«Μου αρέσουν οι βόλτες στα μουσεία, μοιάζουν με διαλογισμό», μου λέει στο τηλέφωνο η Ίντρα Κέιν και κλείνουμε ραντεβού στο ΕΜΣΤ. Τη βλέπω να καταφθάνει χαμογελαστή, όπως πάντα. «Απολαμβάνω την “αδέσμευτη ματιά” που σου προσφέρουν τα μουσεία. Βλέπεις ένα έργο, ίσως σου ξυπνήσει κάτι, ίσως και τίποτα. Αυτή η δυνατότητα είναι, με έναν τρόπο, απελευθερωτική». Περιδιαβαίνουμε στις αίθουσες σαν μικρά παιδιά σε σχολική εκδρομή. Το βλέμμα της καρφώνεται σε μια επιβλητική γλυπτική εγκατάσταση της Φιλίντα Μπάρλοου. «Αυτό μοιάζει ανθεκτικό και ευαίσθητο ταυτόχρονα. Σαν εμένα!» λέει γελώντας. Ό,τι κι αν πει, το ντύνει με χιούμορ, βρίσκοντας πάντα μια ατάκα που θα σε κάνει να γελάσεις, ακόμα και στα πιο σοβαρά. «Η ζωή μου είναι σαν πίνακας του Πόλοκ. Αφηρημένη τέχνη, με διάφορες πεταμένες μπογιές επάνω!»
H Ίντρα έχει κάτι από τις δυναμικές γυναίκες καλλιτέχνες του ΕΜΣΤ − ανέκαθεν ατρόμητη στο να μιλήσει ανοιχτά, χωρίς φόβο ή κόμπλεξ, για όσα πρέπει. Από τον ρατσισμό που βίωσε λόγω του χρώματός της μέχρι τα στερεότυπα γύρω από το γυναικείο σώμα. «Αν δεν ανοίξουμε τις άβολες συζητήσεις, μόνο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα», λέει και με παραπέμπει στην Κυρία με τα Μπρόκολα, τη χιουμοριστική σειρά podcast που παρουσιάζει για το body positivity και το positivity γενικότερα. «Μεγάλωσα κουβαλώντας πολλή ντροπή. Για την εμφάνισή μου, τα κιλά μου, τα χαρακτηριστικά μου, το χρώμα του δέρματός μου, την καταγωγή μου. Υπήρχαν στιγμές που ντρεπόμουν, απλώς επειδή υπήρχα. Μιλώντας για όλα αυτά ανοιχτά, συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι μόνη. Πολλοί νιώθουν ντροπή, για διαφορετικούς λόγους. Όταν μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου, όχι μόνο ελαφραίνεις το βάρος μέσα σου, αλλά συμβάλλεις και στην ενσυναίσθηση, στην ορατότητα. Δεν τρέφω αυταπάτες ότι θα αλλάξουν τα πάντα από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά γίνονται βήματα. Και όσο η αλλαγή προχωρά, τόσο δυναμώνει και η αντίσταση. Βλέπουμε την άνοδο της ακροδεξιάς, ας πούμε, πράγματα που θεωρούσαμε παρελθόν επιστρέφουν. Αλλά αυτή η αντίσταση δεν είναι λόγος να σταματήσεις. Είναι λόγος να συνεχίσεις». Φτάνουμε στην ταράτσα. Η θέα της πρωτεύουσας της κόβει την ανάσα. «Η Αθήνα είναι το σπίτι μου, θέλω όμως να ταξιδέψω κάποια στιγμή στην Ουγκάντα. Δεν την έχω επισκεφθεί ποτέ. Όσο μεγαλώνω, νιώθω όλο και πιο έντονα την ανάγκη να συνδεθώ με τις εκεί ρίζες μου».
Μου μιλάει με πάθος για όσα κάνει φέτος· μουσικά, θεατρικά, τηλεοπτικά. Χαρίζει τη διαμαντένια φωνή και την πληθωρική υποκριτική της γκάμα στο Μίξερ, ένα λαϊκό μιούζικαλ τσέπης, κλέβει τις εντυπώσεις στο ξεκαρδιστικό 46+Σέξυ στο πλάι του Θανάση Αλευρά και μοιράζει στιγμές γέλιου στην κωμωδία του AΝΤ1 VIΠ-Καλά Γεράματα. Κοινή συνισταμένη όλων; Το χιούμορ. «Έχω ζήσει σκοτάδι και εσωστρέφεια στη ζωή μου, οπότε στα επαγγελματικά συνειδητά επιλέγω φως και γέλιο. Από την άλλη, ως Δίδυμος, μου αρέσει να πειραματίζομαι. Τραγουδάω, χορεύω, ερμηνεύω. Έχω τόσα που θέλω να κάνω. Θα έπρεπε να έχω γεννηθεί πολύ πλούσια για να μπορώ να τα κάνω όλα! Όλοι οι καλλιτέχνες ζούμε με όνειρα και ματαιώσεις. Όλοι ονειρευόμαστε να πετύχουμε κάτι μεγάλο, αλλά η πραγματικότητα συχνά μας προσγειώνει. Ακόμα και κοντινοί μας άνθρωποι μπορεί, άθελά τους, να μας αποθαρρύνουν. Γι’ αυτό έχω απομακρύνει αρκετούς τέτοιους τα τελευταία χρόνια. Δεν είμαι αφελής, αλλά η ζωή προχωράει με όνειρα. Όχι, δεν θα γίνω η Μπιγιονσέ. Αν αγαπάς όμως κάτι, δουλεύεις σκληρά και πιστεύεις στον εαυτό σου, αργά ή γρήγορα, το πετυχαίνεις. Είναι νομοτελειακό».
Το Μίξερ της Ζ. Φίτσιου με την Ι. Κέιν και τον Α. Σιάτρα, σε μουσική Θ. Οικονόμου και σκηνοθεσία Κ. Σιλβέστρου, παρουσιάζεται στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια. Προπώληση: ticketservices.gr. Το 46+Σέξυ παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα στο Vox. Προπώληση: more.com
