(Φωτογραφία: Άγγελος Γιωτόπουλος)
Η Νατάσα Εξηνταβελώνη αγαπά τα second hand ρούχα όσο λίγοι. Τη συναντώ σ’ ένα βιντατζάδικο στην Κυψέλη, να χάνεται ανάμεσα σε ’90s τζιν και ’50s φορέματα που την κάνουν να μοιάζει με ηρωίδα φιλμ νουάρ. «Η έννοια της επανάχρησης με κάνει να νιώθω μια ηθική απενοχοποίηση, κόντρα στον υπερκαταναλωτισμό και στη γρήγορη μόδα που θέλει να δείχνουμε όλοι ίδιοι», μου λέει. «Από την άλλη, ένα βίντατζ ρούχο είναι και μια απόδειξη ότι ο χρόνος κυλά και αλλάζει τα πάντα. Αυτό είναι παρήγορο. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο δυστοπικό από το να μένουν όλα ίδια».
Αυτοσαρκάζεται με τις στιλιστικές φάσεις που έχει περάσει. «Από τακούνια για να πάω στο περίπτερο μέχρι τα “εντελώς χύμα” χρόνια της Δραματικής του Εθνικού. Υπήρξε και περίοδος που έλεγα στα μαγαζιά “κάντε με σέξι”. Κατάλαβα ότι δεν νιώθω αισθησιακή με τα στερεοτυπικά “σέξι” ρούχα. Γενικά δεν τα πάω καλά με τα στερεότυπα!».
Τη βλέπω να μεταμορφώνεται από femme fatale σε αγοροκόριτσο και από ρομαντική δεσποινίδα σε ρετρό σταρ. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να αποκαλύπτουν οι ενδυματολογικές της επιλογές για την ψυχοσύνθεσή της. «Είμαι σε μια χρωματιστή φάση ζωής. Όχι γιατί όλα πάνε τέλεια, αλλά γιατί νιώθω κουρδισμένη στην αισιοδοξία. Ακόμα και τα “γκρι” γεγονότα δεν με ρίχνουν όπως παλιά. Έχω μάθει να δίνω χώρο στον εαυτό μου, να φροντίζω τι τρώω, να κάνω διαλείμματα. Κάποτε τα προσπερνούσα όλα αυτά».
Η προσωπικότητα της Νατάσας μοιάζει σ’ αυτό που έλεγε ο Γκορ Βιντάλ: «Στιλ είναι να ξέρεις ποιος είσαι, τι θες να πεις και να μη σου καίγεται καρφί». «Είμαι έντονη, γενικώς. Αν ρωτήσεις κάποιον κοντινό μου, δεν θα σου πει ότι είμαι “το γλυκό κορίτσι”. Μπορεί να γίνω κυνική, σκληρή, με την έννοια ότι λέω πάντα την αλήθεια, ακόμα κι αν πονάει. Για μένα αυτό είναι ένδειξη αγάπης: το να μη βαριέμαι να πάμε βαθύτερα».
Στον μονόλογο Girls & Boys του Ντένις Κέλι όπου πρωταγωνιστεί, δεν διστάζει να βουτήξει ερμηνευτικά στα βαθιά νερά της γυναικείας ψυχοσύνθεσης, αποκαλύπτοντας τις βίαιες αποχρώσεις που υποβόσκουν σε μια συνηθισμένη οικογενειακή ζωή. «Το έργο μιλάει για την έμφυλη διαφορά μέσα από μια “τυπική” οικογένεια. Δεν κατηγορεί, δεν λέει “οι άντρες έτσι, οι γυναίκες αλλιώς”. Αντίθετα, δείχνει πώς και πού ξεφεύγουν τα πράγματα. Μιλάει και για το φαίνεσθαι –μια που μιλάμε για την εικόνα– και για την επίφαση της τελειότητας στις σχέσεις που φτιάχνουμε, στις πυρηνικές οικογένειες όπου μεγαλώνουμε. Μερικές φορές, ένα ρούχο απλώς δεν είναι για σένα».
Δοκιμάζει ένα τζιν που τη στενεύει και ανοίγουμε κουβέντα περί αποπνικτικών σχέσεων. «Έχω υπάρξει σε τοξική σχέση. Είναι σαν να φοράς ένα ρούχο που σε στενεύει, αλλά το φοράς τόσο καιρό, το συνηθίζεις και ξεχνάς πόσο σε καταπιέζει. Στα επαγγελματικά είμαι πιο δυναμική. Βάζω όρια, με υπερασπίζομαι. Στις σχέσεις όμως, το συναίσθημα μπερδεύει τα πάντα».
Αγοράζει πολύχρωμα μαντίλια για ένα επικείμενο ταξίδι στο Μαρόκο. «Μου αρέσουν τα ταξίδια. Μάλλον επειδή έχω τάσεις φυγής», λέει γελώντας. Ανυπομονεί να ξεκινήσει πρόβες με τον Δημήτρη Καραντζά για το Καθαροί πια της Σάρα Κέιν που θα ανέβει τον προσεχή χειμώνα. «Πλέον έχω βρει τον εαυτό μου στη δουλειά, ξέρω ότι αναζητώ μια ελευθερία στις συνεργασίες. Η δουλειά μας απαιτεί ψυχικό άνοιγμα. Δεν γίνεται να το χαρίζεις παντού. Είναι σαν να κάνεις σχέση κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο».
Ρίχνει μια τελευταία, φευγαλέα ματιά στον καθρέφτη. «Παλιά, αν δεν μου άρεσε η εικόνα μου, το έριχνα στο shopping therapy. Τώρα, ψάχνω να δω τι φταίει μέσα μου. Αυτή είναι μια ωραία διαφορά».
H Nατάσα Εξηνταβελώνη πρωταγωνιστεί στον μονόλογο Girls & Boys του Ντένις Κέλι, σε σκηνοθεσία Λητώς Τριανταφυλλίδου. Από 28/4 έως 27/5, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00, στο θέατρο Βασιλάκου (Προφήτου Δανιήλ 3 και Πλαταιών, Κεραμεικός). Προπώληση: more.com.
*Ευχαριστούμε για τη θερμή φιλοξενία το Époque Room (Σποράδων 37, Κυψέλη), roomepoque.shop / @epoqueroom
