρο, την υποκριτική, πραγματικότητα. Τελευταία συνειδητοποιώ με συγκίνηση ότι πολλά απ’ όσα κάποτε φανταζόμουν, σήμερα τα ζω. Πιστεύω ότι στα παιδικά μας όνειρα κρύβεται ο πιο αυθεντικός μας εαυτός».
Ένα από τα παιδικά του όνειρα –να παίξει στην Επίδαυρο– γίνεται φέτος πραγματικότητα, πρωταγωνιστώντας ως Ερμιόνη στην Ανδρομάχη του Ευριπίδη, που σκηνοθετεί η Μαρία Πρωτόπαππα με άνδρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους. «Παίζω μια γυναίκα, όμως δεν μου αρέσει ποτέ να προσεγγίζω έναν χαρακτήρα με βάση το φύλο ή οποιαδήποτε ταμπέλα: ο “καλός”, ο “κακός”, ο “άντρας”, η “γυναίκα”. Προσπαθώ να σκέφτομαι τους ρόλους σαν οντότητες. Η τραγωδία αυτή έχει στον πυρήνα της ένα βαθύ αντιπολεμικό μήνυμα. Και ο πόλεμος, όπως ξέρουμε, δεν έχει φύλο. Δεν κάνει διακρίσεις».
Πιάνουμε κουβέντα για τη σχέση των ανδρών με τον γυναικείο ψυχισμό. «Θα μου άρεσε πολύ να ζήσω μία μέρα ως γυναίκα!», μου λέει. «Πιστεύω ότι το πρώτο συναίσθημα που θα ένιωθα είναι ο φόβος. Κανείς άνδρας δεν μπορεί πραγματικά να αντιληφθεί τι σημαίνει για μια γυναίκα να περπατά μόνη της τη νύχτα ή να αγωνίζεται καθημερινά για ίση μεταχείριση στον επαγγελματικό χώρο. Η γυναίκα, δυστυχώς, ακόμη δεν έχει κερδίσει την ισότιμη θέση που της αξίζει στην κοινωνία. Προσωπικά, προσπαθώ να βλέπω τους ανθρώπους χωρίς φίλτρα· πέρα από φύλο, σεξουαλικότητα ή χρώμα. Να τους αντιμετωπίζω απλώς ως ανθρώπους».
Λέει πως δεν νιώθει ποτέ άγχος πριν βγει στη σκηνή, «μόνο μια γλυκιά προσμονή», και ότι διαθέτει το «επικίνδυνα ωραίο» χαρακτηριστικό να εμπιστεύεται τους ανθρώπους, χωρίς επιφυλάξεις. «Μπορεί καμιά φορά αυτό να γυρίζει εναντίον μου, αλλά η πρόθεσή μου είναι πάντα θετική. Είναι στη φύση μου να προσεγγίζω τους άλλους με αποδοχή».
Πριν τον αποχαιρετήσω, του ζητώ να μου εξηγήσει τι σημαίνει το τατουάζ στο δεξί του χέρι. «Είναι μια φράση του Εμιλιάνο Ζαπάτα, Μεξικανού επαναστάτη: “Προτιμώ να πεθάνω όρθιος, παρά να ζω γονατιστός”. Το έκανα όταν ήμουν 15 και μέχρι σήμερα, στα 29, με εκφράζει απόλυτα. Κάθε φορά που το κοιτάζω, μου θυμίζει να ζω με τους δικούς μου όρους, πατώντας γερά στα πόδια μου».
*Ανδρομάχη του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Μαρίας Πρωτόπαππα. Παίζουν: Τάσος Λέκκας, Αργύρης Ξάφης, Δημήτρης Πιατάς, Μαρία Πρωτόπαππα, Γιάννης Νταλιάνης κ.ά. 19 Ιουλίου στο Υπαίθριο Θέατρο Δελφών «Φρύνιχος», 8 και 9 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Προπώληση και πληροφορίες για την περιοδεία στο more.com
Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία το Soccer Star Tavros (Αλέκου Παναγούλη 1, Ταύρος, www.soccerstartavros.gr).
