Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το νέο Σύνταγμα ήταν ένα μείζον ζήτημα για την Ιαπωνία. Μετά την ψήφισή του, τον Νοέμβριο του 1946, χρειάστηκε να θεσπιστούν ή να αναθεωρηθούν διάφοροι νόμοι. Για παράδειγμα, θεσπίστηκε νέος νόμος που αφορούσε την αυτοκρατορική οικογένεια, καθώς και άλλοι, μεταξύ των οποίων, ο νόμος περί Δίαιτας (Βουλής), ο νόμος περί υπουργικού συμβουλίου, ο νόμος περί οργάνωσης των δικαστηρίων και ο νόμος για την τοπική αυτονομία. Ταυτόχρονα, ο Ποινικός Κώδικας, ο Αστικός Κώδικας και άλλοι νόμοι αναθεωρήθηκαν επίσης για να ευθυγραμμιστούν με το νέο Σύνταγμα.
Οι Ιάπωνες πίστευαν ότι οι αλλαγές που έρχονταν θα έπρεπε να γίνουν εις βάθος κατανοητές από τους απλούς πολίτες. Ετσι, την 1η Δεκεμβρίου 1946, λίγο μετά την ψήφιση του Συντάγματος, ιδρύθηκε η «Κοινωνία Εκλαΐκευσης του Συντάγματος» στην Αυτοκρατορική Δίαιτα γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Μέλη της ήταν βουλευτές αλλά και σημαντικοί μελετητές, δημοσιογράφοι και σχολιαστές ως σύμβουλοι. Πραγματοποιήθηκε μια εκστρατεία με ποικίλες μορφές, με στόχο την ενημέρωση των πολιτών στο νέο Σύνταγμα. Συγκεκριμένα, επιστρατεύτηκαν νομικοί για την εκπαίδευση δημόσιων υπαλλήλων ενδιάμεσης βαθμίδας, τόσο στην κεντρική όσο και στην τοπική αυτοδιοίκηση, πραγματοποιήθηκαν δημόσιες διαλέξεις σε όλη τη χώρα, δημοσιεύθηκαν επεξηγήσεις του Συντάγματος και συγκεντρώθηκαν δοκίμια πάνω σε αυτό τα οποία είχαν ξεχωρίσει.
Ταυτόχρονα, όμως, το ζήτημα του νέου Συντάγματος είχε απασχολήσει και την Επιτροπή Απω Ανατολής, κορυφαία υπηρεσία λήψης στρατηγικών αποφάσεων των συμμαχικών δυνάμεων σχετικά με τη διαχείριση της κατοχής της Ιαπωνίας. Το βασικό ζήτημα για εκείνη ήταν ότι δεν μπορούσε να γίνει εύκολα αποδεκτό πως οι συζητήσεις για το νέο Σύνταγμα είχαν διεξαχθεί στο πλαίσιο της Αυτοκρατορικής Δίαιτας. Η Επιτροπή το αποδεχόταν επί της αρχής, αλλά με την προϋπόθεση ότι το Σύνταγμα θα αναθεωρούνταν μετά την ψήφισή του. Ωστόσο, αυτός ο πολιτικός σχεδιασμός δεν ανακοινώθηκε έγκαιρα στους Ιάπωνες. Μόλις τον Ιανουάριο του 1947, ο στρατάρχης Ντάγκλας Μακάρθουρ, διοικητής της υπό κατοχή Ιαπωνίας μετά τη λήξη του πολέμου, ενημέρωσε με επιστολή του τον πρωθυπουργό Σιγκέρου Γιοσίντα. Σύντομα, όμως, ο σχεδιασμός αυτός, που προέβλεπε αναθεώρηση του Συντάγματος το 1949, εγκαταλείφθηκε.
Πλέον, ο αυτοκράτορας αποτελούσε σύμβολο του κράτους και της ένωσης του λαού, χωρίς κάποια ουσιαστική εξουσία.
Το νέο Σύνταγμα άλλαξε τη σχέση μεταξύ κράτους και κοινωνίας εισάγοντας τη λαϊκή κυριαρχία. Πλέον, ο αυτοκράτορας αποτελούσε σύμβολο του κράτους και της ένωσης του λαού, δεν είχε όμως κάποια ουσιαστική εξουσία. Οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις δε σε μια σειρά τομείς ήταν αναμορφωτικές, θέτοντας τον στρατό υπό πολιτικό έλεγχο και καθιερώνοντας νέα δικαιώματα για τις γυναίκες. Στις 25 Απριλίου 1947 έγιναν οι 23ες γενικές εκλογές για τη Βουλή των Αντιπροσώπων, ώστε να δημιουργηθεί η πρώτη Δίαιτα σύμφωνα με το νέο Σύνταγμα, ενώ οι πρώτες τακτικές εκλογές για τη Γερουσία είχαν πραγματοποιηθεί πέντε μέρες νωρίτερα.
Επίσημα, το νέο Σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ στις 3 Μαΐου 1947. Την ίδια ημέρα, πραγματοποιήθηκε γιορτή στην πλατεία μπροστά από το αυτοκρατορικό παλάτι και εκφωνήθηκαν ομιλίες σε ολόκληρη την ιαπωνική επικράτεια. Στις 24 Μαΐου, την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Τέτσου Καταγιάμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αντικαθιστώντας το προηγούμενο υπουργικό συμβούλιο με επικεφαλής τον Σιγκέρου Γιοσίντα. Η τελετή έναρξης της πρώτης συνόδου πραγματοποιήθηκε στη Γερουσία στις 23 Ιουνίου 1947. Και επίσημα πια, η Ιαπωνία είχε αλλάξει σελίδα.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
