Δεν είναι ασυνήθιστο θέαμα στις υπαίθριες αγορές της Ευρώπης ο τυράς με την άσπρη ποδιά του να κόβει, να τυλίγει, να προτείνει… Στις λαϊκές αγορές της Αθήνας όμως προκαλεί μια κάποια έκπληξη. Πόσο μάλλον όταν ο τυράς για τον οποίο μιλάμε έχει στη συλλογή του ιδιαίτερα, καλοδιαλεγμένα προϊόντα, τα περισσότερα εκ των οποίων από μικρά τυροκομεία σε διάφορες γωνιές της Ελλάδας. Κοπανιστή από τη Μύκονο που μουδιάζει το στόμα, σκοτύρι και τριλογία από το Νιώτικο τυροκομείο της Ίου, βολάκι Άνδρου και άλλα αιγαιοπελαγίτικα τυριά αλλά και περιζήτητες βαρελίσιες «φέτες» από τα τυροκομεία του Μαντέλη και του Δαράτου στην Κεφαλονιά, ξεροτύρι, πιπεράτο «Ανόστρου Κάσσιο» των αδελφών Παππά από την Ήπειρο, γραβιέρα Μετσόβου του Ιδρύματος Τοσίτσα – αυτά είναι μερικά μόνο από αυτά που θα δει κανείς στον πάγκο του Αντώνη Τριανταφυλλόπουλου, τυροπώλη με μεράκι που δίνει το «παρών» σε τέσσερις λαϊκές αγορές της Αθήνας (τις Τετάρτες στη Νέα Σμύρνη, τις Πέμπτες στη Γλυφάδα, τις Παρασκευές στην Ξενοκράτους στο Κολωνάκι και τα Σάββατα στον Νέο Κόσμο).
Με το τρανζιστοράκι του να παίζει χαμηλά από πίσω, ο κ. Τριανταφυλλόπουλος μιλάει και καμαρώνει για τα τυριά του, ενημερώνει τους πελάτες του για τα τις νέες αφίξεις (όπως το πολύ βουτυράτο και αλμυρό ξεροτύρι από την Κεφαλονιά που κάποιος περίμενε καιρό), τις μεθόδους τυροκόμησης, τους χρόνους ωρίμανσης. «Ως χώρα έχουμε σπουδαία παράδοση στην τυροκομία. Τα εξαιρετικά προϊόντα και τις γεύσεις αυτής της παράδοσης ήθελα να θυμίσω στον κόσμο που ζει στην Αθήνα. Και πιο συγκεκριμένα στον πολύ κόσμο που δύσκολα θα πάει στο ντελικατέσεν», εξηγεί ο ίδιος σχετικά με την απόφασή του να φέρει «το ντελικατέσεν στη λαϊκή», όπως λέει.
Στην Ηπειρώτισσα μητέρα του οφείλει το ενδιαφέρον του για τη γεύση, για τα καλά προϊόντα: «Η Ήπειρος ήταν και είναι ακόμα ανάμεσα στις πιο φτωχές περιφέρειες της Ευρώπης. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν όλοι μάθαιναν αναγκαστικά αυτό που λέμε οικιακή οικονομία. Κοινώς, να μπορούν να τραφούν με το πιο απλό. Αυτή η εκπαίδευση τους ακολούθησε. Η μητέρα μου δεν έχει αγοράσει ποτέ ψωμί στη ζωή της. Ακόμα και τώρα το φτιάχνει μόνη της. Δεν έχει αγοράσει τίποτα που μπορεί να το φτιάξει μόνη της. Στην Κερατέα που μέναμε πήγαινε στους Βλάχους, έπαιρνε γάλα και έφτιαχνε φέτα, γιαούρτι… Μεγάλωσα λοιπόν σε ένα σπίτι που αυτού του είδους, οι απλές, καθαρές γεύσεις ήταν κυρίαρχες. Αυτό μου έδωσε ένα κριτήριο», συνεχίζει. Ο πατέρας του δε, είχε πάγκο με μαναβική στη λαϊκή της Ξενοκράτους από το 1950: «Ακριβώς εδώ που στέκομαι σήμερα είχε τον πάγκο του ο πατέρας μου, που ήταν από τους ιδρυτές της λαϊκής αγοράς της Α’ Αθηνών», λέει. Ακολουθώντας τον από μικρός, ο κ. Τριανταφυλλόπουλος αγάπησε τη λαϊκή αγορά, τη ζωντάνια της, την επικοινωνία με τον κόσμο. Παρόλο που σπούδασε δημοσιογραφία και εργάστηκε για μερικά χρόνια σε γνωστές εφημερίδες και περιοδικά, αποφάσισε τελικά να ακολουθήσει τον δρόμο του πατέρα του και ξεκίνησε με τον δικό του πάγκο με μαναβική. Η ιδέα για τα τυροκομικά προϊόντα ήταν για χρόνια στο μυαλό του αλλά η πραγματοποίησή της δεν ήταν τόσο εύκολη. Ως Πρόεδρος του Σωματείου Επαγγελματιών Πωλητών Α’ Λαϊκής Αθηνών διεκδίκησε να μπουν τα τυροκομικά προϊόντα στις λαϊκές αγορές και τα κατάφερε. Από το 2017 πηγαίνει από λαϊκή σε λαϊκή με το ψυγείο του.
«Ξεκινώντας είχα την επιλογή είτε να πάρω ένα αυτοκινούμενο φορτηγό είτε να κατεβάζω ψυγεία-βιτρίνες, όπως και έκανα. Το προτίμησα παρόλο που είναι πιο κοστοβόρο γιατί ήθελα ο κόσμος να βλέπει τα πάντα, να μην υπάρχουν κρυφές γωνίες», λέει. Με το φορτηγό του κουβαλάει τα ψυγεία του και συνεργάζεται με επαγγελματίες της γειτονιάς για την παροχή ρεύματος: «Έχω γεννήτρια για περίπτωση ανάγκης, για backup, αλλά κανονικά παίρνω ρεύμα σε συνεννόηση με κοντινά μαγαζιά, με σπίτια… Σε αυτό, με εξαίρεση τον δήμαρχο της Γλυφάδας, δεν με βοήθησε καθόλου η πολιτεία όταν ζήτησα από τον δήμο να πάρω ρεύμα. Κανονικά αυτές οι υποδομές θα έπρεπε να είναι δεδομένες. Το καλοκαίρι με την πολλή ζέστη σταματάω, από τις 10 Ιουνίου, και ξαναξεκινάω 15 Σεπτεμβρίου», περιγράφει.
Κάποια από τα τυριά του έρχονται από μεγαλύτερους εμπόρους αλλά για αρκετά έχει συνάψει απευθείας συνεργασίες με τους παραγωγούς, με τους οποίους μιλάει κάθε εβδομάδα στο τηλέφωνο και ενημερώνεται. Εκείνοι του στέλνουν σε vacuum τα τυριά τους με μεταφορικές και αμέσως αποθηκεύονται στους ψυκτικούς θαλάμους του Αντζουλάτου στην αγορά του Ρέντη (πρόκειται για εταιρεία που εξειδικεύεται στην παραλαβή και τη συντήρηση τυροκομικών προϊόντων). Εκεί συντηρεί, καθαρίζει και γεμίζει ο ίδιος κάθε φορά τα ψυγεία του.
Έχει αρκετούς πελάτες που έρχονται και ξανάρχονται αλλά και πολλούς περαστικούς που σταματούν με ενδιαφέρον για να δοκιμάσουν και να αγοράσουν, μεταξύ άλλων, τη «φέτα» του Δημήτρη Δαράτου από την Κεφαλονιά, με γάλα από τα πρόβατα της αυτόχθονης φυλής Κάτσινο, που είναι ιδιαίτερα ιδιαίτερα πυκνό, λιπαρό και νόστιμο, αρσενικό και μαραθιώτικο από το τυροκομείο του Μπαμπούνη στην Νάξο, γαλατένιο ανθότυρο και ώριμη, ξηροκαρπάτη γραβιέρα από την Κρήτη… Τα πράγματα δεν ήταν έτσι από την αρχή όμως: «Από τον κόσμο στο ξεκίνημα υπήρχε μια καχυποψία, καθώς στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει να ψωνίζουμε αυτά τα προϊόντα στη λαϊκή. Η αρχή ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Τα 3-4 πρώτα χρόνια δεν πήγα ούτε ένα σεντ σπίτι μου. Όλοι μου έλεγαν ότι πρέπει να περιμένω για να κερδίσω την εμπιστοσύνη του κόσμου και είχαν δίκιο. Δεν άλλαξα αυτό που είχα στο μυαλό μου από την αρχή. Επέμεινα και τελικά αυτό ανταμείφθηκε», καταλήγει ο ίδιος.
Πού τον βρίσκουμε: Ο Αντώνης Τριανταφυλλόπουλος (Τ/6974-076.925) πηγαίνει κάθε εβδομάδα σε τέσσερις λαϊκές της Αθήνας: Τετάρτες στη Νέα Σμύρνη, τις Πέμπτες στη Γλυφάδα, τις Παρασκευές στην Ξενοκράτους, στο Κολωνάκι και τα Σάββατα στον Νέο Κόσμο.
Πηγή: Γαστρονόμος
