Άθος: φαγητό της φωτιάς
 |
 |
Σε ένα αδιέξοδο στην Ακαδημία Πλάτωνος ο Άθος (που σημαίνει στάχτη) έχει τη μεγάλη φωτιά στην ανοιχτή κουζίνα να δίνει μυρωδιές και χαρακτήρα στο φαγητό. Χαμηλών τόνων, λιτό, με ελάχιστα στολίδια –πέρα από εκείνα τα κάδρα με τα κεντήματα που ίσως σε κάποιους να θυμίσουν την κρεβατοκάμαρα των γονιών τους– και λίγα τραπέζια, το νέο εστιατόριο με επικεφαλής τον Δημήτρη Χατζηβασιλείου, ο οποίος έχει προϋπηρεσία στο Pharaoh, εστιάζει σε απλές, οικείες και εποχικές γεύσεις. Στα εμαγιέ πιάτα του σερβίρει τυροκαυτερή πραγματικά καυτερή, που ανοίγει την όρεξη, και σαλάτες που τις θυμάσαι, όπως εκείνη με τα καψαλισμένα αμπελοφάσουλα και την αλμύρα που έρχονται με κατακόκκινη τριμμένη ντομάτα και ξύγαλο. Τιμάει επίσης τα όσπρια, όπως τα καλομαγειρεμένα ρεβύθια Πρεσπών με σέσκουλα, μυρωδικά, λεμόνι και ρίγανη. Φαγκρί μπιάνκο, μοσχαράκι κοκκινιστό με χυλοπίτες ή μακαρόνια με τον τρόπο της Κρήτης, σύζουμα, με πρόβειο κρέας και ξηρό ανθότυρο είναι μερικά από τα κυρίως που μπορεί να πετύχει κανείς ανάλογα τη μέρα. Για το τέλος: γαλατόπιτα με γλυκό του κουταλιού κεράσι, ξεροτήγανο με σαντιγί και μαρμελάδα λεμόνι ή, ακόμα καλύτερα, πρόβειο γιαούρτι με μέλι, γύρη και κηρήθρα. Γ.Π.
Κλείσε εδώ τοUberTaxiσουΚαπάνι, μια μικρή Φλώρινα στην Αθήνα
 |
 |
Στην καρδιά του Μεταξουργείου, στη γωνία των οδών Χίου και Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ο Κωστής Χρηστάκης, με καταγωγή από τις Πρέσπες, άνοιξε αυτό το μαγαζί με τη φιλόξενη ατμόσφαιρα, κάτι μεταξύ μαγειρείου, παντοπωλείου και καφενείου. Στην κουζίνα, ο Δημήτρης Μπαλάκας, Φλωρινιώτης και παιδικός φίλος του Κωστή, έχει αναλάβει το μαγείρεμα που γίνεται αποκλειστικά σε φωτιές: σε κάρβουνα και στον ξυλόφουρνο. Από τις φλόγες βγαίνουν εξαίσια πιάτα. Όλα εδώ είναι χειροποίητα, από τα μείγματα του κιμά και τις σάλτσες μέχρι τα τουρσιά και τις αλοιφές. Το άιβαρ που σερβίρεται με μαλακό βαρελίσιο τυρί, μαύρο σουσάμι και επίσης χειροποίητα πιτάκια, είναι ένας μεζές μπελαλίδικος και με φύρα, αλλά οι αυθεντικές πιπεριές Φλωρίνης του χαρίζουν γεύση πλούσια και αξέχαστη. Το ίδιο νόστιμος και ο χειροποίητος πελτές ντομάτας, ολόγλυκος και μεστός, που σερβίρεται για καλωσόρισμα με φρυγανισμένο ζυμωτό ψωμί και βούτυρο. Το μενού είναι κυρίως ό,τι αρέσει στους ιδιοκτήτες από τη φλωρινιώτικη κουζίνα, με βαλκανικές επιρροές. Οι πρώτες ύλες έρχονται κυρίως από τη Φλώρινα και τη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και επιλεκτικά από όλη τη χώρα. B.K.
Διεύθυνση: Χίου 29 & Κων/νου Παλαιολόγου, Μεταξουργείο
- Τηλέφωνο: 215-56.00.234
Μουριές: για σκιά και μεζέδες
 |
 |
Προς την Ακαδημία Πλάτωνος συναντάμε τις Μουριές, ένα από τα πιο δροσερά σημεία της πόλης. Το μαγαζί της οικογένειας Τσάμη ξεκίνησε ως καφενείο και εξελίχθηκε σε μεζεδοπωλείο. Οι μουριές που του δίνουν το όνομά τους είναι μέρος της ταυτότητας του χώρου. Παρεξηγημένα δέντρα για πολλούς –οι καρποί τους λερώνουν και δεν διατηρούνται για πολύ–, είναι πηγή σκιάς και δροσιάς. Και κάνουν τη διαφορά: ακόμα και στις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού, το σημείο μένει δροσερό. Στην κουζίνα, η κυρία Στέλλα με την κόρη της Ειρήνη ετοιμάζουν κεφτεδάκια, τηγανητές πατάτες κομμένες στο χέρι, μαρίδες και γαύρους από την Ιχθυόσκαλα, αλλά και σφακιανή πίτα με μυζήθρα και μέλι. Παρέες της γειτονιάς και νεαρόκοσμος κάθονται στα τραπέζια πάνω στην άσφαλτο, κάτω από τις φυλλωσιές, με τσίπουρο ή μπίρα στο χέρι. Μ.Π.
Για παϊδάκια στα Σκαλάκια
 |
 |
Εξήντα χρόνια μαγαζί, οικογενειακό έργο, από τον ψήστη μέχρι το σέρβις, σε μια άκρη της ήσυχης γειτονιάς, δίπλα σε μια μικρή συνοικιακή πλατεία. Στα Σκαλάκια η νούμερο ένα παραγγελία είναι τα παϊδάκια – λεπτοκομμένα, καλοαλατισμένα, με τη ρίγανή τους και σωστά ψημένα. Εκτιμήσαμε το δυνατό, κρατσανιστό τζατζίκι και τη χωριάτικη με τις κατακόκκινες ντομάτες. Οι πατάτες, αν και είχαν πιει λίγο λάδι παραπάνω, ήταν αληθινές, χοντροκομμένες στο χέρι. Έχουν και συμπαθητικό, τρυφερό κοντοσούβλι ενώ από το φθινόπωρο στη σούβλα μπαίνει και κοκορέτσι (όπως μας πληροφόρησαν, το αποφεύγουν το καλοκαίρι που τα ζώα είναι μεγαλύτερα). Μάθαμε ότι φημίζονται και για το συκώτι – θα επιστρέψουμε για δοκιμή. Για το τέλος, καρπουζάκι, το τέλειο καλοκαιρινό, ταβερνίσιο επιδόρπιο. Γ.Π.
H Ταβέρνα των Φίλων έχει την ωραιότερη αυλή
 |
 |
 |
 |
Η πιο ωραία αυλή της Αθήνας. Ήσυχη και απλή, ατμοσφαιρική, όλο γλύκα. Κάτω από τις σειρές με τα κρεμαστά φωτάκια τρως καλά, δροσίζεσαι με ένα ωραίο ποτήρι κρασί, ονειροπολείς και λίγο, με τη βοήθεια του φροντισμένου και απροσποίητου αθηναϊκού σκηνικού. Από την κουζίνα στην απέναντι πλευρά του δρόμου πηγαινοέρχονται πιάτα καλοκαιρινά, ελληνικά, τωρινά. Αμπελοφάσουλα, κολοκυθάκια και αγγουράκια με ανθότυρο και μια χούφτα μυρωδικά, σαρδέλες με αμπελόφυλλα, σκάροι ψητοί, ψάρι με μπάμιες… Η εξαιρετική φιλοξενία πάντα στα ατού του μαγαζιού. Γ.Π.
Πηγή: Γαστρονόμος
