Η ομάδα των Nomade et Sauvage άναψε τις μασίνες της κι η χριστουγεννιάτικη κροθόπιτα μπήκε στον φούρνο. Στα 1.750 μ. υψόμετρο τα μαγειρέματα της γιορτής είναι λιτά, τραχιά και τα νοστιμίζει ο παγωμένος βουνίσιος αέρας.
Η ιδέα να μαγειρέψουμε ένα ωραίο χειμωνιάτικο γεύμα με γιορτινή ατμόσφαιρα ψηλά, πάνω σε ένα ορεινό καταφύγιο, ήταν της συναδέλφου Χριστίνας Τζιάλλα και με γέμισε ενθουσιασμό.
Oταν άρχισα να αναζητώ καταφύγια κατά μήκος της Πίνδου, το βλέμμα έπεσε πάνω στο διώροφο κτίσμα στις πλαγιές του Σμόλικα, του δεύτερου ψηλότερου βουνού μετά τον Ολυμπο και του ψηλότερου της οροσειράς. Χτισμένο με γκρίζα ντόπια πέτρα, με καμάρα στην είσοδο και γαντζωμένο σε μια τρομερά απότομη πλαγιά, κυκλωμένο από ρόμπολα, δεν το σκέφτηκα καν. «Εδώ είμαστε!» σκέφτηκα και ξεκίνησα αμέσως τα τηλεφωνήματα.
Ο νεαρός που με τόση ευγένεια δέχτηκε όχι μόνο να υποδεχτεί μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων εκεί, αλλά και πρότεινε να ψήσει μια ωραία προβατίνα στον ξυλόφουρνο για να συμπληρώσει το τραπέζι που είχαμε κατά νου να στήσουμε, ήταν ο Μιχάλης Μπέης, υπεύθυνος διαχείρισης του καταφυγίου. Εκτίμησα ακόμη περισσότερο την ευγένειά του όταν μας ενημέρωσε ότι θα μας φιλοξενούσε στα δωμάτια του καταφυγίου και, μαζί με τη μητέρα του Ιωάννα και την αδερφή του Ελενα, που από κοινού έχουν αναλάβει την ευθύνη του καταφυγίου, θα έβαζαν ένα χεράκι στις ετοιμασίες και στα μαγειρέματα.
Μυηθείτε σε όλη την εορταστική γευστική αυτή εμπειρία στον Γαστρονόμο.
