Ο Σίγκμουντ Φρόιτ αποτελεί μια από τις πιο επιδραστικές προσωπικότητες στην επιστήμη της Ψυχολογίας. Γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1856 στην κωμόπολη Πρίμπορ της Μοραβίας, τμήμα τότε της Αυστριακής Αυτοκρατορίας. Γονείς του ήταν ο έμπορος μαλλιού Γιάκομπ Φρόιντ και η Αμαλί Νόθανσον. Τέσσερα χρόνια μετά τη γέννηση του Σίγκμουντ, η οικογένειά του μετακόμισε πρώτα στη Λειψία και στη συνέχεια στη Βιέννη, πόλη στην οποία ο ίδιος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Το 1873 εγγράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης, ακολουθώντας την επιθυμία του να γίνει γιατρός. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, έδειξε ξεχωριστό ενδιαφέρον για τη Νευρολογία, στην οποία και ειδικεύτηκε πραγματοποιώντας διδακτορική διατριβή. Ελαβε το διδακτορικό του δίπλωμα με άριστα το 1881 και τέσσερα χρόνια αργότερα εξελέγη υφηγητής Νευροπαθολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο. Στην πορεία της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας ο Φρόιντ ανακάλυψε το ενδιαφέρον του για τη μελέτη του ψυχισμού του ανθρώπου. Από κοινού με τον Γιόζεφ Μπρόιερ, δημοσίευσαν το 1895 τις «Μελέτες περί της Υστερίας», που θεωρείται ότι εισήγαγαν τη μέθοδο της Ψυχανάλυσης.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον για τις θεωρίες του Φρόιντ επέδειξε το προσωπικό της ψυχιατρικής κλινικής της Ζυρίχης.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα, οι θεωρίες του Φρόιντ έλκυσαν το ενδιαφέρον πολλών ψυχιάτρων, οι οποίοι άρχισαν να τις εφαρμόζουν στους ασθενείς τους. Ξεχωριστό ενδιαφέρον για τις θεωρίες του Φρόιντ επέδειξε το προσωπικό της ψυχιατρικής κλινικής της Ζυρίχης, επικεφαλής της οποίας ήταν ο καθηγητής Ευγένιος Μπλόιλερ. Στην κλινική εργαζόταν και ο Καρλ Γιουνγκ, ο οποίος από τον Απρίλιο του 1906 άρχισε να αλληλογραφεί με τον Φρόιντ, με αντικείμενο συζήτησης τις θεωρίες του τελευταίου επί της Ψυχανάλυσης.
Την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Φρόιντ απομονώθηκε από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα, η οποία είχε αρχίσει να θαυμάζει το έργο του. Στις 24 Απριλίου 1923, εξέδωσε στα γερμανικά τη νέα του μελέτη με τίτλο Το Εγώ και το Αυτό (Das Ich und das Es), στην οποία παρουσίασε μια πιο ώριμη και εξελιγμένη εκδοχή της ψυχαναλυτικής θεωρίας του. Ο Φρόιντ ανέπτυξε τη θεωρία για το πώς λειτουργεί η ανθρώπινη ψυχολογία. Κατά τον ίδιο, το Αυτό αποτελεί το πιο πρωτόγονο και ασυνείδητο μέρος της ψυχής, ελέγχεται από το ένστικτο της επιβίωσης και της ηδονής και δεν υπόκειται σε ηθικούς ή κοινωνικούς περιορισμούς. Αντιθέτως, το Εγώ είναι η συνειδητή και πραγματιστική διάσταση της προσωπικότητας, που προσπαθεί να μεσολαβήσει μεταξύ των παρορμήσεων του Αυτού και των κοινωνικών κανόνων. Οσον αφορά το Υπερεγώ, αναπτύσσεται μέσα από την εσωτερίκευση των ηθικών αξιών και κανόνων που έλαβε κάποιος από τους γονείς του και την κοινωνία και λειτουργεί ως η ηθική συνείδηση του ατόμου.
Λίγο καιρό μετά τη δημοσίευση της ρηξικέλευθης μελέτης του, ο Φρόιντ υπεβλήθη σε εγχείρηση για την αφαίρεση όγκου στη στοματική κοιλότητα. Το 1938, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Βιέννη και να μεταναστεύσει στο Λονδίνο. Οντας Εβραίος ο ίδιος, κινδύνευε να συλληφθεί από το ναζιστικό καθεστώς. Σχεδόν έναν χρόνο μετά την εγκατάστασή του στο Λονδίνο, τον Σεπτέμβριο του 1939, ο Φρόιντ έφυγε από τη ζωή. Επειτα από επιθυμία του ίδιου, η σορός του αποτεφρώθηκε και η τέφρα του φυλάχθηκε σε μια αρχαιοελληνική υδρία.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
