Η επιχείρηση «Ripper», κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας, είχε ως πρωταρχικό στόχο την ανακατάληψη της Σεούλ, η οποία είχε περιέλθει στις βορειοκορεατικές δυνάμεις στα πρώτα στάδια του πολέμου. Επικεφαλής της τέθηκε ο στρατηγός Μάθιου Β. Ρίτζγουεϊ, ο οποίος είχε διαδεχθεί στη διοίκηση των δυνάμεων του ΟΗΕ στην Κορέα τον στρατηγό Ντάγκλας ΜακΑρθουρ μετά την απόλυση του τελευταίου από τον Αμερικανό πρόεδρο Χάρι Τρούμαν. Εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες καθοδηγούσαν την επιχείρηση, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν επίσης τα στρατεύματα της Κοινοπολιτείας καθώς και στρατεύματα από άλλες χώρες που συμμετείχαν στην αποστολή του ΟΗΕ.
Η επιχείρηση ξεκίνησε με μια σειρά συντονισμένων επιθέσεων σε όλη τη γραμμή του μετώπου. Σε αυτά τα αρχικά στάδια, τα στρατεύματα της Νότιας Κορέας ήταν υπεύθυνα για την ασφάλεια της δυτικής πλευράς των δυνάμεων του ΟΗΕ και την εκδίωξη των βορειοκορεατικών δυνάμεων από τη μητροπολιτική περιοχή της Σεούλ. Παρότι αντιμετώπισαν σκληρή αντίσταση από τα στρατεύματα της Βόρειας Κορέας, τελικά κατάφεραν να τα απωθήσουν καθώς, όπως αποδείχτηκε, εκείνα ήταν απροετοίμαστα για μια επίθεση τέτοιας έντασης. Η Σεούλ τελικά ανακαταλήφθηκε επιτυχώς μέσα σε τρεις ημέρες.
Η εν λόγω στρατιωτική επιτυχία οφειλόταν σε μια σειρά παράγοντες: στη στρατηγική του Ριτζγουεϊ να επικεντρωθεί στις γραμμές ανεφοδιασμού του βορειοκορεατικού στρατού, στη χρήση από πλευράς των δυνάμεων του ΟΗΕ της αεροπορικής υπεροχής τους για να βομβαρδιστούν καίριες θέσεις της Βόρειας Κορέας και να διαταραχθούν οι γραμμές επικοινωνίας των δυνάμεών της, αλλά και στην εισαγωγή του άρματος M-26 Pershing, το οποίο άλλαξε τις ισορροπίες επιτρέποντας την κυριαρχία στο πεδίο της μάχης.
Η κατάληψη της Σεούλ από τους Βορειοκορεάτες, το 1950, είχε κλονίσει το ηθικό των δυνάμεων της Νότιας Κορέας και της διεθνούς κοινότητας.
Η κατάληψη της Σεούλ από τους Βορειοκορεάτες το 1950 είχε κλονίσει το ηθικό των δυνάμεων της Νότιας Κορέας και της διεθνούς κοινότητας, ενώ παράλληλα είχε σπείρει αμφιβολίες σχετικά με την προοπτική που θα είχε η εμπλοκή του συνασπισμού των δυνάμεων του ΟΗΕ στη σύγκρουση, καθώς φαινόταν ότι θα ήταν δύσκολο να αποτρέψει την προέλαση της Βόρειας Κορέας. Η ανακατάληψη της πόλης, επομένως, παρείχε μια σημαντική τόνωση του ηθικού των δυνάμεων της Νότιας Κορέας, οι οποίες είχαν υποστεί μεγάλες απώλειες και είχαν αρκετές αποτυχίες στα πρώτα στάδια του πολέμου. Πέρα όμως από αυτό, η συγκεκριμένη επιχείρηση είχε ευρύτερες πολιτικές επιπτώσεις στον πόλεμο της Κορέας, αφού ανέκοψε την επιθετική ορμή του στρατού της Βόρειας Κορέας και αποδυνάμωσε την ικανότητά του να συνεχίσει τις επιχειρήσεις του.
Η ανακατάληψη της πόλης έστειλε επίσης σαφές μήνυμα στους Βορειοκορεάτες και στους Κινέζους συμμάχους τους ότι ο συνασπισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ δεν επρόκειτο να εγκαταλείψει την κορεατική χερσόνησο. Η επιχείρηση έδειξε ότι ο εν λόγω συνασπισμός ήταν πρόθυμος να δεσμεύσει τους απαραίτητους στρατιωτικούς πόρους για να επιτύχει τους στόχους του. Με άλλα λόγια, ήταν ξεκάθαρο πως υπήρχε μια σημαντική αλλαγή στην προσέγγιση των Ηνωμένων Πολιτειών και των δυνάμεων του ΟΗΕ όσον αφορά τον πόλεμο της Κορέας. Μέχρι τότε οι δυνάμεις αυτές βρίσκονταν σε άμυνα, παραμένοντας προσηλωμένες στη διατήρηση του 38ου παραλλήλου και στην αποτροπή της προέλασης των Βορειοκορεατών. Υστερα από την επιτυχία αυτή, όμως, διαφάνηκε ότι υπήρχε η δυνατότητα ανάληψης πρωτοβουλίας.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
