Μία από τις μεγαλύτερες ιταλικές ποδοσφαιρικές ομάδες του πρώτου μισού του 20ού αιώνα ήταν αναμφίβολα η ομάδα της Τορίνο, η «Grande Torino», της δεκαετίας του 1940. Παρά τις δυσμενείς για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου συνθήκες, που επικρατούσαν στην ηττημένη και σε μεγάλο βαθμό κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ιταλία, η Τορίνο κατάφερε όχι μόνο να κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα, αλλά και να προσφέρει πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της εποχής θέαμα. Ωστόσο, η εκπληκτική πορεία της προς την κατάκτηση περισσότερων τίτλων σταμάτησε ξαφνικά και άδοξα, όταν όλοι οι ποδοσφαιριστές και το προπονητικό επιτελείο της ομάδας σκοτώθηκαν σε αεροπορικό δυστύχημα στις 4 Μαΐου 1949.
Στις αρχές Μαΐου του 1949, η ομάδα της «Μεγάλης Τορίνο» ταξίδεψε στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας, για να δώσει φιλικό αγώνα εναντίον της Μπενφίκα. Ο αγώνας πραγματοποιήθηκε προς τιμήν του αρχηγού της πορτογαλικής ομάδας Φρανσίσκο Φερέιρα, ο οποίος αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Επιθυμία του ήταν να αντιμετωπίσει στον τελευταίο ποδοσφαιρικό του αγώνα τον φίλο του Βαλεντίνο Μάτσολα, ένα από τα κορυφαία «δεκάρια» της ιστορίας του ποδοσφαίρου. Ο αγώνας διεξήχθη στις 3 Μαΐου και η Μπενφίκα επικράτησε με σκορ 4-3.
Η προσέγγιση του αεροδρομίου του Τορίνο χρειαζόταν ιδιαίτερη προσοχή, καθότι η πόλη περιβάλλεται από ψηλά βουνά και λόφους.
Το πρωί της Τετάρτης 4 Μαΐου, οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές της Τορίνο επιβιβάστηκαν στο τρικινητήριο αεροσκάφος Fiat G.212 της εταιρείας Avio Linee Italiane, με προορισμό πρώτα τη Βαρκελώνη και στη συνέχεια την πόλη του Τορίνο. Παρότι ήταν Μάιος, στην πρωτεύουσα του Πεδεμοντίου επικρατούσαν καιρικές συνθήκες που θύμιζαν χειμώνα. Πυκνή ομίχλη είχε καλύψει την πόλη, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την ορατότητα πέρα από τα 40 μέτρα. Οι ισχυροί νοτιοδυτικοί άνεμοι επέτειναν τη δυσκολία προσέγγισης του αεροδρομίου της πόλης. Ούτως ή άλλως, η προσέγγιση του αεροδρομίου του Τορίνο χρειαζόταν ιδιαίτερη προσοχή, καθότι η πόλη περιβάλλεται από ψηλά βουνά και λόφους.
Καθώς πλησίαζε στην πόλη, ο πιλότος του αεροσκάφους το κατέβασε πιο χαμηλά εμπιστευόμενος τις ενδείξεις των συστημάτων, εξαιτίας της σχεδόν μηδαμινής ορατότητας. Πιστεύοντας ότι βρισκόταν σε υψόμετρο 2.000 μέτρων, ο πιλότος πραγματοποίησε έναν ελιγμό στρίβοντας αριστερά, ευρισκόμενος στα ανατολικά της πόλης, προκειμένου να προσεγγίσει τον αεροδιάδρομο από τον βορρά. Το πραγματικό υψόμετρο στο οποίο πετούσε το αεροσκάφος ήταν όμως μόλις 600 μέτρα.
Το αεροσκάφος προσέκρουσε στο ανάχωμα της εκκλησίας με ταχύτητα 180 χλμ./ώρα.
Στα βορειοανατολικά του Τορίνο βρίσκεται ο λόφος της Σουπέργκα, στην κορυφή του οποίου είναι χτισμένη μια μεγαλοπρεπής βασιλική. Στο εσωτερικό της εκθαμβωτικής εκκλησίας είναι θαμμένα πολλά από τα μέλη του βασιλικού οίκου της Σαβοΐας. Το ύψος του λόφου αγγίζει τα 672 μέτρα.
Αφού πραγματοποίησε τον ελιγμό προς τα αριστερά, το αεροσκάφος που μετέφερε την ομάδα της Τορίνο προσέκρουσε στο ανάχωμα της εκκλησίας με ταχύτητα 180 χλμ./ώρα. Κανένας από τους 31 επιβαίνοντες του σκάφους δεν επέζησε της σύγκρουσης. Επρόκειτο για μια μεγάλη τραγωδία όχι μόνο για την πόλη του Τορίνο αλλά και για όλη την Ιταλία, η οποία καμάρωνε ειλικρινά για την πορεία της ομάδας μετά τον πόλεμο. Ο βασικός κορμός της Εθνικής Ομάδας της Ιταλίας, άλλωστε, αποτελείτο από παίχτες της Τορίνο. Στην κηδεία των θυμάτων του δυστυχήματος, η οποία πραγματοποιήθηκε την επόμενη ημέρα στον καθεδρικό ναό της πόλης, συγκεντρώθηκαν περίπου 600.000 άνθρωποι, θέλοντας να δώσουν τον ύστατο αποχαιρετισμό στους παίχτες και το προπονητικό επιτελείο της ομάδας.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
