Το 1603, ο Ιάκωβος ΣΤ΄ της Σκωτίας ανήλθε στον αγγλικό θρόνο ως Ιάκωβος Α΄, διαδεχόμενος την Ελισάβετ Α΄. Με αυτόν τον τρόπο, τα βασίλεια της Σκωτίας και της Αγγλίας ενώθηκαν υπό έναν μονάρχη, σε μια προσωπική-δυναστική ένωση γνωστή ως Ενωση των Στεμμάτων. Παρότι οι δύο χώρες παρέμειναν ξεχωριστές, με δικούς τους νόμους και κοινοβούλια, η άνοδος του Ιάκωβου στον θρόνο ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τη μελλοντική ένωση της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Ιάκωβος ήταν γιος της Μαρίας, βασίλισσας των Σκώτων, και του Ερρίκου Στιούαρτ, λόρδου Ντάρνλεϊ. Ανέβηκε στον σκωτσέζικο θρόνο το 1567, σε ηλικία μόλις ενός έτους, μετά την αναγκαστική παραίτηση της μητέρας του. Ως απόγονος της δυναστείας των Τυδώρ μέσω της γιαγιάς του, Μαργαρίτας Τυδώρ (αδελφής του Ερρίκου Η΄), είχε ισχυρό κληρονομικό δικαίωμα στον αγγλικό θρόνο. Η διαδοχή του έγινε ομαλά, καθώς η Ελισάβετ Α΄ πέθανε χωρίς απογόνους και οι Αγγλοι ευγενείς τον αναγνώρισαν ως τον νόμιμο διάδοχο.
Ο Ιάκωβος προσπάθησε να επιβάλει τον τίτλο «Βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας», όμως επίσημα, τα δύο βασίλεια παρέμειναν ξεχωριστά μέχρι το 1707.
Παρότι ο Ιάκωβος επιθυμούσε να ενώσει πλήρως την Αγγλία και τη Σκωτία σε ένα ενιαίο βασίλειο, το αγγλικό κοινοβούλιο αντέδρασε έντονα, αρνούμενο να δεχθεί αλλαγές που θα μείωναν την ανεξαρτησία της Αγγλίας. Ο ίδιος προσπάθησε να επιβάλει τον τίτλο «Βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας», όμως επίσημα, τα δύο βασίλεια παρέμειναν ξεχωριστά μέχρι το 1707, όταν ψηφίστηκε η Πράξη της Ενωσης.
Η βασιλεία του Ιάκωβου Α΄ στην Αγγλία χαρακτηρίστηκε από σημαντικές προκλήσεις και γεγονότα. Μια από τις πιο γνωστές συνωμοσίες εναντίον του ήταν η Συνωμοσία της Πυρίτιδας του 1605, κατά την οποία μια ομάδα καθολικών εξτρεμιστών, με επικεφαλής τον Γκάι Φοκς, προσπάθησε να ανατινάξει το Κοινοβούλιο και να δολοφονήσει τον βασιλιά. Η αποτυχία της συνωμοσίας οδήγησε σε αυστηρότερα μέτρα κατά των καθολικών στην Αγγλία.
Ενα από τα πιο διαχρονικά επιτεύγματα της βασιλείας του ήταν η μετάφραση της Αγίας Γραφής στην αγγλική γλώσσα, γνωστή ως King James Bible (1611). Αυτή η μετάφραση έγινε η πιο διαδεδομένη και χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα από πολλές προτεσταντικές εκκλησίες.
Οι εντάσεις μεταξύ βασιλιά και κοινοβουλίου κλιμακώθηκαν και το 1642 ξέσπασε ο Αγγλικός Εμφύλιος Πόλεμος.
Αν και ο Ιάκωβος είχε σημαντικές γνώσεις και ήταν ένας διανοούμενος της εποχής, οι σχέσεις του με το αγγλικό κοινοβούλιο ήταν τεταμένες. Πίστευε στη θεία εξουσία των βασιλέων και θεωρούσε ότι δεν έπρεπε να περιορίζεται από το κοινοβούλιο. Αυτή η στάση του δημιούργησε έντονες διαμάχες, καθώς το κοινοβούλιο επιθυμούσε μεγαλύτερο έλεγχο στη διακυβέρνηση και στη φορολογία.
Οι πολιτικές του Ιάκωβου Α΄, αν και δεν οδήγησαν άμεσα σε σύγκρουση, άφησαν μια κληρονομιά αυταρχικής διακυβέρνησης την οποία συνέχισε ο γιος του, Κάρολος Α΄. Οι εντάσεις μεταξύ βασιλιά και κοινοβουλίου κλιμακώθηκαν, και τελικά, το 1642, ξέσπασε ο Αγγλικός Εμφύλιος Πόλεμος. Αυτή η σύγκρουση κατέληξε στην εκτέλεση του Καρόλου Α΄ το 1649 και στην προσωρινή κατάργηση της μοναρχίας υπό την ηγεσία του Ολιβερ Κρόμγουελ.
Ο Ιάκωβος Α΄ πέθανε το 1625, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά που επηρέασε βαθιά τη βρετανική ιστορία. Αν και δεν κατάφερε να ενώσει πλήρως την Αγγλία και τη Σκωτία, η Ενωση των Στεμμάτων του 1603 αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία του σύγχρονου Ηνωμένου Βασιλείου.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
