Ο θρησκευτικός διχασμός και η μισαλλοδοξία που επικράτησε στην Ευρώπη στα τέλη του 16ου και στις αρχές του 17ου αιώνα είχαν ως αποτέλεσμα την έκρηξη του Τριακονταετούς Πολέμου, μιας σύγκρουσης στη διάρκεια της οποίας οι μισθοφορικοί στρατοί των αντιμαχόμενων στρατοπέδων έσπειραν τον όλεθρο στα γερμανικά κράτη. Οι περισσότερες από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής ενεπλάκησαν στον πόλεμο. Η συνθήκη ειρήνης που υπογράφτηκε στη Βεστφαλία το 1648 επέβαλε έναν εδαφικό και θρησκευτικό συμβιβασμό στην Ευρώπη, ο οποίος διήρκεσε για περισσότερο από έναν αιώνα.
Οι εχθροπραξίες ξεκίνησαν το 1618 στην Πράγα με αφορμή τον ξεσηκωμό των προτεσταντών της Βοημίας εναντίον όχι μόνο της Καθολικής Εκκλησίας αλλά και της δυναστείας των Αψβούργων, τα μέλη της οποίας κατείχαν τα ηνία της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του γερμανικού έθνους. Οι στασιαστές έφτασαν έξω από τα τείχη της Βιέννης το 1619, δεν κατάφεραν, όμως, να εκπορθήσουν την αυστριακή πρωτεύουσα. Ως απάντηση, οι καθολικοί κατάφεραν να συγκεντρώσουν στρατό τριάντα χιλιάδων περίπου ανδρών και κατευθύνθηκαν προς τη βάση των στασιαστών στην Πράγα. Τα στρατεύματα των καθολικών επικράτησαν των αντιπάλων τους στη μάχη του Λευκού Ορους αποκτώντας με αυτόν τον τρόπο την πρωτοβουλία των κινήσεων στο πεδίο.
Παράλληλα, νέα πολεμικά μέτωπα άνοιξαν στη Δυτική Ευρώπη όταν οι Ισπανοί συγκρούστηκαν με ολλανδικά στρατεύματα στη Ρηνανία, το 1622. Ο ηγέτης των προτεσταντών, εκλέκτορας του Παλατινάτου και πιστός στο δόγμα του Καλβίνου, Φρειδερίκος, εναπόθεσε τις ελπίδες του στην εμπλοκή των Αγγλων και των Σκανδιναβών στον θρησκευτικό πόλεμο.
Οι Δανοί ηττήθηκαν το 1626 από τα καθολικά στρατεύματα του αυτοκράτορα Φερδινάνδου.
Η Δανία εισήλθε στον πόλεμο το 1625, ευρισκόμενη υπό την καθοδήγηση του φιλόδοξου βασιλέα Χριστιανού Δ΄, ο οποίος επεδίωκε να ενισχύσει την επιρροή του στον βορειογερμανικό χώρο. Στόχος του ήταν να αποκτήσει τον έλεγχο των ποταμών και των πόλεων της Βόρειας Γερμανίας συμβάλλοντας στην κυριαρχία των Δανών εμπόρων στην περιοχή. Παρά τα οικονομικά κίνητρά του, ο Χριστιανός θεωρούσε καθήκον του να προστατέψει τους προτεστάντες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από την απειλή των καθολικών. Στην πολεμική του προσπάθεια στάθηκαν αρωγοί οι Αγγλοι και οι Ολλανδοί, στέλνοντας χρήματα και χιλιάδες άνδρες να συνδράμουν τον δανικό στρατό.
Οι Δανοί, ωστόσο, ηττήθηκαν το 1626 από τα καθολικά στρατεύματα του αυτοκράτορα Φερδινάνδου, τα οποία στη συνέχεια εισήλθαν στη χερσόνησο της Γιουτλάνδης σκορπίζοντας τον όλεθρο σε δανικά εδάφη. Βλέποντας το αδιέξοδο της περαιτέρω ανάμειξής του στον πόλεμο και επιθυμώντας να δώσει τέλος στη λεηλασία της χώρας του από τα αυτοκρατορικά στρατεύματα, ο Χριστιανός αναζήτησε τον τερματισμό των εχθροπραξιών. Οι διαπραγματεύσεις διεξήχθησαν στη χανσεατική πόλη Λύμπεκ στα παράλια της Βαλτικής. Βάσει της συνθήκης, την οποία υπέγραψε ο Χριστιανός Δ΄ στις 22 Μαΐου 1629, η Δανία υποχρεώθηκε να αποσύρει οριστικά τα στρατεύματά της από τα γερμανικά εδάφη και να σταματήσει να εμπλέκεται στις υποθέσεις της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Επρόκειτο για ισχυρό πλήγμα στο κύρος της Δανίας, η οποία παρέμεινε απούσα από τις σημαντικές πολιτικές εξελίξεις έως και τον 19ο αιώνα.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
