Ο Νόμος Μπάτλερ, ο οποίος εισήχθη από το μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Τενεσί, Τζον Ουάσιγκτον Μπάτλερ, υπογράφτηκε στις 21 Μαρτίου 1925 και απαγόρευε στους καθηγητές και στους δασκάλους των δημόσιων σχολείων όλων των βαθμίδων και των πανεπιστημίων, να αρνηθούν την αφήγηση της Γένεσης (του πρώτου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης) για την προέλευση της ανθρωπότητας. Παρακινημένος από σχόλια μαθητών που διάβαζε στις εφημερίδες, σύμφωνα με τα οποία όταν επέστρεφαν από το σχολείο ισχυρίζονταν στους γονείς τους ότι η Βίβλος είναι παραμύθι και λέει ανοησίες, ο Μπάτλερ, αγρότης στο επάγγελμα, αποφάσισε να ενημερωθεί σχετικά με τη θεωρία της εξέλιξης. Αφού μελέτησε, τη διάλεξη του Ουίλιαμ Τζένινγκς Μπράιαν, «Είναι η Βίβλος αληθινή;» και το «Η καταγωγή των ειδών του Κάρολου Δαρβίνου», έκρινε ότι η διδασκαλία της εξέλιξης ήταν επικίνδυνη.
Ο συγκεκριμένος νόμος προέβλεπε ότι θα ήταν παράνομο για οποιονδήποτε καθηγητή ή δάσκαλο σε πανεπιστήμιο ή σχολείο της Πολιτείας που υποστηρίζεται στο σύνολό του ή εν μέρει από το κράτος, να διδάσκει οποιαδήποτε θεωρία που αρνείται τη Θεία Δημιουργία του ανθρώπου, όπως αυτή αναφέρεται στη Βίβλο και αντ’ αυτού να διδάσκει ότι ο άνθρωπος έχει προέλθει εξελικτικά από κατώτερη τάξη ζώων. Επιπρόσθετα, περιέγραφε ότι ο παραβάτης θα ήταν ένοχος για πλημμέλημα και θα τιμωρούνταν με πρόστιμο από 100 έως και 500 δολάρια για κάθε παράβαση. Ενδιαφέρον έχει, ωστόσο, το γεγονός ότι δεν ήταν παράνομο να διδάσκονται η Θεωρία της εξέλιξης για τα ζώα, όπως οι πίθηκοι, ή οι μηχανισμοί της μετάλλαξης και της φυσικής επιλογής. Το νομοσχέδιο επίσης δεν έθιξε, ούτε όμως και περιόρισε, τη διδασκαλία των κυρίαρχων τότε επιστημονικών θεωριών της γεωλογίας ή των δεδομένων για την ηλικία της Γης. Το ζητούμενο για τον Μπάτλερ ήταν αποκλειστικά η απαγόρευση της διδασκαλίας περί εξέλιξης του ανθρώπου.
Ο νόμος αμφισβητήθηκε από τον καθηγητή Τζον Σκόουπς, ο οποίος αποδέχθηκε την κατηγορία ότι δίδασκε τη θεωρία της εξέλιξης και για τον άνθρωπο.
Ο νόμος αμφισβητήθηκε στη Δίκη Σκόουπς, η οποία είχε συγκεντρώσει το ενδιαφέρον του κόσμου. Ο Τζον Σκόουπς, ένας καθηγητής θετικών επιστημών σε γυμνάσιο, αποδέχθηκε την κατηγορία ότι δίδασκε στους μαθητές του τη θεωρία της εξέλιξης και για τον άνθρωπο. Του επιδόθηκε ονομαστικά ένταλμα σύλληψης στις 5 Μαΐου 1925 και ακολούθησε η δίκη του. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Μπάτλερ ανέφερε στους δημοσιογράφους ότι ποτέ δεν πίστευε πως ο συγκεκριμένος νόμος θα προκαλούσε αντιδράσεις και ότι θα βρισκόταν στο προσκήνιο με αυτόν τον τρόπο˙ αντίθετα, πίστευε πως απλά όλοι θα τον ακολουθούσαν και δεν θα ξαναγινόταν αναφορά στη θεωρία της εξέλιξης στην πολιτεία.
Τελικά, ο νόμος θα παρέμενε σε ισχύ μέχρι και το 1967. Εκείνη τη χρονιά, ο δάσκαλος Γκάρι Σκοτ από το Τζάκσμπορο του Τενεσί, ο οποίος είχε απολυθεί για παραβίαση του νόμου, προχώρησε σε μήνυση για επαναφορά στη θέση του, επικαλούμενος το δικαίωμά του στην ελευθερία του λόγου. Αν και η καταγγελία του τελικά ακυρώθηκε, ο Σκοτ συνέχισε τον αγώνα του στο Ομοσπονδιακό Περιφερειακό Δικαστήριο του Νάσβιλ, ζητώντας μόνιμη απόφαση κατά αυτού του νόμου. Υστερα από αυτό, μέσα σε τρεις ημέρες, ψηφίστηκε νομοσχέδιο για την κατάργηση του Νόμου Μπάτλερ και από τα δύο νομοθετικά σώματα του Τενεσί. Ο νέος νόμος υπογράφηκε στις 18 Μαΐου της ίδιας χρονιάς από τον κυβερνήτη Μπάφορντ Ελινγκτον.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
