(Φωτογραφία: Βαγγέλης Ζαβός)
Η φρεσκάδα και η γλυκιά διάθεση του Μιχαήλ Ταμπακάκη είναι ακριβώς όπως οι πολύχρωμες μπάλες του παγωτού που απολαμβάνει κατά τη διάρκεια του ραντεβού μας. «Οι βόλτες για παγωτό είναι σαν μικρές ανάσες μέσα στην ένταση της καθημερινότητας», λέει με χαμόγελο ενώ μου μιλά για το πρόσφατο «κόλλημά» του με το φιστίκι, φέρνοντας στο μυαλό του παιδικές αναμνήσεις από τη Γλυφάδα, τη Βουλιαγμένη και τα καλοκαίρια στο Λουτράκι. Τότε, δηλαδή, που ονειρευόταν να γίνει αστροναύτης, οδοντίατρος, πυροσβέστης, αρχιτέκτονας, μέχρι να ανακαλύψει το οριστικό του πάθος για την υποκριτική. «Ήμουν κλειστό παιδί», θυμάται. «Τώρα, που πλησιάζω τα 30, νιώθω πως έχω ανάγκη από περισσότερη ανεμελιά. Δεν αντέχω τη σοβαροφάνεια, ίσως γιατί μικρότερος ήμουν πιο ώριμος από την ηλικία μου. Τώρα, αφήνω χώρο για το ανάλαφρο κομμάτι του εαυτού μου. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ να συνδεθώ και με ανθρώπους που παίρνουν τον εαυτό τους υπερβολικά στα σοβαρά. Χρειάζομαι λίγη τρέλα!»
Με την ίδια αυθεντική ενέργεια προσεγγίζει και την καριέρα του. Τον χειμώνα, εντυπωσίασε με την ερμηνεία του στο θεατρικό Brokeback Mountain, σκηνοθετημένο από τον Κωνσταντίνο Ρήγο. Τώρα, επιστρέφει θεατρικά με ένα σύγχρονο ελληνικό έργο του Γιώργου Παλούμπη. Οι Άγριοι είναι μια σκληρή αθηναϊκή ιστορία για την άγρια εποχή που διανύουμε. «Είναι ένα ευφυές έργο που καταπιάνεται με τα περισσότερα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της σημερινής Ελλάδας. Εξερευνά με σασπένς, προβληματισμό αλλά και χιούμορ την ανθρώπινη φύση, η οποία δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή, αλλά έχει τη δύναμη να γίνει τα πάντα», λέει ο Μιχαήλ. «Δεν γίνεται να μη σε προβληματίσει η αγριότητα γύρω μας. Αν και αισιόδοξος άνθρωπος, πολλές φορές ο τρόμος που επικρατεί σε καθηλώνει. Έβλεπα τις προάλλες στα σόσιαλ ένα βίντεο όπου συνυπάρχουν εικόνες από τον λαμπερό κόσμο του Met Gala και τις φρικτές εικόνες πολέμου στη Γάζα. Δεν γίνεται να μη σε ταρακουνήσει το πόσο παράδοξο και αβοήθητο μπορεί να φαίνεται το να ζούμε σε έναν κόσμο όπου η απόλαυση και η τραγωδία συνυπάρχουν».
Το πιο δύσκολο κομμάτι που έχει κληθεί να διαχειριστεί ως ηθοποιός είναι, λέει, οι στιγμές που ένιωσε να μην υπάρχει ένα πλαίσιο αλληλοκατανόησης και έμπνευσης. «Δόξα τω Θεώ, δεν έχω παράπονο. Οι συνεργασίες μου πηγαίνουν καλά. Αλλά έχω περάσει και φάσεις όπου δεν έκανα τις σωστές επιλογές ή δεν εξελίχθηκαν τα πράγματα όπως τα είχα φανταστεί. Κάνω μια δουλειά που ποτέ δεν ξέρεις το αποτέλεσμα. Μπορεί κάτι να μη λειτουργήσει, είτε εμπορικά είτε καλλιτεχνικά, ή να μη “δέσεις” με το υλικό. Έχω καταλήξει στο ότι δεν θέλω να κάνω εκπτώσεις, με την έννοια ότι επιλέγω να συμμετέχω σε πράγματα που πραγματικά με ευχαριστούν. Αν νιώθω πως κάτι δεν μου ταιριάζει ή δεν είμαι φτιαγμένος γι’ αυτό, δεν το επιδιώκω. Προτιμώ να παραμείνω συνεπής στον εαυτό μου».
Πιστεύει πως, έως έναν βαθμό, έλκουμε αυτά που επιθυμούμε βαθιά και το έχει δει να συμβαίνει ξανά και ξανά στη ζωή του. «Τα τελευταία χρόνια κάνω NLP (Νευρογλωσσικός Προγραμματισμός). Δεν το πίστευα πάντα, αλλά με τον καιρό άρχισα να το ερευνώ πιο ουσιαστικά, ακόμα και μέσα από την επιστήμη. Είναι ένα εργαλείο που σε βοηθά να συνειδητοποιήσεις τη δύναμη της σκέψης», λέει, ενώ τελειώνει το παγωτό του. «Νιώθω ευγνώμων που κάνω αυτό που αγαπώ. Δεν είναι δεδομένο. Το θεωρώ σκληρό να ζεις την καθημερινότητα μιας δουλειάς που σε κάνει δυστυχισμένο. Όταν σε κινεί η αγάπη, όλα αποκτούν νόημα και γίνονται καλύτερα».
Άγριοι, στο Θέατρο Τζένη Καρέζη (Ακαδημίας 3, Σύνταγμα).
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης. Παίζουν: Φώτης Λαζάρου, Δάφνη Λιανάκη, Έκτορας Λιάτσος, Μανώλης Μαυροματάκης, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Χριστίνα Μαριάνου. Δευτέρα-Πέμπτη στις 21.00. Έως 5/6. Προπώληση: more.com
