Ενα κυριακάτικο πρωί, λίγο πριν από το μεσημέρι, βρισκόμαστε στα Εξάρχεια, στο σπίτι της Μαργαρίτας Σολοβιόβα, σεφ που διοργανώνει ιδιαίτερα και ατμοσφαιρικά supper club στην Αθήνα. Μας έχει καλέσει για «αργοπορημένο πρωινό», όπως πρέπει να είναι τα πρωινά της Κυριακής, το οποίο τελικά εξελίσσεται σε μικρή γιορτή.
Στην κουζίνα ο Μάρκος Πρίφτης, bartender και ιδιοκτήτης του Ham on Rye, με το πονηρό του χαμόγελο ανακατεύει ένα Bloody Mary, αντικαθιστώντας τη βότκα με τσίπουρο. «Δίνει άλλη ένταση», λέει, καθώς μας σερβίρει ένα ποτήρι γεμάτο φρεσκάδα και αναπάντεχους συνδυασμούς.
Η κουβέντα πάει από το ένα θέμα στο άλλο. Ο Μπρούνο Πέτσια, αρτοποιός και συνιδιοκτήτης του Black Salami, μιλάει με ενθουσιασμό για το σερραϊκό λουκάνικο Τζουμαγιάς – «είναι το βασικό υλικό σε μία από τις πίτσες μου στη Valtezianna 2, τη νέα πιτσαρία μου», εξηγεί.
Στη γωνία, η Μαρίνα Χρονά, σεφ και ιδιοκτήτρια του Ρίνι, μας διηγείται ιστορίες από το νέο μαγαζί που ανοίγει και αυτή την εποχή ανακαινίζει. «Ξήλωσα δύο στρώσεις πατώματος για να αναδείξω την αρχική μορφή του χώρου, ένα πανέμορφο μωσαϊκό», λέει, προσθέτοντας με νόημα: «Κάθε χώρος έχει τις ιστορίες του, και αυτές θέλω να φανερώσω. Η Αθήνα έχει απίστευτα κτίρια που δυστυχώς κακοποιούνται».
Η Βασιλική Καϊλή, σεφ στο Black Salami, είχε προνοήσει για όλα. Με υπομονή και μαεστρία ετοίμασε ξινό τραχανά με φέτα, ενώ δίπλα της ο Αντώνης Καζάκος, αρτοποιός και αυτός, το δεύτερο μισό του Black Salami, η ψυχή της παρέας, γεμίζει την ατμόσφαιρα αισιοδοξία: «Το 2025 θα είναι η χρονιά μας!», λέει γελώντας και αποφορτίζοντας κάθε βαριά σκέψη.
Η Μαργαρίτα, ανάμεσα σε ετοιμασίες και κεράσματα, μας προσφέρει ένα τυρί από το Καζακστάν, όπου γεννήθηκε. «Θα είναι το κεντρικό στοιχείο του επόμενου supper club», λέει με μια σπιρτάδα στο βλέμμα. Το τραπέζι, λιτό και φιλόξενο, γεμίζει με σπιτικές λιχουδιές: καγιανάς με μπούκοβο, αυγά με χωριάτικο λουκάνικο, πράσα και κεφίρ, αέρινες τηγανίτες γεμιστές με φέτα και ρακή, μπαμπάτσικες αυγοφέτες με καραμελωμένα αχλάδια, ένα ζουμερό και μοσχομύριστο κέικ πορτοκαλιού, αλλά και μια χορταστική, ζεστή πουτίγκα ψωμιού και ένα χατσαπούρι α λα ελληνικά!
Το μεσημέρι κοντεύει να τελειώσει, αλλά η ενέργειά του παραμένει ζωντανή. Η Μαργαρίτα μαζεύει τα πιάτα στον πάγκο και μας καλεί στο μπαλκόνι για ένα τελευταίο τσάι. Στο βάθος ο Λυκαβηττός, σε χειμωνιάτικο σκηνικό, ένα σπίτι γεμάτο ζωή, φίλοι, γέλια, ιστορίες και η νέα χρονιά μπροστά μας.
Ηπιαμε και τσάι, κατά την παράδοση της Κεντρικής Ασίας
Στην Κεντρική Ασία, σε χώρες όπως το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν, η Κιργιζία, το Τουρκμενιστάν και το Τατζικιστάν, το σερβίρισμα του τσαγιού μετά από ένα γεύμα δεν είναι μια τυπική διαδικασία σερβιρίσματος ενός ροφήματος, αλλά μια στιγμή σύνδεσης και χαλάρωσης.
Αποτελεί δε αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής ζωής και ιδιαίτερα της φιλοξενίας. Η παράδοση απαιτεί το καυτό ρόφημα να συνοδεύεται με διάφορα γλυκά και ξηρούς καρπούς, κάτι που μπορούμε να κάνουμε και στο τέλος ενός brunch, συμπληρώνοντας με αποξηραμένα φρούτα, μπισκότα και καλής ποιότητας σοκολάτες και σοκολατάκια.
Πηγή: Γαστρονόμος
