Ένας πιτσαγιόλο ίσως να την κάνει καλύτερη. Έχει τον εξοπλισμό, έχει και την εμπειρία. Είναι ολόκληρη σπουδή, άλλωστε η πίτσα: το ζυμάρι, που έχει την τέχνη του, η σάλτσα, η ισορροπία των υλικών. Αλλά η σπιτική έχει πάντα τη χάρη της. Δεν τη φτιάχνεις μόνο για να φας. Τη φτιάχνεις για να τη μοιραστείς. Η ιταλική σπεσιαλιτέ που κατέκτησε τον κόσμο είναι παρεΐστικη. Συντροφική. Πάνω της αυτοσχεδιάζεις ελεύθερα. Και μαζί με τα κομμάτια, μετράς και στιγμές. Ένα βράδυ που θα καθίσεις με όλη την οικογένεια να δεις ταινία. Μια μάζωξη με τους φίλους στο σαλόνι, στο μπαλκόνι, στην αυλή. Κάποιος θα ανακατεύει τη σάλτσα στην κατσαρόλα, κάποιος θα κόβει πιπεριές και μανιτάρια, κάποιος θα σκορπάει το τυρί στη ζύμη, όλοι θα περιμένουν ανυπόμονα. Όταν πίτσα θα προσγειωθεί στο τραπέζι ζεστή-ζεστή, να καίει τα δάχτυλα, γύρω της θα έχει ανάψει μια μικρή γιορτή.
Μπορεί να είναι λεπτή και τραγανή, πιο αφράτη ή κάπου ανάμεσα, στρογγυλή ή τετράγωνη, κόκκινη ή λευκή. Οι δρόμοι της πίτσας είναι πολλοί, οπότε διαλέγουμε ανάλογα με τη διάθεση και τα γούστα τις παρέας. Το έτοιμο ζυμάρι είναι σίγουρα ευκολία, αλλά δεν είναι δύσκολο να κάνουμε το δικό μας. Εδώ έχουμε συνταγές για τρεις διαφορετικές εκδοχές. Μια για ναπολιτάνικο, που μας δίνει τις χαρακτηριστικές πίτσες με τη λεπτή ζύμη και το αφράτο, φουσκωτό, καψαλισμένο από τη φωτιά στεφάνι. Έχει μόνο αλεύρι, νερό, αλάτι και ελάχιστη μαγιά, ωριμάζει στο ψυγείο για τουλάχιστον 24 ώρες και σε επαγγελματικό φούρνο ή ξυλόφουρνο ψήνεται μέσα σε δευτερόλεπτα – στον οικιακό φούρνο, που δεν αναπτύσσει τόσο υψηλές θερμοκρασίες, θα πάρει παραπάνω. Μια συνταγή για ζυμάρι όπως το κάνουν στη Ρώμη, το οποίο περιέχει και λίγο ελαιόλαδο, που έχει ως αποτέλεσμα μια πίτσα πιο τραγανή, και χρειάζεται και αυτό να ξεκουραστεί μια μέρα. Και μια για ζύμη εύκολη και γρήγορη, που δεν θέλει τόση αναμονή. Πάρτε λοιπόν ένα μέτριας έντασης αλεύρι 00, που δίνει ζύμη μαλακή και εκτατή, ή ένα αλεύρι για όλες τις χρήσεις και ξεκινήστε. Παρακάτω θα βρείτε και μια συνταγή για σπιτική σάλτσα ντομάτας.
Τι θα απλώσετε πάνω στο ζυμάρι; Ό,τι σας αρέσει. Ή ό,τι έχετε διαθέσιμο στο ψυγείο. Εμείς θα σας συμβουλέψουμε να μην το παραφορτώσετε. Οι πιο ωραίες πίτσες έχουν λίγα και καλά υλικά. Και θα σας προτείνουμε μερικές πολύ ωραίες κλασικές συνταγές. Λιτή Margheritta –η επιτομή της απλότητας– και αγαπημένη «4 τυριά», που μιξάρει μοτσαρέλα, γκοργκοντζόλα, τσένταρ και παρμεζάνα, μια πίτσα με ρικότα και σπανάκι, μια με πεπερόνι. Και δύο ακόμη που μοιάζουν αρκετά, ωραίες αμφότερες: παιχνιδιάρικη capricciosa και «4 εποχές» (quattro stagioni), που καθώς χωρίζεται συμβολικά σε τέσσερα τμήματα, αφιερωμένο το καθένα σε κάθε εποχή –αγκινάρες για την άνοιξη, ντομάτες για το καλοκαίρι, μανιτάρια για το φθινόπωρο και προσούτο για τον χειμώνα– είναι μια μικρή αλληγορία του χρόνου. Ποιητές οι Ιταλοί.
