Γεννημένος στην Αμβέρσα στις 22 Μαρτίου 1599, ο Αντονι βαν Ντάικ (Anthony van Dyck) ήταν το έβδομο παιδί του Φρανς βαν Ντάικ, ενός μεγαλεμπόρου μεταξιού. Ο Αντονι έδειξε τις ικανότητές του στη ζωγραφική από πολύ νεαρή ηλικία, ενώ ήδη από τα χρόνια της εφηβείας του ζωγράφιζε επαγγελματικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το 1615-1616 φέρεται να έχει δημιουργήσει το δικό του εργαστήριο, φιλοτεχνώντας θρησκευτικές και μυθολογικές σκηνές καθαρά δικής του έμπνευσης.
Μεταξύ Ιουλίου και Νοεμβρίου 1620, ο Βαν Ντάικ πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στην Αγγλία. Η ζωή και το έργο του εκείνη την περίοδο δεν είναι γνωστά λεπτομερώς, φαίνεται, ωστόσο, πως βρισκόταν στην υπηρεσία του βασιλιά Ιάκωβου Α΄. Εκείνο την περίοδο, μάλιστα, φιλοτέχνησε τα πορτρέτα των Thomas Howard, 2ου κόμη του Arundel, και Cipio Christford Villiers, αργότερα 1ου δούκα του Μπάκιγχαμ – των κύριων, δηλαδή, προστατών των τεχνών στην Αγγλία την εποχή αυτή.
Τα πορτρέτα του ήταν περιζήτητα από τις πιο σημαντικές οικογένειες της Αμβέρσας, ενώ δέχθηκε επίσης πολλές παραγγελίες έργων για εκκλησίες.
Το 1621, εγκατέλειψε την Αγγλία για να ταξιδέψει σε μια ακόμα σημαντική χώρα για τη ζωγραφική: την Ιταλία. Στις 20 Νοεμβρίου 1621, έφτασε στη Γένοβα, το πρώτο ιταλικό λιμάνι που επισκέφθηκε. Τον επόμενο χρόνο πέρασε οκτώ μήνες στη Ρώμη, ενώ ταυτόχρονα πραγματοποίησε σύντομες επισκέψεις σε Φλωρεντία, Μπολόνια, Βενετία, Πάδοβα, Μάντοβα και Μιλάνο. Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1624 εργάστηκε στο Παλέρμο. Εκτός από ένα ταξίδι που φέρεται να έκανε στη Μασσαλία και στην Aix-en-Provence το επόμενο έτος, ο Βαν Ντάικ παρέμεινε στη Γένοβα μέχρι την επιστροφή του στην Αμβέρσα, το 1627.
Στη γενέτειρά του, ο Φλαμανδός ζωγράφος υπήρξε εξαιρετικά παραγωγικός. Τα πορτρέτα του ήταν περιζήτητα από τις πιο σημαντικές οικογένειες της πόλης, συμπεριλαμβανομένης της αρχιδούκισσας Ισαβέλλας. Ο Βαν Ντάικ δέχθηκε επίσης πολλές παραγγελίες μεγάλων έργων που προορίζονταν για εκκλησίες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν τα δύο έργα που φιλοτέχνησε για την Αδελφότητα των Ιησουιτών των Εργατών της πόλης, μια λαϊκή αδελφότητα στην οποία είχε ενταχθεί από το 1628.
Στο Λονδίνο, ονομάστηκε ζωγράφος της αυλής του βασιλιά Καρόλου Α΄, ενώ θα του απονεμόταν και ο τίτλος του ιππότη.
Το χειμώνα του 1631-32, ταξίδεψε στη Χάγη, όπου εργάστηκε τόσο για τον πρίγκιπα της Οράγγης, Φρειδερίκο-Ερρίκο, όσο και για τον Φρειδερίκο Ε’ του Παλατινάτου και τη σύζυγό του, Ελισάβετ Στιούαρτ.
Στη συνέχεια θα ακολουθούσε ένας ακόμη σημαντικός σταθμός: το Λονδίνο. Εκεί, στις 5 Ιουλίου 1632, ονομάστηκε ζωγράφος της αυλής του βασιλιά Καρόλου Α΄, ενώ θα του απονεμόταν και ο τίτλος του ιππότη. Στην αγγλική πρωτεύουσα, φιλοτέχνησε πολυάριθμα πορτρέτα αριστοκρατών, ευγενών και λόγιων, καθώς και θρησκευτικά έργα.
Στη γενέτειρά του επέστρεψε για τελευταία φορά λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Ρούμπενς, στις 30 Μαΐου 1640, πλέον ως ο αδιαμφισβήτητος επικεφαλής της Φλαμανδικής Σχολής. Ωστόσο, σύντομα η κατάσταση της υγείας του χειροτέρεψε. Τον Μάιο της επόμενης χρονιάς επέστρεψε στο Λονδίνο. Συνέχισε να εργάζεται, αλλά με πολλή δυσκολία. Σοβαρά άρρωστος, ύστερα από μια σύντομη παρουσία στο Παρίσι, ο Βαν Ντάικ θα περνούσε το τελευταίο διάστημα της ζωής του στην αγγλική πρωτεύουσα. Εκεί, την 1η Δεκεμβρίου 1640, η σύζυγός του, Mary Ruthven, με την οποία είχε παντρευτεί στις 27 Φεβρουαρίου 1639, γέννησε τη μονάκριβη κόρη τους. Δεν θα ζούσε όμως για πολύ ακόμα για να χαρεί την οικογένειά του. Τρεις μέρες αργότερα ο Αντονι βαν Ντάικ έκανε τη διαθήκη του και στις 9 Δεκεμβρίου 1641 άφησε την τελευταία του πνοή. Τάφηκε δύο ημέρες αργότερα στον Αγιο Παύλο. Ο τάφος του, όμως, καταστράφηκε 25 χρόνια μετά, στη Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου του 1666.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
