Όταν πρότεινα στην Κόρα Καρβούνη να συναντηθούμε σε ένα ανθοπωλείο για να… «πιάσουμε τον Μάη», δεν φανταζόμουν ότι τον κουβαλούσε στο όνομά της. «Η ταυτότητά μου γράφει Kora May. Είναι το όνομα της Αμερικανίδας γιαγιάς μου. Σημαίνει “κόρη του Μάη”, δηλαδή η Περσεφόνη», μου λέει ενώ φτιάχνει ένα μπουκέτο από τουλίπες και τριαντάφυλλα. Ακόμα και το επίθετό της, Καρβούνη, που σημαίνει «κορφή βουνού», μοιάζει να ανήκει οργανικά στο ανθισμένο σκηνικό γύρω μας.
Το χαμόγελό της ανθίζει όσο μου μιλάει για την Αντιγόνη που θα υποδυθεί το καλοκαίρι στην Επίδαυρο, την πολυαναμενόμενη συμπαραγωγή του Εθνικού με το Φεστιβάλ, που σκηνοθετεί ο διακεκριμένος Γερμανός Ούλριχ Ράσε. «Είμαι περήφανη που θα είμαι η Αντιγόνη φέτος, στα 70 χρόνια του Φεστιβάλ, στο μαγικό αυτό θέατρο. Και ακόμα περισσότερο για τη συνεργασία μου με έναν τόσο σπουδαίο σκηνοθέτη. Πήρα τον ρόλο από οντισιόν. Ένιωσα ότι ξεκινάω από την αρχή, με αληθινή όρεξη να δείξω ποια είμαι. Το θέατρο του Ράσε έχει ποίηση και ελευθερία. Καλεί τον ηθοποιό να μοχθήσει, σωματικά και ψυχικά. Είναι πρόκληση να βουτήξεις στον κόσμο του», λέει. Νιώθει ότι φέρει κάτι από το ανυπότακτο πνεύμα της Αντιγόνης. «Υπερασπίζομαι με πάθος τις απόψεις και τα θέλω μου, ειδικά όταν βλέπω κάτι άδικο. Αντιδρώ έντονα, δεν μπορώ να κρυφτώ. Τα συναισθήματά μου, άλλωστε, αποτυπώνονται πάντα στο πρόσωπό μου».
Η Κόρα μοιάζει με λουλούδι που δεν μπορεί να κρύψει το χρώμα του. Η πληθωρική της προσωπικότητα ανθίζει ανοιχτά, χωρίς φίλτρα. «Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι πρέπει να βιώνουμε τα συναισθήματά μας όπως όταν ήμασταν παιδιά: πέφτεις, πονάς, κλαις, περνάει. Οι ενήλικες τα καταπιέζουμε και μετά αυτά βρίσκουν αλλού να ξεσπάσουν. Πέρασα μια δύσκολη τριετία με κρίσεις πανικού. Δεν πήρα φάρμακα. Προσπάθησα αλλιώς: με ψυχοθεραπεία, βελονισμό, γιόγκα. Θυμάμαι να παθαίνω κρίσεις επί σκηνής, αλλά να συνεχίζω. Όταν το αποκωδικοποίησα, κατάλαβα ότι μου συνέβη σε μια φάση ζωής που όλα είχαν μπει σε “τάξη”, σε μια περίοδο απόλυτης ηρεμίας. Σαν να επιτέθηκα στον εαυτό μου».
Η πιο ανθισμένη περίοδος της ζωής της είναι, λέει, αυτή που βιώνει τώρα. «Ξέρεις γιατί; Μου αρέσει που μεγαλώνω. Έκλεισα τα 45. Έχει μια ομορφιά να βλέπεις το σώμα και το πρόσωπό σου να εξελίσσονται. Δεν σκέφτομαι καθόλου να παρέμβω. Πρώτον, γιατί φοβάμαι. Δεύτερον, γιατί θέλω να δω αυτό που θα γίνω. Είμαι ηθοποιός. Δεν θέλω να χάσω την έκφρασή μου. Θα ήθελα να παίξω ρόλους μεγαλύτερων γυναικών και να δείχνω πραγματικά μεγάλη. Μου αρέσει που ωριμάζω. Είμαι πιο σίγουρη, ξέρω τι θέλω και πώς μπορώ να το απολαύσω».
Aγαπά τις γαρδένιες και το δέντρο της γαζίας, που είχε έξω από το παιδικό της δωμάτιο στη Νέα Σμύρνη. Στο σπίτι της, τώρα, έχει γλάστρες με μυρωδικά, αφού της αρέσει η μαγειρική. Εξίσου απολαυστική της φαίνεται και η ζωή έξω από τα σόσιαλ μίντια. «Αποφάσισα να τα κλείσω όταν με κούρασαν. Συνειδητοποίησα ότι δεν είχα κάτι σημαντικό να μοιραστώ κάθε μέρα. Ξαφνικά, απέκτησα περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου και τους γύρω μου, χωρίς το άγχος του “πρέπει να κάνω ένα στόρι!”».
Τα μελλοντικά της όνειρα περιλαμβάνουν περισσότερα ταξίδια −σίγουρα στην Ιαπωνία και στην Κορέα−, αλλά και την πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα. «Έχω βρει έργο, θα είναι καθαρή κωμωδία!» λέει. Σίγουρα δεν θέλει να πάψει ποτέ να ονειρεύεται μέσα από το θέατρο, είναι ένας έρωτας που δυναμώνει με τον καιρό. «Το θέατρο είναι παιχνίδι, αλλά σοβαρό παιχνίδι. Αντιμετωπίζω με μεγάλη ευθύνη το γεγονός ότι πρέπει να ψυχαγωγήσω έναν άνθρωπο. Το ζητούμενό μου δεν είναι να μου πει κάποιος “πόσο καλή ηθοποιός είσαι!”. Θέλω, όσο γίνεται, να μπορώ να “θεραπεύσω” μέσα από την τέχνη μου την ψυχή του θεατή. Αν το καταφέρω αυτό, μου αρκεί».
Η Αντιγόνη του Σοφοκλή είναι μια συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Σκηνοθεσία-Σκηνογραφία: Ούλριχ Ράσε.
Παίζουν: Γ. Γάλλος, Δ. Καπουράνης, Κ. Καρβούνη, Φ. Κομνηνού, Κ. Παϊταζόγλου, Θ. Τοκάκης. Παγκόσμια πρεμιέρα στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου − 27, 28 & 29 Ιουνίου στις 21.00.
Προπώληση:more.com
*Ευχαριστούμε για τη θερμή φιλοξενία το Ανθοπωλείο Φλώρα (Σικίνου 15, Κυψέλη, τηλ. 210-8659493, Instagram: @florakipseli)
