Λίγα πράγματα λειτουργούν πιο άμεσα ως χάδι στην ψυχή μου από το να έχω μπροστά μου τη λίστα με τις προθεσμίες της ημέρας, να στέλνω μήνυμα στο group chat «ποτό το βράδυ;» και να ακολουθούν δύο εμφατικά ΝΑΙ από τις φίλες μου. Η επιβεβαίωση ότι δεν είμαστε μόνες είναι αρκετή για να μας δώσει κίνητρο μέχρι τις 7 το απόγευμα, οπότε και επικοινωνούμε ξανά για την ώρα και την μπάρα συνάντησης. «Bonnot κατά τις 9;» – δύο καρδούλες στο μήνυμά μου και δύο ώρες μακριά από την πρώτη γουλιά ενός Gin & Tonic με τόσες φυσαλίδες που είναι σαν να ψεκάζεις το πρόσωπό σου με ιαματικό νερό. «Το μόνο βέβαιο σε αυτό τον κόσμο είναι ο θάνατος και οι φόροι» είχε πει ο Benjamin Franklin. Με κίνδυνο να διαπράττω ύβρη απέναντι στη μεγάλη φιγούρα του Διαφωτισμού, θα προσθέσω κάτι ακόμα, ορμώμενη από την πολυετή εμπειρία μου στην απόλαυση: είναι βέβαιο πως ένα μπαρ με σωστό Gin & Tonic και σωστό Dry Martini θα είναι καλό και το Bonnot είναι μία neon βεβαιότητα στον αχανή νυχτερινό αθηναϊκό χάρτη.
 |
 |
Φτάνω πρώτη και ο Γιάννης πίσω από την μπάρα δεν με ρωτάει «Το γνωστό;», γιατί ξέρει ότι υπάρχουν μέρες που αντί για Gin & Tonic χρειάζομαι ένα Dry Martini ή ένα Negroni για να επιταχύνουν την αποσυμπίεση και να λειάνουν το έδαφος για κάτι πιο ανάλαφρο. Το Dry Martini που μου σερβίρει είναι τόσο παγωμένο που θα μπορούσα να γράψω πάνω στο θαμπό ποτήρι κάτι χαριτωμένα εφήμερο, όπως κάναμε ως ανέμελοι έφηβοι στα παγωμένα παράθυρα αυτοκινήτων.
Τον πάγο διαδέχεται η ζεστή αγκαλιά της Εύας και της Ειρήνης που έρχονται αποφασισμένες να τιμήσουν τις σταθερές μας, παραγγέλνοντας το Gin & Tonic του Bonnot, που έχω πιστοποιήσει με την custom σφραγίδα μου ως ένα από τα καλύτερα G&T της πόλης. Εγώ έχω φάει και τη δεύτερη ελιά του Dry Martini μου –την πρώτη την τρως μετά την πρώτη γουλιά, τη δεύτερη μετά την τελευταία, όλοι το ξέρουν αυτό– αλλά επιθυμώ μία ανατροπή. «Θέλεις ένα Popstar; Έχουμε πατήσει στο κλασικό Porn Star Martini για μία παραλλαγή με στόχο την απενοχοποίηση σε οτιδήποτε σνομπάρεται ως ποπ. Δεν χρειάζεται η λέξη guilty μπροστά από το pleasures», μου λέει ο Γιάννης και λίγο αργότερα κρατάω ένα ποτήρι που αναβλύζει κίτρινο φως – δεν εννοούσε αυτό ο Ελύτης όταν έγραφε «τη νύχτα που είναι μόνο νύχτα δεν την ξέρω πια» στο ποίημα «Ήλιος ο Πρώτος», αλλά αυτός ο στίχος εκφράζει την ευγνωμοσύνη μου για ό,τι γεμίζει με θερμό φως τις λίγο πιο σκοτεινές μέρες μας.
 |
 |
Μετά το απαραίτητο catch-up για όσα έχουν συμβεί τα τελευταία 24ωρα και ήταν αδύνατο να σχολιαστούν στο group chat με κάτι περισσότερο από gifs για την τρέχουσα ψυχολογική μας κατάσταση, αφήνομαι στην αγαπημένη μου συνήθεια να εστιάζω κάθε φορά σε διαφορετικό κομμάτι του mural του street artist Sdeviano, το οποίο κοσμεί τον τοίχο πίσω από την μπάρα και αφηγείται αφαιρετικά την ιστορία της γαλλικής αναρχικής συμμορίας bande à Bonnot, που έδρασε κατά τη διάρκεια της Belle Époque και αποτέλεσε έμπνευση για το όνομα του μπαρ. Την περισυλλογή μου διακόπτει ο Γιάννης, που ξέρει και ότι υπάρχουν μέρες για σφηνάκια τεκίλα και άλλες για σφηνάκια – πρόκληση στη γευστική παλέτα, όπως ένα σφηνάκι Agricole ρούμι. Κάθε γουλιά από το «αγροτικό» ρούμι της Μαρτινίκας με συγκινεί, γιατί το μυαλό μου γεμίζει με εικόνες από το χώμα που έθρεψε και τα χέρια που έκοψαν τα ζουμερά ζαχαροκάλαμα για να μας χαρίσουν ένα ατίθασο νέκταρ.
Στο Bonnot ικανοποιείται η περιέργειά μου για τις καινοτόμες τεχνικές στα cocktails, τις γεύσεις του κόσμου, τις ζωές των φίλων μου, αλλά και κάποιων που επαναστάτησαν κόντρα στο σύστημα, όπως μία γαλλική συμμορία. Το πιο επαναστατικό στοιχείο, όμως, του Bonnot, είναι ο σεβασμός και η ευγένεια απέναντι σε όσους αγαπούν τα μπαρ και τα νόστιμα ποτά. Όπως είπε πρόσφατα και η Diane von Furstenberg στο συνέδριο της Vogue Greece, «σε μία περίοδο που όλα γύρω μας είναι τόσο σκοτεινά, ας κάνουμε την ευγένεια σέξι».
Πηγή: Γαστρονόμος
