Τι θα λέγατε για μια ωραία καρμπονάρα; Ενα καλοχυλωμένο ριζότο; Ένα πιάτο ναπολιτάνικα κεφτεδάκια βουτηγμένα σε κόκκινη σάλτσα; Ένα μιλανέζικο οσομπούκο; Εχουμε μαζέψει πολλές συνταγές από τη γειτονική χώρα εδώ. Κι είναι όλες μία και μια.
Η ιταλική κουζίνα είναι μια κατεξοχήν κουζίνα των υλικών. Που βάζοντας πάνω από όλα την ισορροπία, τη σωστή αναλογία, κάνει τα απλά σπουδαία. Η cacio e pepe είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα: ζυμαρικά, τυρί, πιπέρι κι αυτό είναι όλο.
Με τα μακαρόνια αλ ντέντε και ένα ωραίο παλαιωμένο πεκορίνο είναι συγκλονιστική. Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο, κάθε περιοχή της γειτονικής χώρας έχει θαυμάσια φαγητά, δεμένα με το ντόπια υλικά, την τοπική ιστορία, τις παραδόσεις, τις συνήθειες, το modus vivendi.
Ο Umberto Eco το έχει περιγράψει εξαιρετικά την ποικιλομορφία της ιταλικής κουζίνας. Εχει γράψει ότι για να τη γνωρίσει κανείς πρέπει «να ανακαλύψει τις αβυσσαλέες διαφορές, όχι μόνο στη γλώσσα, αλλά και στο γούστο, στη νοοτροπία, την έμπνευση, την αίσθηση του χιούμορ, τη στάση απέναντι στον πόνο και στον θάνατο, την πολυλογία ή τη σιωπή, που χωρίζουν έναν Σικελό από έναν Πιεμοντέζο ή έναν Βενετσιάνο από έναν Σαρδηνό».
Παρακάτω θα βρείτε συνταγές από διάφορα μέρη της πατρίδας του. Κι αξίζει να τις φτιάξετε όλες. Τις φοκάτσιες, τα αραντσίνι και τα σουπλί, τις σούπες, όπως η πλούσια, χορταστική ribollita της Τοσκάνης, με φασόλια και λαχανικά, η οποία είναι ό,τι πρέπει για τις χειμωνιάτικες μέρες, και η stracciatella alla romana με ζωμό κοτόπουλου και αυγό χτυπητό με παρμεζάνα, το αρωματικό ριζότο αλά μιλανέζε που κιτρινίζει με κρόκο Κοζάνης κι ο μύθος λέει ότι οφείλει την ύπαρξή του σε μια φάρσα, τη φλογερή, κλασική αραμπιάτα, τα ζυμαρικά με φασόλια (pasta e fagioli) που κάνουν στην Καμπανία, τα οποία στην προκειμένη έχουν και μύδια για μπόνους.
Για όσους θέλουν κρέας, προτείνουμε τις πολπέτες (κεφτεδάκια δηλαδή) με λευκή ή κόκκινη σάλτσα, το κοτόπουλο κατσιατόρε, που φτιάχνεται με πολλούς τρόπους, τη μοσχομυριστή σαλτιμπόκα από τη Ρώμη (μοσχαρίσιες κοτολέτες, μαγειρεμένες στο τηγάνι με βούτυρο, προσούτο και φασκόμηλο) και το κατσικάκι με πατάτες, καυτερή πιπεριά και άφθονη ρίγανη και δεντρολίβανο, από τη νότια Ιταλία αυτό.
Πηγή: Γαστρονόμος
